Στον εορτάζοντα Ναό του Οσίου Αντωνίου στη Βέροια ο Τίμιος Σταυρός από το προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά

Με την ευκαιρία της θερινής πανηγύρεως του Οσίου Αντωνίου του Νέου Πολιούχου Βεροίας, την Κυριακή 1 Αυγούστου το πρωί, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Προσκυνηματικό Ναό του Οσίου Αντωνίου στη Βέροια.

Ακολούθησε ο καθιερωμένος αγιασμός με την ευκαιρία της προόδου του Τιμίου Σταυρού, ενώ εχθές το απόγευμα ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως και Καθηγούμενος του Ιερού Προσκυνήματος Παναγίας Σουμελά Αθηναγόρας Μπίρδας μετέφερε τον Τίμιο Σταυρό από το Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά, που όπως κάθε χρόνο συμπανηγυρίζει με τον πολιούχο της Βεροίας.

Στο τέλος ο Μητροπολίτης Παντελεήμων χειροθέτησε Πνευματικό τον εφημέριο του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Βεροίας Γρηγόριο Μάζα.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρά ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;»

Έναν παράλυτο μετέφεραν σήμε­ρα ενώπιον του Χριστού. Τον μετέ­φεραν, γιατί πίστευαν ότι ο Χρι­στος μπορεί να τον θεραπεύσει και να τον κάνει να σηκωθεί από το κρεβάτι του πόνου όπου έκειτο για χρόνια. Και ήταν τόσο μεγάλη η πίστη τους, ώστε ο Χριστός δεν θεράπευσε μόνο σωματικά τον παραλυτικό, αλλά του χάρισε και την άφεση των αμαρτιών του.

Πριν όμως να σηκωθεί ο παράλυ­τος θεραπευμένος και να επιστρέ­ψει υγιής στο σπίτι του, ο Χριστός επιχείρησε να θεραπεύσει και την απιστία των γραμματέων, οι οποίοι αμφισβητού­σαν τη θεότητά του και γι᾽ αυτό σκανδαλι­ζόταν από τη συγχώρηση που έδωσε στον παρά­λυτο.

Ο καρδιογνώστης όμως Κύριος διέ­­κρινε την αντίδραση των γραμ­μα­τέων, οι οποίοι τον κατέκριναν ενδόμυχα, θεωρώντας ότι σφετερί­ζε­ται το αποκλειστικό δικαίωμα του Θεού να συγχωρεί αμαρτίες και γι᾽ αυτό τους απηύθυνε το ερώτη­μα. «Ίνα τι υμείς ενθυ­μείσθε πονη­ρα εν ταίς καρδίαις υμών;» Γιατί κάνετε πο­νη­ρες σκέψεις μέσα στην καρδιά σας;

Οι γραμματείς δεν μπορούσαν να φαντασθούν ότι ο Χριστός θα διά­βαζε τις σκέψεις τους, και γι᾽ αυτό όχι μόνο τον ακούν έκπληκτοι να τους ελέγχει, αλλά και τον βλε­πουν να αποδεικνύει τη θεία δύνα­μη του, λέγοντας στον παράλυτο να σηκω­θεί, να πάρει το κρεβάτι του και να επιστρέψει στο σπίτι του.

Η ερώτηση του Χριστού προς τους γραμματείς σχετικά με τους εφάμαρτους λογισμούς τους δεν αφορά όμως μόνο αυτούς. Αφορά και τον καθένα από εμάς, γιατί, αντίθετα με όσα πίστευαν και υπο­στήριζαν οι γραμματείς, η αρετή και η ευσέβεια του ανθρώπου δεν σχετίζεται μόνο με την εξωτερική συμπεριφορά και στάση του αλλά και με τις σκέψεις και τους λογι­σμούς του. Για τον Χριστό ο άνθρω­πος δεν αρκεί να τηρεί εξωτερικά μόνο τον θείο νο­μο, όπως έκαναν οι γραμματείς, γιατί αυτό αποτελεί υποκρισία και τυπολατρεία, εφό­σον δεν συνοδεύ­εται από τον αγώ­να του ανθρώπου να μην αμαρτά­νει και με τις σκε­ψεις του και τις επιθυμίες του.

Ο αγώνας για την κάθαρση του νού και της καρδιάς και τη εναρ­μο­νισή τους με το θέλημα του Θεού είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να είναι και η ζωή του ανθρώ­που σύμφωνη με τις εντολές του Θεού και να έχει τη χάρη του. Και τούτο διότι αμαρτία δεν είναι μόνο η πρα­ξη και η ενέργεια που κάνουμε και είναι αντίθετη προς το θέλημα του Θεού, αλλά και η αιτία που την προκαλεί και η οποία ευρίσκεται στον έσω άνθρωπο, στην καρδιά και τον νού του ανθρώπου.

Εκεί προσβάλλει ο πονηρός τον άνθρωπο, βάζοντας του λογισμούς και επιθυμίες αμαρτωλές, που αν τους δεχθεί και αν τους καλλιερ­γη­σει, θα τον οδηγήσουν στην πράξη της αμαρτίας και στην παρακοή του θελήματος του Θεού.

Αυτό προσπάθησε να κάνει ο πο­νη­ρος και με τον τιμώμενο σήμερα πολιούχο μας όσιο Αντώνιο τον νέο, τον Βεροιέα, τον οποίο επανει­λημμένα προσπάθησε να νικήσει, άλλοτε προσβάλλοντάς τον με λο­γισμούς υπερηφανείας, άλλοτε απο­­γοητεύσεως και απογνώσεως, άλλοτε κρίσεως και συγκρίσεώς του με άλλους ασκητές.

Δεν κατόρθωσε όμως να τον εξα­πατήσει και να τον παρασύρει, για­τι ο όσιος Αντώνιος, δεν άφηνε τις πονηρές ενθυμήσεις, στις οποί­ες αναφέρθηκε σήμερα ο Χριστός, να τον επηρεάσουν και να τον καμ­ψουν. Και νίκησε. Και αγιάσθηκε με τη χάρη του Θεού, ώστε να απο­λαμβάνει σήμερα τη χαρά της βασι­λείας των ουρανών.

Αλλά και οι Μακκαβαίοι, τους οποίους εορτάζει σήμερα η Εκ­­κλη­σία μας μαζί με τη ευσεβή μητέρα τους, την αγία Σολομονή, και τον διδάσκαλό τους, τον άγιο Ελεάζα­ρο, δεν θα αισθάνθηκαν τον ίδιο πόλεμο των πονηρών εν­θυ­μήσεων μέσα στην ψυχή τους, προκειμένου να λυπηθούν τη ζωή τους και να υπακούσουν στον επί­γειο βασιλέα παρακούοντας τον θείο νόμο;

Απέκρουσαν όμως αυτούς τους λογισμούς και στάθηκαν πιστοί στην εντολή του Θεού, πιστοί στη θεία εντολή της νηστείας και σε όσα είχαν διδαχθεί από τη μητέρα τους και τον άγιο Ελεάζαρο, και υπέμειναν με καρτερία τα βασα­νι­στήρια και τον θάνατο, για να λα­βουν και αυτοί την αιώνια αντα­μοιβή του Θεού στον ουρανό.

Τιμώντας τους, λοιπόν, και εμείς σήμερα, ας ακολουθήσουμε το πα­ρα­­δειγμά τους. Ας αγωνιζόμεθα να διατηρούμε τον νού και την καρδιά μας καθαρά από εφάμαρ­τους και πονηρούς λογισμούς, για να μην πα­ρασυρόμεθα από την αμαρ­τία, στην οποία αυτοί μας οδη­­­γούν. Ας αγωνισθούμε ιδιαιτέ­ρως την περί­ο­δο αυτή του Δεκα­πε­νταυγούστου,  αντλώντας δύναμη και από τον τίμιο Σταυρό του Κυ­ρίου μας, την «πρόοδο», του οποίου εορτάζουμε σήμερα, έχο­ντας μα­λι­στα εν τω μέσω ημών και τον τίμιο Σταυρό που μεταφέραμε χθες από το Ιερό Προ­σκύνημα της Πα­να­γίας Σουμελά,αλλά και με τη χα­ρη της Υπερα­γίας Θεοτόκου, η οποία ήταν καθα­ρη και αμόλυντη και στο σώμα και στον νού και στη ψυχή, για να αξιω­θούμε να εορτά­σουμε τη μεγά­λη εορτή της ενδό­ξου Κοιμή­σεώς της και για να έχου­με τη χάρη του Θεού στη ζωή μας.

Αδελφοί και πατέρες, το θέμα του να τηρήσει κανείς τον νού του καθαρό είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα τα οποία καλείται να κάνει ο άνθρωπος.

Κάποτε κάποιοι κληρικοί βρέθηκαν σε μία σκήτη μοναχών τελείως αφιερωμένων στον Θεό. Και τους ρώτησαν «τι κάνετε εσείς εδώ;» Και τι απήντησαν; «Τηρούμεν νούν», προσπαθούσαν να τηρήσουν το μυαλό τους, τον νού τους καθαρό από πονηρούς λογισμούς. Είναι ένας αγώνας διά βίου. Είναι ένα δύσκολο έργο, γιατί ανά πάσα ώρα και στιγμή μας πειράζει ο πονηρός. Και ξέρετε που ιδιαιτέρως μας πειράζει ο πονηρός και μας ενοχλεί και μας φέρνει ακάθαρτους λογισμούς; Ιδιαιτέρως την ώρα της προσευχής, ιδιαιτέρως όταν ευρισκόμεθα μέσα στον ναό, η σκέψη μας τρέχει από εδώ και από εκεί και ιδιαιτέρως σε πονηρούς λογισμούς, γιατί ο διάβολος θέλει να αμαυρώσει τον νού μας με όλες αυτές τις σκέψεις.

Γι᾽ αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Ο Κύριος είχε τη δυνατότητα να διαπιστώσει την ακαθαρσία την οποία είχαν στο μυαλό τους οι γραμματείς και οι φαρισαίοι. Εμείς δεν μπορούμε να το διαγνώσουμε αυτό. Ούτε εγώ έχω τη δυνατότητα να δω τι σκέφτεται τώρα ο καθένας σας την ώρα μάλιστα της προσευχής. Εσείς μπορεί να κρίνετε εμένα ή και κάποιους άλλους. Το μυαλό τρέχει και θέλει τήρηση νοός.

Αυτό ας αγωνισθούμε και πρέπει να αγωνισθούμε να κάνουμε σε όλη μας τη ζωή για να μπορέσουμε να είμεθα καθαροί στον νού, στην ψυχή και γενικά στο είναι μας.

Εύχομαι με τη χάρη των αγίων, του αγίου Αντωνίου, της αγίας Σολομονής και των τέκνων της και του αγίου Ελεαζάρου, αλλά ιδιαιτέρως με τη χάρη του Σταυρού, να το επιτύχουμε. Γι᾽ αυτό πρέπει να κάνουμε συχνά το σημείο του Σταυρού, για να καθαρίζουμε και τον νού μας και τη σκέψη μας και τα μάτια μας από κάθε τι πονηρό. Και αυτό θα το πετύχουμε όντως κάνοντας το σημείο του Σταυρού».