Ολοκληρώθηκαν χθες οι εργασίες του Ι’ Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου, το οποίο διοργάνωσε διαδικτυακά η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος διά της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Πολιτιστικής Ταυτότητος με θέμα «Η επίδραση της Ελληνικής Επαναστάσεως στη Λογοτεχνία και στην Τέχνη».
Το παρόν Συνέδριο ολοκληρώνει κύκλο δέκα Διεθνών Επιστημονικών Συνεδρίων με γενικό θέμα «1821-2021: 10 Επιστημονικά Συνέδρια για τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης».
Κατά τις ημέρες αυτές (27 και 28 Νοεμβρίου) έλαβαν χώρα πέντε συνεδρίες, μετά το πέρας των οποίων υποβάλλονταν ερωτήσεις των ακροατών και των εισηγητών του Συνεδρίου, με αποτέλεσμα να αναπτύσσεται εποικοδομητικός διάλογος.
Κατά την πρώτη συνεδρία, με θέμα «Το 1821 στη Λογοτεχνία» και προεδρεύοντα τον καθηγητή του ΔΠΘ και πρόεδρο της Επιστημονικής Επιτροπής της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Πολιτιστικής Ταυτότητος, Εμμανουήλ Βαρβούνη, μίλησαν οι παρακάτω εισηγητές για τα εξής θέματα:
Ο πρώτος εισηγητής, Αθανάσιος Καραθανάσης, ανέπτυξε το θέμα «Διαβάζοντας τα Απομνημονεύματα», για τα γραμματολογικά και εκφραστικά στοιχεία που χρησιμοποιούσαν οι Αγωνιστές του 1821 στα απομνημονεύματά τους.
Η δεύτερη εισήγηση, του καθηγητή Κωνσταντίνου Μαλαφάντη, είχε ως θέμα «Εκκλησία και Εθνεγερσία: Η ιστορική αλήθεια και η λογοτεχνική πνοή του Μεγάλου Ξεσηκωμού μέσα από τα Ματωμένα ράσα του Σπύρου Μελά». Με την παρούσα εισήγηση επιχειρήθηκε η γραμματολογική αποτίμηση του βιβλίου του Σπύρου Μελά ως λογοτεχνικής βιογραφίας, η ανάλυση του περιεχομένου του, η παρουσίαση των ιστορικών παραγόντων που τροφοδότησαν τη λογοτεχνική πένα του και την επιλογή των τεσσάρων μορφών ως θυσιαστικών παραδειγμάτων, βάσει ενός παραδείγματος σπουδής από τους τέσσερις: αυτό του μεγαλομάρτυρα της Αλαμάνας Αθανασίου Διάκου.
Η τρίτη εισηγητής, Κατερίνα Ζαμπανιώτη, ανέπτυξε το θέμα «Τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη ως αντικείμενο λογοτεχνικής κριτικής από τον Σεφέρη». Στην ανακοίνωση αναφέρθηκε πώς η ιστορική έρευνα αντιμετώπισε την αυθεντική μαρτυρία ενός ανθρώπου που έζησε την Επανάσταση του 1821 ως ερευνητικό εργαλείο στην υπηρεσία της ιστοριογραφίας.
Ο τέταρτος εισηγητής, Σεβαστιανός Ανδρεάδης, μίλησε με θέμα «”Ημερολόγιον απόρου Αγωνιστού του 1821″. Ένα σπάνιο είδος ψυχογραφικού χρονογραφήματος». Ο Εισηγητής κατέδειξε μεταξύ άλλων πως ο τίτλος του έργου δεν επαρκεί για να ταξινομηθεί στο είδος του ημερολογίου. Κυρίαρχος στόχος ενός αυθεντικού ημερολογίου, τόνισε, είναι ο συγχρονισμός της αυτοέκφρασης του δημιουργού με τα όσα βιώνει, όσα σκέπτεται, όσα αισθάνεται και όσα τον απασχολούν σε παροντικό χρόνο.
Στη δεύτερη Συνεδρία, με θέμα και πάλι «Το 1821 στη Λογοτεχνία» και προεδρεύοντα τον πολιτικό επιστήμονα και ιστορικό, Κωνσταντίνο Χολέβα, μίλησαν οι παρακάτω εισηγητές:
Πρώτα, ο Μιχαήλ Πασχάλης ανέπτυξε το θέμα «Η “χωροταξία” των μαχών της Επανάστασης στον Ανδρέα Κάλβο και τον Διονύσιο Σολωμό». Ο εισηγητής επισήμανε μεταξύ πολλών άλλων ότι οι δύο ποιητές δεν συμπίπτουν στην επιλογή των επεισοδίων του αγώνα για την εθνική ανεξαρτησία. Οι διαφορές είναι μεγάλες και ουσιώδεις. Ανέφερε πως αρκεί να συγκρίνουμε τη Λύρα και τον «Ύμνον εις την Ελευθερίαν», που κυκλοφόρησαν το 1824 με διαφορά περίπου έξι μηνών. Αν εξαιρέσουμε τη σύμπτωση ως προς την εξύμνηση της ελευθερίας, το πρόγραμμα των δύο ποιητών δεν ταυτίζεται πουθενά.
Ο δεύτερος εισηγητής, Εμμανουήλ Βαρβούνης, παρουσίασε το θέμα: «Η επαναστατημένη Σάμος του 1821 στο ποιητικό έργο του Γεωργίου Κλεάνθη (1801 – 1839)». Στην ανακοίνωση αυτή εξετάστηκε η αντανάκλαση και η αποτύπωση των πολιτικών και πολεμικών γεγονότων της επανάστασης του 1821 στη Σάμο, από την έναρξή της ως και τον αποκλεισμό της Σάμου από τα όρια του πρώτου ελεύθερου ελληνικού κράτους, την αντίδραση των Σαμίων και την τελική επιβολή του Ηγεμονικού Καθεστώτος, τον Αύγουστο του 1834, στο ποιητικό έργο του Γεωργίου Κλεάνθη.
Ο τρίτος εισηγητής, Δημήτριος Ορφανίδης, παρουσίασε το θέμα «Ατραποί Ελευθερίας – Ο Ύμνος και ο ποιητής του». Ο ομιλητής περιέγραψε χαρακτηριστικά πώς ο Σολωμός είναι μέγιστος ποιητής γιατί πέτυχε να αναπτύξει σε μέγιστο βαθμό τα μεγάλα ζητήματα του ατόμου, του έθνους, της ανθρωπότητας, εμβαθύνοντας στην κατά κυριολεξία μητρική του γλώσσα, φτάνοντας μέχρι του σημείου της λεγόμενης αποσπασματικότητας του έργου του.
Ο τέταρτος εισηγητής, Χάρης Μελετιάδης , παρουσίασε το θέμα «Σολωμός και Κάλβος: αναγνώσεις του επαναστατικού γεγονότος»και ανέφερε μεταξύ άλλων πως έχουν επιχειρήσει και άλλοι να διερευνήσουν την πλευρά των σχέσεων της σολωμικής ποίησης με τη λόγια παράδοση. Πρόκειται για ένα ζήτημα, που στο παρελθόν φορτίστηκε ιδεολογικά με υπερβολικό και αδιέξοδο τρόπο.
Η τελευταία εισηγήτρια της συνεδρίας, Αγγελική Μαστρομιχαλάκη, μίλησε με θέμα «Το 1821 στη Λογοτεχνία για παιδιά και νέους». Η ομιλήτρια, βάσει αναλυτικής μελέτης 40 βιβλίων του λογοτεχνικού δείγματος της περιόδου 1990-2020, κατανοεί τους λογοτέχνες πηγαίνοντας το βλέμμα πέρα από τα επιφαινόμενα.
Χθες, οι εργασίες εκκίνησαν στην πρώτη συνεδρία με θέμα και πάλι «Το 1821 στη Λογοτεχνία», με προεδρεύουσα την καθηγήτρια του Ιονίου Πανεπιστημίου Αικατερίνη Γαλάνη, κατά την οποία ανακοινώθηκαν οι ακόλουθες εισηγήσεις:
Ο Θεοδόσης Πυλαρινός ανέπτυξε το θέμα «Η επίδραση του 1821 στην ποίηση του Κερκυραίου ποιητή Γεωργίου Μαρτινέλλη». Ο ομιλητής υπογράμμισε κατά την ομιλία του ότι ο Γεώργιος Μαρτινέλλης ανήκει στους ποιητές της Επτανησιακής Σχολής, που στράφηκαν νωρίς προς το αθηναϊκό κέντρο.
Η δεύτερη εισηγήτρια, κ. Σοφία Ντενίση, μίλησε με θέμα «Ανακαλύπτοντας την Επανάσταση του 1821 μέσα από τη ματιά των Ελληνίδων συγγραφέων του 19ου αιώνα». Μεταξύ πολλών, ανέφερε ότι η ελληνική Επανάσταση του 1821 έχει προσφέρει πλούσιο υλικό για πληθώρα λογοτεχνικών έργων ελληνικών και φιλελληνικών ήδη από την εποχή της έναρξής της και καθ’ όλο τον 19ο αιώνα.
Η τρίτη εισηγήτρια, Στέλλα Φαρμάκη, ανέπτυξε ομιλία με θέμα «Η Ελληνική Παλιγγενεσία και ο αντίκτυπός της σε Ιταλούς καλλιτέχνες μέσω της ιταλικής λογοτεχνίας». Μεταξύ άλλων, η κ. Φαρμάκη ανέδειξε τους Ιταλούς καλλιτέχνες (ζωγράφους, γλύπτες) οι οποίοι επηρεάστηκαν φανερά από τα γεγονότα που συγκλόνισαν την Ελλάδα του 19ου αιώνα.
Τέλος, ο κ. Γιώργος Καραμπελιάς ανέπτυξε την εισήγησή του με θέμα «Το δημοτικό τραγούδι και το αντιστασιακό ήθος του νέου Ελληνισμού». Ανάμεσα σε άλλα που ανέφερε, τονίστηκε ότι τα ιστορικά δημοτικά τραγούδια έχουν ως θέμα τους κάποιο ιστορικό γεγονός, επικαιρικό και συχνότατα θλιβερό.
Στη δεύτερη συνεδρία, με θέμα «Το 1821 στη Μουσική και στο Θέατρο» και προεδρεύοντα τον καθηγητή του ΕΚΠΑ, Δημήτριο Μόσχο, μίλησαν οι εξής:
Η Ρενάτα Δαλιανούδη ανέπτυξε το θέμα «Ιστορία- Μουσική- Κινηματογράφος. Από την εθνική εποποιία του Μεταπολεμικού κινηματογράφου». Η εισηγήτρια τόνισε πως κατά µία έννοια όλες οι ταινίες είναι ντοκουµέντα της κοινωνικής ιστορίας, ενώ αναπαριστούν και καθρεφτίζουν την εποχή τους, ενώ η ελληνική επανάσταση, ως ιστορικό γεγονός συνδεδεµένο µε την ίδρυση του νεο-ελληνικού κράτους, αποτέλεσε έµπνευση και αποτυπώθηκε ποικιλοτρόπως στην 7η Τέχνη (και στην τηλεόραση), µε ταινίες τεκµηρίωσης/ντοκιµαντέρ, φιλµογραφία µυθοπλασίας, φιλµικές προσωπογραφίες κ.ά., µέσα από µια επική διάσταση, στην οποία το προσωπικό δράµα (µικρή ιστορία) συνδιαλέγεται µε το συλλογικό/ εθνικό (µεγάλη ιστορία).
Ο δεύτερος ομιλητής, Δημήτριος Σταθακόπουλος, μίλησε με θέμα «Τα μουσικά όργανα των Αγωνιστών του 1821». Συγκεκριμένα, παρουσίασε τον αυθεντικό Ταμπουρά του Τζαβέλα (1780), το πιστό αντίγραφο του Ταμπουρά του Μακρυγιάννη (ο αυθεντικός, σημείωσε ο κ. Σταθακόπουλος, είναι του 1835) και το αυθεντικό λαούτο του Πλαπούτα (1860). Επίσης, παρουσίασε αντίγραφο Μοραΐτικης Λύρας του 1821, όργανο που ξεχάστηκε στην Πελοπόννησο, παρότι ο Κολοκοτρώνης αναφέρει πως «τα τραγούδια τα παίζαν οι στραβοί με τις λύρες».
Στη συνέχεια, οι Πεφάνης Λαμπρόγιαννης και Στέφανος Φευγαλάς ανέπτυξαν την εισήγηση «Επιδράσεις του 1821 στη μουσική. Τρία τραγούδια του Γεωργίου Σπάθη (1884- 1943)». Στην ανακοίνωσή τους, βασίστηκαν σε τρία τραγούδια που μελοποίησε ή διασκεύασε ο Σπάθης. Τα δύο από αυτά είναι βασισμένα σε δημώδη ποίηση και αφορούν στη ζωή των Κλεφτών («Λαγιαρνί») και τη σκλαβιά («Κάτου στον Κάμπο»), ενώ το τρίτο με τίτλο «Το τραγούδι της Κυράς Φροσύνης» προέρχεται από την όπερα του συνθέτη σε λιμπρέτο Σωτήρη Σκίπη και αφορά στο τραγικό τέλος της Ευφροσύνης Βασιλείου από τον Αλή Πασά Τεπελενλή στη λίμνη των Ιωαννίνων.
Η τέταρτη εισηγήτρια, ‘Αννα Ταμπάκη, μίλησε με θέμα «Η Επανάσταση του 1821 στο Θέατρο. Η περίπτωση του Ιωάννου Ζαμπέλια» και τόνισε μεταξύ άλλων ότι ο Ζαμπέλιας, εκκινώντας από τον πρωτεργάτη Ρήγα Βελεστινλή, πραγματεύεται στις ιστορικές του τραγωδίες που βαθμιαία διολισθαίνουν αισθητικά και μορφολογικά προς το ρομαντικό δράμα, μεγάλες μορφές αγωνιστών (Μάρκος Βόσσαρις [Μπότσαρης], [Αθανάσιος] Διάκος, Γεώργιος Καραϊσκάκης, Οδυσσεύς Ανδρούτσος) και πολιτικές μορφές, όπως ο Ιωάννης Καποδίστριας.
Ο κ. Μηνάς Αλεξιάδης είχε ως θέμα εισήγησης «Ο Καραγκιόζης και το Είκοσι Ένα. Δύο λαϊκές φυλλάδες για τον θάνατο του Αθανασίου Διάκου». Στην ανακοίνωση αυτή έγινε λόγος για δύο φυλλάδες του λαϊκού θεάτρου σκιών για τη Μάχη της Αλαμάνας κατά την Επανάσταση του 1821 και τον θάνατο του Αθανάσιου Διάκου.
Ο τελευταίος εισηγητής αυτής της συνεδρίας, Ζαφείρης Νικήτας, ανέπτυξε ομιλία με θέμα «Εθνεγερτικές ακροβασίες στην Μεταπολεμική Ελλάδα. Το ιστορικό δράμα Ρήγας Βελεστινλής (1862) του Σπύρου Μελά». Ειδικότερα, ο ομιλητής εξέτασε τις ιδεολογικές, αισθητικές και πολιτικές διαστάσεις του ιστορικού δράματος του Μελά «Ρήγας Βελεστινλής», με βάση τις ιστορικές συνδηλώσεις της εποχής του.
Στην τελευταία συνεδρία του διημέρου αυτού, με θέμα «Οι Εικαστικές Τέχνες για το 1821», προέδρευσε ο καθηγητής του ΔΠΘ και πρόεδρος της Επιστημονικής Επιτροπής της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Πολιτιστικής Ταυτότητος, Εμμανουήλ Βαρβούνης και συμμετείχαν οι κάτωθι:
Ο πρώτος ομιλητής, Γεώργιος Παπανικολάου, ανέπτυξε εισήγηση με θέμα «Σειρές γραμματοσήμων των Ελληνικών Ταχυδρομείων αφιερωμένες στην Επανάσταση του 1821». Ο κ. Παπανικολάου σημείωσε χαρακτηριστικά ότι οι απεικονίσεις που αριθμητικά ξεπερνούν τα 80 γραμματόσημα, είτε σε σειρές, είτε μεμονωμένα, ποικίλουν και αφορούν μάχες, πρωταγωνιστές του αγώνα και ήρωες, τοπία, ναυμαχίες και πλοία που έλαβαν μέρος σε αυτές.
Ο Γεώργιος Κούζας ανέπτυξε το θέμα «Μνημεία ηρώων του 1821 στον αστικό χώρο της Αθήνας». Ο ομιλητής εστίασε σε δύο βασικούς άξονες: στη σημασία της σχέσης των μνημείων με τη συλλογική μνήμη των κατοίκων των αστικών κέντρων και κατέδειξε τη σημασία που έχουν τα μνημεία αυτά για τους κατοίκους του κέντρου της Αθήνας, βάσει των όσων οι ίδιοι οι πληροφορητές αναφέρουν. Επιπλέον, αναφέρθηκε στις πολιτικές διαχείρισης των μνημονικών τόπων και της μνήμης από τους επίσημους φορείς.
Η τρίτη εισηγήτρια, Ειρήνη Αποστόλου, μίλησε επί του θέματος «Ο Claude Theodore Leblanc και η Ελληνική Επανάσταση: Γαλλικά εικαστικά στερεότυπα και καινοτομίες». Μεταξύ άλλων, παρουσίασε την πρόσληψη της Ελληνικής Επανάστασης από τον Théodore Leblanc (1800-1837), μαθητή του Nicolas Charlet, ο οποίος υπήρξε αξιωματικός μηχανικός του γαλλικού στρατού.
Η Νάντια Μαχά Μπιζούμη ανέπτυξε το θέμα «Τα Playmobil σηκώνουν το λάβαρο της Επανάστασης στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο». Στην ομιλία της, κατέγραψε τον τρόπο μέσω του οποίου ένα εθνικό μουσείο μπορεί να αναπτύξει μια πρωτότυπη προσέγγιση ενός ιστορικού γεγονότος, με τη χρήση playmobil με σωματικά και ενδυματολογικά χαρακτηριστικά των ιστορικών πρωταγωνιστών, ενθαρρύνοντας τον αναστοχασμό και τον διάλογο, απευθυνόμενο πρωτίστως σε νεανικό κοινό.
Η πέμπτη εισήγηση, από την κ. Κωνσταντίνα Παναγάκη και τον κ. Νικόλαο Κανελλόπουλο είχε θέμα «Η απεικόνιση του 1821 στα μετάλλια του νεωτέρου Ελληνικού Κράτους, 1822- 2001». Οι εισηγητές παρουσίασαν τα μετάλλια που έχουν εκδοθεί από το ελληνικό κράτος ή επίσημους κρατικούς φορείς και δευτερευόντως από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, με θεματολογία που αντλείται από την ελληνική Επανάσταση του 1821.
Τέλος, ο κ. Χριστόδουλος Χατζηχριστοδούλου ανέπτυξε το θέμα «Η επίδραση του 1821 στις εικαστικές τέχνες της Κύπρου κατά τον 20ό αιώνα. Έργα τέχνης, μνημεία και προτομές των Κυπρίων μαρτύρων του Ιουλίου 1821». Στην εισήγηση παρουσιάστηκαν έργα τέχνης, μνημεία και προτομές των Κυπρίων μαρτύρων του Ιουλίου 1821, καθώς και έντυπες απεικονίσεις με τον αρχιεπίσκοπο Κυπριανό και ηρώων του 1821. Τα έργα χρονολογούνται από το β’ μισό του 19ου αιώνα έως και σήμερα. Σε αυτά διακρίνονται οι στενές σχέσεις Ελλάδος – Κύπρου και οι προαιώνιοι πόθοι του κυπριακού λαού.
Στο πέρας των εργασιών της συνεδρίας αυτής, ο πρόεδρος, Εμμανουήλ Βαρβούνης, ευχαρίστησε τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο και τα μέλη της Ιεράς Συνόδου, τον πρόεδρο της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Πολιτιστικής Ταυτότητος, μητροπολίτη Δημητριάδος και Αλμυρού Ιγνάτιο, τις Εκδόσεις «Αρχονταρίκι», οι οποίες επιμελούνται την έκδοση των Τόμων των Πρακτικών των Συνεδρίων, καθώς και όλους όσοι συνέβαλαν στην ομαλή διεξαγωγή του, λόγω των υγειονομικών περιστάσεων. Ιδιαίτερη μνεία έκανε στα αείμνηστα πρόσωπα του ακαδημαϊκού Κωνσταντίνου Σβολοπούλου και του π. Γεωργίου Μεταλληνού, που διακόνησαν και κόσμησαν την προεδρία της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής επί σειρά ετών.
