Την Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου το βράδυ στον κατάμεστο Χώρο Τεχνών του Δήμου Βεροίας πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία η εκδήλωση του Συλλόγου Κοινωνικής Παρέμβασης «ΕΡΑΣΜΟΣ» αφιερωμένη στην επέτειο της συμπληρώσεως 100 ετών από τη Μικρασιατική καταστροφή με τίτλο: “1922-2022. «Τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω». Σπαράγματα μνήμης – Μνημόσυνο τιμής”.
Στην αρχή της εκδήλωσης χαιρετισμό απηύθυναν ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων και η πρόεδρος του Συλλόγου Κοινωνικής Παρέμβασης «ΕΡΑΣΜΟΣ» κ. Γιούλη Φωστηροπούλου.
Στην εκδήλωση συμμετείχαν η Χορωδία Μελίκης – Πλατέος, η Παιδική χορωδία Μελίκης, ο Λαογραφικός Όμιλος Μελίκης και Περιχώρων, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Νέων Νεοκάστρου, ο Σύλλογος Μικρασιατών Νομού Ημαθίας και η Εύξεινος Λέσχη Βεροίας, ενώ την επιμέλεια των κειμένων και τη σκηνοθεσία ανέλαβε η κ. Αικατερίνη Πασιοπούλου και την ενορχήστρωση και τη διδασκαλία των χορωδιών η κ. Αικατερίνη Σωτηρίου.
Στο τέλος της εκδήλωσης ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων, μίλησε συγκινημένος για τη Μικρασιατική καταστροφή, αναφερόμενος στα βιώματα και τις αναμνήσεις των μακαριστών γονέων του, οι οποίοι έζησαν ως παιδιά τον βίαιο ξεριζωμό και συνεχάρη τους συντελεστές για τη σπουδαία εκδήλωση.
Ο κ. Παντελεήμων στον χαιρειτσμό του ανέφερε μεταξύ άλλων:
“Το διπλό αυτό ερώτημα που έθετε ο ποιητής πριν από πενήντα χρονια, όταν ο Ελληνισμός τιμούσε την πεντηκοστή επέτειο της Μικρασιατικής καταστροφής, εκφράζοντας τα δικά του συναισθήματα και τον δικό του πόνο γι’ αυτή τη μεγάλη συμφορά, εξέφραζε και συνεχίζει να εκφράζει μέχρι σήμερα τα συναισθήματα και τον πόνο όλων των Ελλήνων.
Γι᾽ αυτό και πολύ εύστοχα επιλέξατε αυτόν τον στίχο ως τίτλο της αποψινής επετειακής εκδηλώσεως για τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή.
«Τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω», διερωτώμεθα και εμείς.
Γιατί είναι τόσα πολλά αυτά που μας θυμίζουν τις αλησμόνητες πατρίδες, αρχίζοντας από τη μουσική και τα τραγούδια, που θα ακούσουμε απόψε, τα οποία περιγράφουν την ιστορία, την καθημερινοτητα, τον πολιτισμό και την αρχοντιά των πατέρων μας, οι οποίοι ξεριζωμένοι βίαια και απάνθρωπα από τα σπίτια και τη γη τους, χωρίς καν να προλάβουν να θρηνήσουν τα χιλιάδες θύματα, τους γονείς, τα παιδιά και τους συγγενείς τους, που άφησαν με μαρτυρικό τρόπο την τελευταία τους πνοή στη Μικρασιατική γη, χωρίς καν να μπορέσουν να πάρουν έστω και ελάχιστα από τα πράγματά τους, έτρεχαν για να βρούν μια γωνιά σε κάποια βάρκα, για να γλιτώσουν τον όλεθρο και την καταστροφή.
Κι όμως αυτοί οι άνθρωποι, οι πατέρες και οι μητέρες μας, που μπορεί να έχασαν τα πάντα, που μπορεί να μην πήραν τίποτε σχεδόν μαζί τους φεύγοντας, είχαν την περιουσία τους στην καρδιά τους και στην ψυχή τους.
Η πίστη και η ευσέβειά τους, οι ανοιχτοί ορίζοντες της κοινωνίας στην οποία είχαν ζήσει, ο πολιτισμός μέσα στον οποίο είχαν ανατραφεί, κι όταν λέμε πολιτισμός, εννοούμε όχι μόνο τον ιστορικό αλλά και τον δικό τους, την τέχνη, τα γράμματα, τη μουσική, τη γαστρονομία και όλα τα άλλα που άνθιζαν στις κοινότητες των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και τους έκαναν να τους θαυμάζουν όλοι αλλά και να τους ζηλεύουν κάποιοι, και να θέλουν να τους εξοντώσουν.
Και όλον αυτόν τον πλούτο, τον μετέφεραν οι πατέρες και οι μητέρες μας και στην Ελλάδα, όπου έφθασαν καταταλαιπωρημένοι πρόσφυγες, και τον μεταφύτευσαν εδώ, εμπλουτίζοντας και ενισχύοντας τον Ελληνισμό με την ευστροφία του πνεύματός τους και την καλλιέργεια της ψυχής τους.
Όλα αυτά θυμόμαστε και εμείς απόψε, χωρίς να ξεχνούμε όμως και τις ταλαιπωρίες, τα μαρτύρια και τις δυσκολίες που πέρασαν αλλά και τις αδικίες που υπέστησαν, χωρίς να ξεχνούμε ακόμη και τα λάθη που κάναμε ως Έθνος και δυστυχώς μας οδήγησαν σε τέτοιες καταστροφές, σε τέτοιες συμφορές.
Όλα αυτά θα μας τα θυμίσει με μοναδικό τρόπο η αποψινή εκδήλωση, για την οργάνωση της οποίας συγχαίρω θερμότατα τον Σύλλογο Κοινωνικής Παρέμβασης «Έρασμος» και την Πρόεδρό του, καθώς και τα μέλη όλων των Συλλόγων και των Χορωδιών που συμμετέχουν στη σημερινή εκδήλωση μνήμης και θα απολαύσουμε σε λίγο, για να θυμηθούμε και εμείς και να μην ξεχάσουμε τις αλησμόνητες πατρίδες, την ιστορία και τους πατέρες μας.”
