Μητροπολίτης Βεροίας: Πολλά από όσα μας ταλαιπωρούν σ’αυτή τη ζωή οφείλονται στα σφάλματα και τις α­μαρ­τίες μας

Την Τετάρτη, 3 Αυγούστου το απόγευμα, ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και στην Παράκληση της Υπεραγίας Θεοτόκου και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό του Προφήτου Ηλιού στο Άνω Ζερβοχώρι.

Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Εν μετανοία κρά­ζον­τες εκ βά­θους ψυχής».

Από το πρώτο τρο­πά­ριο της ακο­λουθίας της ιεράς Παρακλήσεως μάς καλεί η Εκκλησία μας διά του ιερού υμνογράφου να σπεύσουμε προς την Παναγία μας και να προσπέσουμε στη χάρη της ζητώ­ντας της όσα θα περι­γρά­ψουν στη συνέχεια τα τροπάρια του Παρα­κλη­τι­κού κανόνος αλλά και όσα ο καθένας από εμάς θέλει να της ζη­τή­σει για τον εαυτό του ή για τους οικείους του.

Στην πρόσκληση αυτή όμως ο ιε­ρός υμνογρά­φος προσθέτει και κάτι ακόμη. Προσθέτει, θα λέ­­γαμε, μια προϋπόθε­ση γι᾽ αυτή μας τη συνάντηση με την Πα­να­γία. Και η προϋπό­θε­ση αυτή είναι η φράση που προέταξα στην αρ­χά της ομι­λί­ας μου. «Εν μετανοία κράζον­τες εκ βά­θους ψυχής».

Μας καλεί ο ιερός υμνο­γρά­φος να απευ­θυν­θούμε στην Πα­να­γία και να της εμ­πι­στευ­θούμε όλα τα αι­τά­μα­τα των καρδιών μας. Μας απο­καλύπτει όμως συγχρόνως και τον τρό­πο με τον οποίο η φω­νή μας και η ικεσία μας θα φθάσει μέχρι τα ώτα της Πανα­γίας μας και θα εισα­κου­σθεί: τη μετάνοια.

Πολλά από όσα μας τα­­λαιπωρούν σ᾽ αυτή τη ζωή οφείλονται στις λαν­­θασμένες επιλογές μας, οφεί­λονται στα σφάλματα και τις α­μαρ­τίες μας. Κάποια άλλα επιτρέπει ο Θεός να μας συμβούν, για να μας βο­η­θήσει να συναι­σθαν­­θού­με την αδυνα­μία και την α­μαρ­τω­λο­τητά μας, για να ταπει­νω­θού­με και να φθά­σουμε στη μετά­νοια και τη σω­τηρία.

Όταν είμαστε υγιείς και χω­ρίς προβλήματα, εί­ναι πο­­λύ εύκολο να ξε­χά­σουμε τον Θεό, γιατί νο­μίζου­με ότι είμαστε ισχυροί και δεν χρει­α­ζό­μαστε τη βοήθειά του. Όταν όμως βρε­θού­με σε ανάγκη, τότε θυμόμαστε τον Θεό, θυ­μόμαστε την Παναγία, θυμόμαστε τους αγί­ους και τους παρακαλούμε να μας βοηθήσουν. Μοι­άζουμε, δηλαδή, με τα μικρά παιδιά που εί­ναι ανυ­πά­κουα απέ­να­ν­τι στον πατέρα και τη μητέρα τους, και ενώ αδιαφο­ρούν για τις εν­τολές τους, όταν βρε­­θούν σε δύ­σκολη θέ­ση, σπεύ­δουν να ζητήσουν τη βοήθειά τους και να καταφύγουν σε αυτούς, ξε­χνών­­τας ότι τους αγνό­η­σαν και τους έθι­ξαν με την παρακοή των εν­τολών τους, ξε­χνών­τας ότι η συμ­περι­φο­­ρά τους ήταν αυτή που τα οδή­γησε στη δύ­σκο­λη κα­τά­στα­ση, με την οποία βρίσκονται αντι­μέ­τω­πα.

Βεβαίως, όπως οι γο­νείς μπορούν να βοη­θήσουν τα παιδιά τους, έτσι και η Παναγία μας μπορεί να μας βοη­θή­σει και να μας απαλλά­ξει από τις δυσκολίες και τα προ­βλή­ματα που αντιμετωπίζουμε. Η α­παλ­­λαγή όμως αυτή θα είναι πρόσ­καιρη, εάν δεν κα­τανοήσουμε τι ήταν αυ­τό που μας ο­δή­­­­γησε στη δυσχερή θέ­­ση στην οποία βρι­σκό­­μαστε· εάν δεν κα­τα­νοήσουμε ότι ο Θεός επέτρεψε αυτή τη δοκι­μασία για να συνειδη­το­ποιή­σου­με ότι έχου­με απομα­κρυν­θεί με τη συμπε­ρι­φορά μας από την αγά­πη του.

Γι᾽ αυτό και ο ιερός υμνογράφος μας συ­στή­­­­­νει τη μετάνοια ως έμπρα­κτη εκδήλωση της αποφά­σε­ώς μας να αλλάξουμε τρόπο ζωής, να αλλάξουμε πορεία πλεύ­σεως και να βα­δί­σουμε στον δρόμο του Θεού, να ζήσουμε σύμ­φω­­να με τις εντολές του.

Αυτό σημαίνει μετάνοια. Αυτή εί­ναι η πραγματική και όχι η επι­φα­νει­ακή μετάνοια, και αυ­τήν ανα­με­νει και η Παναγία μας από όλους εμάς, που προσφεύγουμε σ᾽ Αυτήν και ψάλλουμε κάθε απόγευ­μα την ιερά Παράκλησή της. Δεν θέλει μια επιπό­λαιη και τυπική συγ­­­γνώμη την οποία λέμε εύκολα και ξε­χνού­­με ευκολό­τερα, μό­­­­λις πε­­ρά­σει η δυσκο­λία. Θέλει την πραγμα­τική και ειλικρι­νή μας με­τάνοια που θα συνο­δεύ­εται από αλλαγή συμπερι­φο­­ράς· που θα συνο­δεύ­εται από συνει­δητή και συνεπή εν Χρι­στώ ζωή· που θα συνοδεύεται από γνήσια συμμετο­χή μας στη ζωή και τα μυ­στήρια της Εκκλησίας μας· που θα συνο­δεύ­­ε­ται από τον καθημερι­νό αγώ­να μας για να εφαρμόζουμε στη ζωή μας το θέλημα του Θεού.

Αυτή τη μετάνοια επιθυμεί η Πα­να­­γία μας από εμάς, για­τί δεν θέλει να μας βοηθήσει μόνο προσω­ρινά αλλά αιώνια, οδηγώντας μας στο δρόμο των εντο­λών του Θεού, τις οποί­ες και η ίδια ακολού­θη­σε με πιστότητα στη ζωή της.

Γι᾽ αυτό και ψάλλοντας αυτές τις ημέρες του Δεκαπενταυγούστου τις ιερές Παρακλήσεις προς την Πα­­ναγία μας, ας ακούμε την προ­τροπή του ιε­ρού υμνογράφου ως μία προσωπική προ­τρο­πή που απευ­θύνει στον καθένα μας η Πα­ναγία μας, και ας της ζητούμε μαζί με όλα τα άλλα, για τα οποία την παρακαλού­με, να μας κα­θο­δη­γεί και στον δρόμο της με­τανοίας, και να μας χαρίζει μαζί με τα εγ­κό­σμια και τα επού­ρα­νια αγαθά, για να την υμνούμε και να την δο­ξο­λογούμε μαζί με τον Υιό της και εδώ στη γη αλλά, όταν ο Θεός μας κα­λέσει, και στον ου­ρα­νό.

Η περίοδος αυτή, ο Δεκαπενταύγουστος, που είναι αφιερωμένος στην Παναγία μας, ας είναι μία ευλογημένη περίοδος, η οποία θα μας βοηθήσει στον πνευματικό μας αγώνα, θα μας βοηθήσει να πλησιάσουμε περισσότερο την Παναγία μας και να δούμε ποιο είναι το θέλημά της. Ποιο ήταν το θέλημά της; Τι είπε στους υπηρέτες στον γάμο της Κανά; «Πάντα όσα αν λέγει ο Υιός μου ποιήσατε». Αυτό ζητά η Παναγία, να κάνουμε το θέλημα του Υιού της.

Ας επωφεληθούμε της ευκαιρίας αυτής, και η Παναγία μας ως στοργική μητέρα θα συμπράξει και Εκείνη, για να μας βοηθήσει να φθάσουμε στο σημείο εκείνο, ώστε πράγματι η εν Χριστώ ζωή μας να είναι εκείνη που θα μας οδηγήσει κοντά στον Θεό, θα μας ενώσει με τον Θεό και μέσα από τα μυστήρια της Εκκλησίας μας. Αμήν.”