Η Κυριακή, 5η Ιουνίου 2022, εορτάσθηκε από το Πατριαρχείο ως Κυριακή των Αγίων Πατέρων, οι οποίοι συνγκάλεσαν την Α’ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια υπό τον Μεγάλο Κωνσταντίνο, καταδίκασαν τον Άρειο και θέσπισαν το ομοούσιο του Υιού μετά του Πατρός ως το Σύμβολο της Πίστεως.
Η εορτή αυτή εορτάσθηκε σε όλους τους ναούς της δικαιοδοσίας του Πατριαρχείου πανηγυρικώς, ομοίως δε και στον ιερό Ναό του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου της Κοινότητας Τουράν της Γαλιλαίας, πλησίον της πόλης της Κανά, λειτουργούντος και Προεξάρχοντος του Πατριάρχου Ιεροσολύμων κ. Θεοφίλου και συλλειτουργούντων του Μητροπολίτη Ναζαρέτ κ. Κυριακού, του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, Αγιοταφιτών Ιερομονάχων ως του Γέροντος Καμαράση Αρχιμανδρίτου π. Νεκταρίου και του Αρχιμανδρίτου π. Κλαυδίου, του Προισταμένου της Κοινότητας αυτής Πρεσβυτέρου π. Σπυρίδωνος, του π. Συμεών και άλλων Αραβοφώνων και Ρωσοφώνων ιερέων, ενώ έψαλλαν ο Αρχιμανδρίτης π. Αρτέμιος, ηγούμενος της Χάιφας, στα ελληνικά και η χορωδία της ενορίας αυτής στα αραβικά, παρουσία του Έλληνα Προξένου στη Χάιφα κ. Κωνσταντίνου Ζηνοβίου και με τη συμμετοχή του Ορθοδόξου πληρώματος της ενορίας αυτής, την οποίαν στο παρελθόν διηκόνησαν και Αγιοταφίτες Πατέρες, όπως ο Αρχιμανδρίτης Τιμόθεος και ο Αρχιμανδρίτης Ιλαρίων.
Προς το ευσεβές εκκλησίασμα ο Πατριάρχης κήρυξε τον θείο λόγο στα ελληνικά ως εξής:
«Όλην συγκροτήσαντες την της ψυχής επιστήμην και τω θείω Πνεύματι συνδιασκεψάμενοι, το μακάριον και σεπτόν Σύμβολον οι σεπτοί Πατέρες θεογράφως διεχάραξαν, εν ω σαφέστατα τω Γεγενηκότι Συνάναρχον, τον Λόγον εκδιδάσκουσι και παναληθώς ομοούσιον ταίς των Αποστόλων επόμενοι προδήλως διδαχαίς οι ευκλεείς και πανόλβιοι όντως και θεόφρονες», αναφωνεί ο υμνωδός της Εκκλησίας.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί,
Η Χάρις του Παναγίου Πνεύματος ωδήγησε τους πόδας ημών εν τη πόλει υμών Τουράν της Γαλιλαίας, ίνα συνεορτάσωμεν σήμερον, Κυριακήν εβδόμην από του Πάσχα την εν Νικαία πρώτην Οικουμενικήν Σύνοδον των τριακοσίων δέκα και οκτώ θεοφόρων Πατέρων, τω 325 μ.Χ.
Ούτοι οι θεοφόροι Πατέρες τη επιφοιτήσει του Αγίου Πνεύματος και διά των χειρών των πνευματοφόρων Αποστόλων ανεδείχθησαν γνήσιοι διάδοχοι των μαθητών και Αποστόλων του Χριστού και κατεστάθησαν Ποιμένες και διδάσκαλοι της Εκκλησίας, ως «γνησιώτατοι δούλοι του Χριστού και επόμενοι ταίς διδαχαίς των Αποστόλων», ως λέγει ο υμνωδός.
Το σημερινόν Ευαγγελικόν ανάγνωσμα του Ευαγγελιστού Ιωάννου αφορά την Αρχιερατικήν προσευχήν, την οποίαν απευθύνει ο Κύριος εις τον Θεόν Πατέρα Αυτού υπέρ των μαθητών Αυτού λέγων: «Πάτερ άγιε, τήρησον αυτούς εν τω ονόματί σου ω δέδωκάς μοι, ίνα ώσιν εν καθώς ημείς· ότε ήμην μετ’ αυτών εν τω κόσμω, εγώ ετήρουν αυτούς εν τω ονόματί σου· ούς δέδωκάς μοι εφύλαξα, και ουδείς εξ αυτών απώλετο ει μη ο υιός της απωλείας, ίνα η γραφή πληρωθή· νυν δε προς σε έρχομαι, και ταύτα λαλώ εν τω κόσμω, ίνα έχωσι την χαράν την εμήν πεπληρωμένην εν αυτοίς».
Εις την προσευχήν Αυτού ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός παρακαλεί τον Θεόν Πατέρα Αυτού, ίνα οι μαθηταί Αυτού, αφ’ ενός μεν παραμείνουν ηνωμένοι μετ’ Αυτού αλλά και μεταξύ των, εν τω συνδέσμω της αγάπης κατά το πρότυπον της ενώσεως Αυτού του Χριστού, του Υιού και Λόγου του Θεού και του Πατρός Αυτού· αφ’ ετέρου δε παρακαλεί τον Πατέρα Αυτού, ίνα έχουν μέσα τους τελείαν την χαράν, που αισθάνεται ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός επανερχόμενος πλησίον του Θεού Πατρός Αυτού. Ερμηνεύων τον Κυριακόν λόγον: «ίνα έχωσι την χαράν την εμήν πεπληρωμένην εν αυτοίς», (Ιωάν. 17,13), ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας διερωτάται λέγων: «τις ούν η πεπληρωμένη και τελεία χαρά; Το ειδέναι και πιστεύειν ουχ ότι μόνον καθ’ ημάς ην άνθρωπος ο Χριστός, αλλ’ ότι μετά του είναι καθ’ ημάς δίχα [χωρίς] μόνης αμαρτίας και Θεός εστιν αληθινός».
Η αγία του Χριστού Εκκλησία τιμά ιδιαιτέρως την μνήμην των αγίων Θεοφόρων και πνευματοφόρων Πατέρων, διότι ούτοι ηγωνίσθησαν ως άλλοι Απόστολοι του Χριστού διά την ενότητα της πίστεως, δηλαδή την σταθερότητα της πίστεως και βεβαίως την ενότητα της Εκκλησίας, της οποίας τον θεσμόν αυτής όλον συγκροτεί το Άγιον Πνεύμα.
Οι άγιοι της Εκκλησίας Πατέρες, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι εκείνοι οι οποίοι εδογμάτισαν Ένα Τριαδικόν Θεόν, «Τριάδα μίαν, απαράλλακτον ουσίαν τε και Θεότητα», «Πατρός και Υιού και Πνεύματος Αγίου, μίαν ουσίαν και φύσιν εδογμάτισαν και το μυστήριον της θεολογίας, (δηλονότι της αγίας Τριάδος) τρανώς παρέδωκαν τη Εκκλησία», ως εναργέστατα αναφωνεί ο υμνωδός της Εκκλησίας λέγων: «Τας μυστικάς σήμερον του Πνεύματος σάλπιγγας, τους θεοφόρους Πατέρας ανευφημήσωμεν τους μελωδήσαντας εν μέσω της Εκκλησίας μέλος εναρμόνιον, θεολογίας Τριάδα μίαν απαράλλακτον ουσίαν τε και Θεότητα, τους καθαιρέτας Αρείου και Ορθοδόξων προμάχους, τους πρεσβεύοντας πάντοτε Κυρίω ελεηθήναι τας ψυχάς ημών».
Οι εν τη Νικαία τω 325 συνελθόντες Πατέρες εν τη πρώτη Οικουμενική Συνόδω καθήρεσαν ως γνωστόν τον αιρεσιάρχην Άρειον, διότι ούτος και οι ομόφρονες αυτού «ηστόχησαν περί την αλήθειαν», (Β΄ Τιμ. 2,18). Διό και ημείς, αγαπητοί μου αδελφοί, καλούμεθα υπό του θείου Παύλου, ως τούτο έπραξαν και οι άγιοι της Εκκλησίας ημών Πατέρες, ίνα μετά προσοχής ενωτισθώμεν τα προς τον μαθητήν αυτού Τιμόθεον θεόπνευστα ρήματα αυτού: «Σπούδασον σεαυτόν δόκιμον παραστήσαι τω Θεώ, εργάτην ανεπαίσχυντον, ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας. Τας δε βεβήλους κενοφωνίας περιΐστασο. Επί πλείον γαρ προκόψουσιν ασεβείας και ο λόγος αυτών ως γάγγραινα νομήν έξει», (Β΄ Τιμ. 2, 15-17).
Και πράγματι, αδελφοί μου, ως γάγγραινα εξαπλούται εις τας ημέρας μας η ασέβεια των μηνυμάτων της ούτω καλουμένης Νέας Τάξεως, τουτέστιν της Παγκοσμιοποιήσεως. Σκοπός δε της Νέας Τάξεως πραγμάτων είναι η άρνησις των αρχών και ηθικών σωστικών αξιών του Ευαγγελίου, δηλονότι η άρνησις του Χριστού και του ονόματος Αυτού· «και εχαρίσατο ο Θεός αυτώ όνομα το υπέρ παν όνομα», (Φιλ. 2,9). Ημείς δεν πρέπει να φοβούμεθα, διότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός πριν αποχωρισθή τους μαθητάς Αυτού και αναληφθή εις τους ουρανούς υπεσχέθη αυτοίς λέγων «ουκ αφήσω υμάς ορφανούς, έρχομαι προς υμάς», (Ιωάν. 14, 18). «Δεν θα σας αφήσω λοιπόν ορφανούς και μόνους. Θα έλθω εντός ολίγου πλησίον σας, διά του άλλου τούτου Παρακλήτου, δηλονότι του Πνεύματος της Αληθείας, το οποίον θα κατοικήση εντός σας και θα σας ενώση μαζί μου, ως μέλη ιδικά μου».
Ιδού λοιπόν διά τι ο Σωτήρ ημών ζητεί από τον Θεόν Πατέρα, ίνα οι μαθηταί Αυτού «έχωσι την χαράν την εμήν», τουτέστιν την ιδικήν Του, «πεπληρωμένην εν αυτοίς». Ο Χριστός είναι η χαρά της Εκκλησίας αλλά και η χαρά των αγαπώντων Αυτόν και κοινωνούντων του Τιμίου Αυτού σώματος και αίματος. Διό λέγει «είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου», (Ματθ. 25, 23). Κατά δε τον θείον Παύλον, «ο δε καρπός του Πνεύματος», δηλονότι του Πνεύματος του Χριστού και συνεπώς του Σώματος Αυτού, «εστίν αγάπη, χαρά, ειρήνη…» (Γαλ. 5,22).
Της χαράς ταύτης του καρπού του Αγίου Πνεύματος, απήλαυσεν η υπερευλογημένη Θεοτόκος και Μητέρα του Θεού, ότε το μυστήριον το από των αιώνων κεκρυμμένον από γενεών επλήρωσεν ο Σωτήρ κατά την Ανάληψιν Αυτού εις τους ουρανούς, ως λέγει ο υμνωδός: «Την γαρ εν τω πάθει σου μητρικώς υπεραλγήσασαν, έδει και τη δόξη της σαρκός σου υπερβαλούσης απολαύσαι χαράς· ης και ημείς μετασχόντες, τη εις ουρανούς ανόδω Σου, Δέσποτα, το μέγα Σου έλεος, το εις ημάς γεγονός δοξάζομεν». Προσέτι δε τιμώντες σήμερον την μνήμην των θεοφόρων Πατέρων και ημείς ταίς θείοις αυτών δόγμασιν επόμενοι, βεβαίως πιστεύοντες λατρεύομεν συν Πατρί τον Υιόν και το Πνεύμα το Πανάγιον εν μια Θεότητι Τριάδα ομοούσιον. Αμήν έτη πολλά».
Στη συνεχεία, ο Πατριάρχης επέδωσε εικόνα προς φύλαξη στον Ιερό Ναό.
Μετά την ολοκλήρωση της θείας Λειτουργίας και κατά τη διάρκεια της δεξίωσης που παρετέθη ο Πατριάρχης κ. Θεόφιλος είπε τα ακόλουθα:
«Κύριον τον Θεόν σου φοβηθήσει και αυτώ μόνω λατρεύσεις και προς αυτόν κολληθήση και επί τω ονόματι αυτού ομή. Αυτός καύχημά σου και ούτος Θεός σου· όστις εποίησε τα μεγάλα και ένδοξα ταύτα, α είδον οι οφθαλμοί σου» (Δευτ. 10, 20-21), λέγει η αγία Γραφή.
Αξιότιμε Πρόεδρε και τίμια μέλη της Εκκλησιαστικής Επιτροπής,
Σεβαστοί άγιοι Πατέρες και Αδελφοί,
Αγαπητοί μου Αδελφοί,
Η σημερινή εόρτιος μνήμη των αγίων εν Νικαία τω 325 συνελθόντων 318 Πατέρων εν τη Οικουμενική Συνόδω, τη συγκληθείση υπό του ευσεβούς Αυτοκράτορος των Ρωμαίων Ορθοδόξων Χριστιανών Κωνσταντίνου ενέχει ιδιαιτέραν σημασίαν δι’ ημάς τους Χριστιανούς, τους διαβιούντας εν τη αγία Γη και τη ευρυτέρα περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Λέγομεν τούτο, διότι το όντως ιστορικόν και μεγάλον γεγονός της πρώτης Οικουμενικής Συνόδου της Εκκλησίας αφ’ ενός μεν περιεχαράκωσε την ακρίβειαν της Ορθοδόξου πίστεως και αφ’ ετέρου δε διεμόρφωσε την πολιτιστικήν και εθνικο-θρησκευτικήν ταυτότητα των πιστών μελών της Εκκλησίας.
Η Α΄ εν Νικαία Οικουμενική Σύνοδος είναι εκείνη η οποία προσέδωκεν εις την των Ορθοδόξων Εκκλησίαν την ονομασίαν Ρωμαίικη (Roumiye) και εις τους πολίτας της αυτοκρατορίας τον προσδιορισμόν Roum. Και τούτο, διότι η Εκκλησία ούσα το Σώμα του Χριστού και φέρουσα το όνομα Αυτού, δηλονότι συμφώνως τω κηρύγματι του Αποστόλου Παύλου λέγοντος: «πάντες γαρ υιοί Θεού εστε διά της πίστεως εν Χριστώ ‘Ιησού· όσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε· ουκ ένι ‘Ιουδαίος ουδέ ῞Ελλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ· πάντες γαρ υμείς εις εστε εν Χριστώ ‘Ιησού».
Αυτήν ακριβώς την υπό των θεοφόρων Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου διαφυλαχθείσαν ανόθευτον αποστολικήν παράδοσιν της πίστεως, ως και το πνευματικόν μέγεθος της πολιτιστικής κληρονομίας της Ρωμηοσύνης ενσαρκώνει και το Πατριαρχείον Ιεροσολύμων, δηλονότι η Εκκλησία των Ιεροσολύμων, η Μητέρα πασών των Εκκλησιών.
Η διά μέσου των αιώνων αδιακόπως και ζώσα ιστορική παρουσία του Ρωμαιορθοδόξου Πατριαρχείου των Ιεροσολύμων αποτελεί αδιάψευστον μαρτυρίαν αφ’ ενός μεν της επί της αγίας Γης παρουσίας των Χριστιανών και αφ’ ετέρου του ab andiquo ιερού θεσμού της Εκκλησίας, της τεθεμελιωμένης επί του απολυτρωτικού αίματος του Χριστού.
Οι από τα πέρατα της Οικουμένης συναχθέντες θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας εν Νικαία εδογμάτισαν την Ορθόδοξον ημών πίστιν και θεολογίαν, τουτέστιν το δόγμα της αγίας Τριάδος διά του φωτισμού του Αγίου Πνεύματος και ουχί διά στοχαστικών συλλογισμών και φιλοσοφικών επινοήσεων, ως λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: «Ημείς θεολογούμεν ουχί αριστοτελικώς αλλ’ αλιευτικώς» (Θεολογούμεν με την απλότητα της πίστεως των αλιέων).
Η αγία ημών των Ιεροσολύμων Εκκλησία, αγαπητοί μου αδελφοί, αποτελεί όχι μόνον το σημείον αναφοράς ημών των Χριστιανών, αλλά και την εγγύησιν της υπάρξεως ημών, συμφώνως τω ρήματι του Κυρίου: «Καγώ δε σοι λέγω ότι συ ει Πέτρος και επί ταύτη τη πέτρα οικοδομήσω μου την Εκκλησίαν και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής», (Ματθ. 16, 18).
Έστω λοιπόν ο Θεός των Πατέρων ημών και η Εκκλησία του Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, του αναληφθέντος εις τους ουρανούς και μη χωρισθέντος αφ’ ημών το καύχημα ημών. Έτη πολλά και ευλογημένα. Αμήν».
Το μεσημέρι η Κοινότητα παρέθεσε γεύμα προς τον Πατριάρχη και τα μέλη της Συνοδείας Του.
Μετά το γεύμα, το ζεύγος Αμπού Ράμη και Ιμ-Ράμη προσέφερε ποικιλία επιδορπίων στην Πατριαρχική Συνοδεία στο σπίτι τους.
Πηγή: Πατριαρχείο Ιεροσολύμων
