Του Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιεροθέου
Είναι κοινός τόπος και αναμφισβήτητος ότι ο άνθρωπος γεννιέται με την φθαρτότητα και την θνητότητα, δηλαδή ο οργανισμός του διακρίνεται από την φθορά, που οδηγεί στον θάνατο. Η φύση συνδέεται με την φθίση, δηλαδή τον μαρασμό, την παρακμή, γι’ αυτό αμέσως με την γέννησή του δέχεται την επιμέλεια της ιατρικής επιστήμης.
Άλλωστε, η σύγχρονη μοριακή βιολογία έχει αποδείξει ότι μεταξύ των 25.000 γονιδίων που υπάρχουν στο DNA του ανθρώπινου κυττάρου υπάρχουν και τα γονίδια της γηράνσεως, δηλαδή του θανάτου, και τα γονίδια των σωματικών ασθενειών. Δηλαδή, από την πρώτη στιγμή της συλλήψεώς μας, έχουμε μέσα μας την φθαρτότητα και την θνητότητα.
Η ιατρική επιστήμη με την φώτιση από τον Θεό αντιμετωπίζει την φθαρτότητα, ακόμη πολεμά και τον θάνατο, χωρίς να μπορεί να τον νικήσει, αλλά σίγουρα δημιουργεί ποιότητα ζωής στον άνθρωπο, ώστε αυτός να εργάζεται, να ζει κατά το δυνατόν σε μια σωματική ευεξία.
Αυτό γίνεται με τα φάρμακα και τα εμβόλια. Έως τώρα πολλές ασθένειες αντιμετωπίσθηκαν με τα εμβόλια, που όλοι μας από την βρεφική μας ηλικία έχουμε κάνει και έτσι διατηρούμαστε στην ζωή.
Δεν πρέπει να γίνεται σύγχυση μεταξύ θεολογίας και επιστήμης, γιατί διαφορετικό είναι το έργο της καθεμιάς, ούτε μεταξύ Εκκλησίας και επιστημονικής κοινότητας. Οι άγιοι δέχθηκαν τις ευεργετικές ανακαλύψεις της επιστήμης, αλλά και οι επιστήμονες δέχθηκαν τις ευεργετικές ενέργειες της Εκκλησίας στην εσωτερική τους ψυχική ειρήνη.
Αυτό σημαίνει ότι άλλο είναι το έργο των Ιερέων και των εξομολόγων και άλλο είναι το έργο των ιατρών. Φυσικά και πρέπει να συνεργάζονται μεταξύ τους, γιατί διαφορετικά θα φθάσουμε σε αντιλήψεις που επικρατούσαν στον Μεσαίωνα, τότε που ταυτιζόταν η κλασική μεταφυσική με την δυτική σχολαστική θεολογία.
Για τα εμβόλια παρατηρώ ότι υπάρχει ένας σκεπτικισμός και σε αυτούς που έχουν εμβολιαστεί στο παρελθόν για άλλες ασθένειες από την μικρή τους ηλικία και γι’ αυτό ζουν, αλλά και σε αυτούς που λαμβάνουν καθημερινά φάρμακα και έχουν σχεδόν την πλήρη αναφορά τους στους ιατρούς κάθε ειδικότητας. Πρόκειται για μια καθαρά αντιφατική νοοτροπία.
Υπάρχει και ένας «αθεολόγητος σκεπτικισμός» για το θέμα αυτό, ότι δήθεν τα εμβόλια αναιρούν την Χάρη του Βαπτίσματος, που είναι πέρα ως πέρα βλάσφημη και δείχνει έλλειμμα ορθοδόξου θεολογίας.
Στα ιατρικά θέματα ισχύουν οι αποφάσεις των ιατρικών συλλογικών οργάνων. Βεβαίως υπάρχουν και μεμονωμένες διαφορετικές απόψεις, αλλά τελικά θα δεχθούμε τις απόψεις των επιστημονικών συλλογικών οργάνων ως περισσότερο αυθεντικές.
Το ίδιο γίνεται και στον εκκλησιαστικό χώρο. Δεχόμαστε τις αποφάσεις των Συνόδων στις οποίες συνεργάζονται πολλοί Επίσκοποι και παραθεωρούμε τις μεμονωμένες φωνές. Το ίδιο ισχύει και στα δογματικά θεολογικά θέματα. Για παράδειγμα, σε Χριστολογικά θέματα αποφάνθησαν οι Οικουμενικές Σύνοδοι, τις οποίες δεχόμαστε, παρά το ότι υπάρχουν μεμονωμένοι Επίσκοποι και θεολόγοι που διαφωνούν.
Τελικά, τα εμβόλια που χρησιμοποιούνται για την ασθένεια covid-19 είναι ευεργετικά, σώζουν ανθρώπινες ζωές, παρά τις μικρές παρενέργειες, και έτσι πρέπει να τα δεχόμαστε. Όσα αντίθετα επιχειρήματα άκουσα μέχρι τώρα δεν με έχουν πείσει.
Και βέβαια δεν μπορεί κανείς να αρνείται την ωφελιμότητα των εμβολίων, όταν παράλληλα χρησιμοποιεί τα σύγχρονα επιτεύγματα της τεχνολογίας, όταν καθημερινά χρησιμοποιεί ποικίλα φάρμακα, έχοντας τον φόβο του θανάτου, όταν έχει αναφορά στην φιλαυτία του. Επί τέλους, χρειάζεται σοβαρότητα.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στην Εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ»