Από τον ΣΩΤΗΡΗ ΛΕΤΣΙΟ*
Παρουσία μεγάλου αριθμού πιστών και μέσα σε κλίμα συγκίνησης τελέστηκαν πριν από λίγες ημέρες τα εγκαίνια των παρεκκλησίων του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου και του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου, τα οποία βρίσκονται στο ισόγειο χώρο του ιερού καθεδρικού ναού της Αγίας Φωτεινής, στην Ιεράπετρα της Κρήτης. Η μεγάλη παρουσία του κόσμου οφείλεται βεβαίως στο γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι από την Κρήτη γνώρισαν και συνδέθηκαν με τους συγκεκριμένους αγίους, ενώ παράλληλα ουκ ολίγοι είναι και αυτοί οι οποίοι έχουν διαβάσει για τον βίο και τα θαύματά τους.
«Δεν κάναμε κάποια ιδιαίτερη παρέμβαση αφού ο χώρος του ναού ήταν ήδη διαμορφωμένος. Εμείς απλώς τοποθετήσαμε την αγία τράπεζα και ένα χαμηλό τέμπλο με τις εικόνες των αγίων» τονίζει μιλώντας στην «Ορθόδοξη Αλήθεια» ο μητροπολίτης Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Κύριλλος, ενώ συνεχίζει αναφερόμενος στο γεγονός αυτό: «Στα παρεκκλήσια αυτά γίνονται καθημερινά ακολουθίες και παρακλήσεις ενώ τις Κυριακές οι θείες λειτουργίες θα τελούνται επάνω στο ναό της Αγίας Φωτεινής. Είχαμε κάνει για το θέμα αυτό μια συζήτηση με τον μακαριστό μητροπολίτη Ιεραπύτνης και Σητείας Ευγένιο, ο οποίος εκοιμήθη το 2016, και μου είχε επισημάνει ότι θα έπρεπε να διαμορφώσουμε καταλλήλως τις δύο κόγχες, οι οποίες βρίσκονται εκατέρωθεν του ναού της Αγίας Φωτεινής, προκειμένου να αφιερώσουμε εκείνους τους χώρους στην μνήμη των δύο αγίων».
ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ
Οπως υπογραμμίζει ο Ιεράρχης «ο μακαριστός κυρός Ευγένιος είχε συνδεθεί με τον Παΐσιο κατά την περίοδο των φοιτητικών του χρόνων στη Θεσσαλονίκη αλλά και με τον Πορφύριο. Ηρθε λοιπόν το πλήρωμα του χρόνου και εξεπλήρωσα την επιθυμία του κυρού Ευγένιου». Και συνεχίζει αναφερόμενος σε μια σειρά περιστατικών σχετικά με τον βίο του αγίου Πορφυρίου: «Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του το 1977 στην Κρήτη ο Άγιος Πορφύριος πήγε πρώτα στα Χανιά, όπου εκεί συνάντησε τον μακαριστό π. Λευτέρη Καψωμένο και τον μακαριστό π. Γεώργιο Χιωτάκη. Στη συνέχεια επιβιβάστηκε στο λεωφορείο του ΚΤΕΛ και επισκέφθηκε την Ιεράπετρα. Υπάρχουν ακόμη και σήμερα άνθρωποι που θυμούνται αυτή την επίσκεψή του. Μόλις λοιπόν κατέβηκε ο τότε γέροντας Πορφύριος από το λεωφορείο συναπαντήθηκε με κάποιον άνθρωπο και τον ρώτησε πού βρισκόταν το εξατάξιο γυμνάσιο. Διόλου τυχαίο δεν ήταν αυτό, αφού εκείνος ο άνθρωπος εκτελούσε χρέη επιστάτη στο εν λόγω γυμνάσιο: ”Εγώ είμαι ο επιστάτης, ακολουθήστε με και θα σας πάω” είπε αυτός στον Πορφύριο. Σύμφωνα λοιπόν με τις αφηγήσεις των παλαιοτέρων με το που έφτασαν στο σχολείο ο γέροντας έπεσε πάνω στον νυν π. Πορφύριο Παπαρούπα, ο οποίος τότε ακόμη δεν είχε γίνει ιερέας και εργαζόταν ως καθηγητής μαθηματικός στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση: ”Καλώς ήρθατε σεβαστέ μου γέροντα. Τι σας σας φέρνει εδώ, τι θα θέλατε;” τον ρώτησε ο νυν π. Πορφύριος. ”Μάζεψέ τα να φύγουμε!” του λέει αμέσως ο άγιος Πορφύριος. ”Μα, εγώ έχω στο σχολείο οργανική θέση” του αντέτεινε αυτός. Ο άγιος εντούτοις επέμενε σε ό,τι του είχε πει. Εκείνη μάλιστα την στιγμή που γινόταν αυτή η στιχομυθία έφτασε ο επιστάτης του σχολείου και άρχισε να μοιράζει την αλληλογραφία. Ανάμεσα στα γράμματα υπήρχε και ένα στο οποίο γινόταν γνωστή η μετάθεση του νυν π. Πορφύριου στο εκκλησιαστικό γυμνάσιο Χανίων! Οπότε ο άγιος γύρισε προς την πλευρά του Πορφύριου και του είπε: ”Για αυτό ήρθα λοιπόν. Για να σε πάρω να φύγουμε!”».
ΣΤΗΝ ΤΑΒΕΡΝΑ
Με αφορμή την μετάβασή του τότε στην Ιεράπετρα, ο άγιος Πορφύριος επισκέφθηκε και μια γνωστή και παλαιά ταβέρνα της περιοχής, οι ιδιοκτήτες της οποίας είναι ευσεβείς άνθρωποι. Συνεχίζοντας την εξιστόρησή του ο σεβασμιότατος κ. Κύριλλος λέει: «Ζήτησε να του ετοιμάσουν ένα ιδιαίτερο φαγητό, και επειδή είχε κάποιο πρόβλημα με το στομάχι του παρήγγειλε στην μαγείρισσα να βάλει στο τηγάνι λίγο αλεύρι για κουρκούτι. Κάθισε να φάει και λίγο μετά ήρθε δίπλα του ο άνδρας της γυναίκας που είχε την ταβέρνα, ο οποίος ήταν ψαράς. Καθώς συζητούσαν ο άγιος Πορφύριος -προς έκπληξη της υπόλοιπης παρέας- άρχισε να μιλά αναφερόμενος τόσο στα είδη των ψαριών, τα οποία υπήρχαν στην Ιεράπετρα και στην ευρύτερη περιοχή, αλλά και στο βάθος που έφθανε ο βυθός!»
*Αναδημοσίευση από την εφημερίδα “Ορθόδοξη Αλήθεια”