Σήμερα η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη των μαρτύρων Ισαύρου, Βασιλείου, Ιννοκεντίου, Φήλικος, Ερμεία και Περεγρίνου, που μαρτύρησαν περί τα τέλη του τρίτου αιώνα στην Απολλωνία, και του Αγίου Φιλωνίδη, επισκόπου Κουρίου της Κύπρου.
Στο βίο του Αγίου Φιλωνίδη, που συνέγραψε ο επίσκοπος Αρίστων, αναφέρεται ότι έζησε επί εποχής του χριστιανομάχου αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Αρνούμενος να προσκυνήσει τα είδωλα και ομολογώντας δημόσια την πίστη του στον Ιησού Χριστό, ρίχτηκε στη φυλακή, μαζί με τους αγίους Αριστοκλή, Δημητριανό και Αθανάσιο, οι οποίοι και τελειώθηκαν με μαρτυρικό θάνατο.
Έχοντας πληροφορηθεί το βασιλικό διάταγμα, βάσει του οποίου οι στρατιώτες εντέλλονταν να ασελγούν σωματικά εις βάρος των Χριστιανών κρατουμένων, ο Άγιος ανέβηκε σε ψηλή τοποθεσία και μετά από θερμή προσευχή έριξε τον εαυτό του στον γκρεμό, για να μην μαγαριστεί η εικόνα του Θεού στο πρόσωπό του.
Με τον τρόπο αυτό έδειξε έμπρακτα ότι, σε περιπτώσεις που διακυβεύονται ανώτερα πνευματικά αγαθά, όπως η αρετή, η τιμή, η αξιοπρέπεια, η ελευθερία και η πίστη στο Θεό, η ανθρώπινη ζωή, που αναμφισβήτητα είναι δώρο Θεού, περνά σε δεύτερη αξία και θυσιάζεται ο άνθρωπος για τα υψηλότερα πανανθρώπινα ιδανικά.
Ο Άγιος μάρτυρας Φιλωνίδης παρέδωσε το πνεύμα του στα χέρια του Κυρίου Ιησού Χριστού, πριν ακόμη πέσει στο έδαφος. Ο υμνογράφος μέσα σε ελάχιστους στίχους εκφράζει την χαρά και την ευγνωμοσύνη των Κυπρίων προς τον Άγιο Ιεράρχη.
«Χαίροις ἱεραρχῶν, μαρτύρων εὐκοσμία, Κουρίου μέγα κλέος, καὶ Κύπρου Φιλωνίδη, τὸ θεῖον ἐγκαλλώπισμα. Χαίροις ὁ τὴν στολήν, τῆς ἀρχιερωσύνης, φοινίξας τοῖς σοῖς ὄμβροις αἱμάτων Φιλωνίδη τῶν θείων σου, μακάριε».
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου