Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του οσίου Ιερωνύμου, ο οποίος ήταν σύγχρονος με τον Άγιο Αυγουστίνο.
Γεννήθηκε το 345 μ.Χ. στο χωριό Στριδώνα της Δαλματίας από γονείς ενάρετους χριστιανούς, οι όποιοι, για να τον μορφώσουν ευρύτερα, τον έστειλαν στη Ρώμη. Εκεί βαπτίστηκε, αλλά και εκεί ως ευμετάβλητος νέος έπεσε στη διαφθορά.
Μετά τη Ρώμη επισκέφθηκε διάφορες χώρες καταλήγοντας στην Ανατολή. Το 373 μ.Χ. έφθασε στη φημισμένη Αντιόχεια, για να συνεχίσει τις σπουδές του. Αφού βέβαια γρήγορα συνήλθε από τις νεανικές του παρεκτροπές, αποσύρθηκε στην έρημο της Χαλκίδας (στη Συρία) και ζούσε ασκητική ζωή.
Στη συνέχεια, πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου γνωρίστηκε με το Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό και το Γρηγόριο Νύσσης (αδελφό του Μ. Βασιλείου) και από εκεί επέστρεψε στη Ρώμη.
Στη γνωριμία του με τον Ιερώνυμο αναφέρεται και ο Άγιος Επιφάνιος Σαλαμίνος στο έργο του «Πανάριον».
Ο Άγιος Ιερώνυμος κοιμήθηκε το έτος 420 μ.Χ. στη Βηθλεέμ. Αργότερα το ιερό του λείψανο μετακομίστηκε στη Ρώμη και εναποτέθηκε στον Ναό της S. Maria Maggiore. Ακολουθία του Αγίου Ιερωνύμου, ποίημα Νήφωνος Αγιορείτου, εκδόθηκε στην Αθήνα το 1925 μ.Χ.
Μελετώντας το Συναξάρι των Αγίων μας συνειδητοποιούμε περισσότερο τις ελλειματικότητες και τις αδυναμίες του ανθρώπου στον κόσμο τούτου και ταυτόχρονα τη δύναμη της μεταμέλειας και της μεταμόρφωσης του ανθρώπου που επέρχεται με τη χάρη και τη παντοδυναμία του Αγίου Πνεύματος κι αφού το θέλει διακαώς ο ίδιος άνθρωπος.