Ο Αγ. Γεώργιος γεννήθηκε το 1808 στα Γρεβενά. Εργάστηκε στα Ιωάννινα, όπου κατηγορήθηκε για εμπαιγμό του Ισλάμ και μαρτύρησε για την πίστη. Αποτελεί πρότυπο αγωνιστικότητας και συνέπειας.
Στη διάρκεια της δισχιλιετούς ιστορικής πορείας της Εκκλησίας το μαρτύριο υπήρξε η ουσιαστικότερη έκφραση της αυτοσυνειδησίας της. Αν εξαιρέσει κανείς τους τρεις πρώτους χριστιανικούς αιώνες, η περίοδος που έχει να παρουσιάσει τους περισσότερους μάρτυρες είναι εκείνη της Τουρκοκρατίας.
Σε αυτή την ιστορική περίοδο το μαρτύριο βρίσκει την ουσιαστικότερη έκφρασή του στους νεομάρτυρες, που αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια της νεοελληνικής μας διάρκειας.
Μεταξύ των Ελλήνων νεομαρτύρων, οι οποίοι στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας ανέκοψαν το κύμα του εξισλαμισμού, έγιναν σύμβολα αντιστάσεως του λαού, στέργιωσαν την πίστη των ραγιάδων και έδωσαν ελπίδες καινούργιας ζωής, είναι και ο νεομάρτυρας Γεώργιος ο εκ Τσουρχλίου Γρεβενών και εν Ιωαννίνοις αθλήσας τη 17 Ιανουαρίου 1838.
Ο νεομάρτυρας Γεώργιος γεννήθηκε το 1808 στο χωριό Τσούρχλι των Γρεβενών (σημερινός Άγιος Γεώργιος). Λόγω των δύσκολων συνθηκών που επικρατούσαν εκεί αναγκάστηκε να πάει στα Ιωάννινα για να εργαστεί. Εκεί προσκολλήθηκε ως ιπποκόμος στον Χατζή Αβδουλλάχ Εφέντη, έναν από τους αξιωματικούς του Ιμίν Πασά.
Όταν ο Ιμίν Πασάς και ο Αβδουλλάχ έφυγαν από τα Ιωάννινα, ο Γεώργιος μετέβη για τρεις μήνες στον μουσελίμη των Φιλιατών. Στη συνέχεια επέστρεψε στα Ιωάννινα. Ύστερα από παρότρυνση φίλων του, νυμφεύτηκε την Ελένη, μια νέα, ορφανή και από τους δύο γονείς, με την οποία απέκτησε έναν γιο, τον οποίο ονόμασε Ιωάννη.
Την 8η Ιανουαρίου 1838, μία ημέρα μετά τη βάπτιση του γιου του και ενώ βρισκόταν στην αγορά των Ιωαννίνων, κατηγορήθηκε δημόσια από τον χότζα του Τεκέ του Μουχτάρ για εμπαιγμό της μουσουλμανικής θρησκείας. Τότε ο Νταούτ Πασάς, διοικητής του τακτικού στρατού, ζήτησε να εμφανιστούν μπροστά του ο χότζας και ο Γεώργιος. Σε ερώτηση του πασά προς τον Γεώργιο αν ήταν Τούρκος ή χριστιανός, ο Γεώργιος απάντησε: «Χριστιανός εγεννήθην, χριστιανός είμαι και χριστιανός αποθνήσκω».
Στη συνέχεια ο Γεώργιος οδηγήθηκε στον κατή και αργότερα στον ανθύπατο (Κεχαγιάμπεη), με εντολή του οποίου φυλακίστηκε. Η προσπάθεια του κατή να πειστεί ο Γεώργιος να τουρκέψει απέτυχε. Ο κατής, εκτιμώντας τις αρετές του Γεωργίου, σκέφτηκε προς στιγμή να τον αφήσει ελεύθερο. Ομως το μαινόμενο πλήθος ζητούσε επίμονα τη θανάτωσή του, γιατί ασέβησε σε βάρος της θρησκείας του Ισλάμ.
Τελικά οδηγήθηκε στην αγχόνη στη θέση Κουρμανιό, στην είσοδο του κάστρου, όπου ο Γεώργιος σε ηλικία μόλις 28 ετών παρέδωσε την αγιασμένη ψυχή του στον Αρχηγό της ζωής και του θανάτου. Ηταν 17 Ιανουαρίου 1838. Το σώμα του Αγίου παρέμεινε στην αγχόνη επί τρεις ημέρες και έγινε πρόξενο θαυμάτων και άλλων θαυμαστών σημείων. Κηδεύτηκε στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Αθανασίου και ενταφιάστηκε στο αριστερό μέρος του.
Ο νεομάρτυρας Γεώργιος από την πρώτη στιγμή του μαρτυρίου του κέρδισε την τιμή του μάρτυρος στη συνείδηση και την πίστη της Εκκλησίας. Υπέροχες ασματικές ακολουθίες γράφτηκαν προς τιμήν του και ωραιότατες εικόνες ιστόρησαν τη μορφή και το μαρτύριό του.
Ιδιαίτερη είναι η τιμή του στις βαλκανικές χώρες. Εικόνες του βρίσκονται στην Αχρίδα, στη Jacodina, στο Kratovo, στη Βοσνία, στα Σκόπια, στο Grabovo και το Μοναστήρι. Ανάγλυφη παράστασή του σώζεται στην ανατολική πλευρά της Αγίας Παρασκευής Μηλόβιστας Πελαγονίας. Επίσης ωραιότατες τοιχογραφίες του Αγίου υπάρχουν στη Σόφια, στη Φιλιππούπολη και σε ναούς της Ρουμανίας.
Ο νεομάρτυρας Γεώργιος κατετάγη στο ορθόδοξο αγιολόγιο τη 19η Σεπτεμβρίου 1839 και η ανακομιδή των λειψάνων του έγινε την 26η Οκτωβρίου 1971, αρχιερατεύοντος εν Ιωαννίνοις Σεραφείμ Τίκα, του μετέπειτα Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος. Τα λείψανά του έχουν εναποτεθεί στον ναό του, στην πλατεία Πάργης Ιωαννίνων.
Για την εποχή μας, μια εποχή αποπροσανατολισμένη πνευματικά, ο νεομάρτυρας Γεώργιος αποτελεί αληθινό πρότυπο χριστιανού και παρέχει δυνατό μέτρο αγωνιστικότητας και συνέπειας.
Αδιάκοπος αγώνας, χωρίς συμβιβασμούς
Ομολογουμένως ο νεομάρτυρας Γεώργιος μας μεταγγίζει το υψηλό φρόνημα του χριστιανικού ηρωισμού. Μας υπενθυμίζει ότι η αυθεντική χριστιανική ζωή είναι μια συνεχής προσπάθεια και ένας αδιάκοπος αγώνας, χωρίς συμβιβασμούς και υποχωρήσεις.
Μας δείχνει, τέλος, τον σωστό προσανατολισμό της ζωής, που δεν είναι ούτε ιδέες ούτε πράγματα ούτε καταστάσεις αλλά μονάχα ο Χριστός. Μονάχα Αυτός μπορεί να μας ελευθερώσει από τους εφιάλτες των οριακών καταστάσεων της ζωής, να γεμίσει το εσωτερικό μας ανικανοποίητο και να μας προσφέρει τη λύτρωση, την οποία καμία άλλη ενδοκοσμική αξία δεν μπορεί να μας προσφέρει.
Πηγή: Εφημερίδα “Ορθόδοξη Αλήθεια”