Μητροπολίτης Βέροιας: Να διατηρούμε τον νου και την ψυχή μας προσκολλημένα στον Θεό

Την Τετάρτη 17 Μαρτίου ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε την πρώτη Προηγιασμένη θεία Λειτουργία στην Ιερά Μονή Αγίων Πάντων Βεργίνης, με την ευκαιρία και της εορτής του Οσίου Χριστοδούλου (που εόρταζε την προηγούμενη ημέρα) και τα ονομαστήρια της Καθηγουμένης Μοναχής Χριστοδούλης.

Μετά το πέρας της προηγιασμένης ευλόγησε το κόλλυβο του Οσίου, κατά το μοναστηριακό τυπικό.

Νωρίτερα στην ομιλία του ο Μητροπολίτης τόνισε:

«Αντίστητε τω διαβόλω και φεύξεται αφ᾽ υμών, εγγίσατε τον Θεόν και εγγιεί υμίν».

Τιμήσαμε σήμερα μεθεορτίως τη μνήμη του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Χριστοδούλου του εν Πάτμω, ενός μεγάλου οσίου της Εκκλησίας μας και ιδιαιτέρου προστάτου της ιεράς αυτής Αδελφότητος, και λόγω του συνδέσμου σας με την Ιερά Μονή την οποία ο όσιος ίδρυσε στην ιερά νήσο Πάτμο, αλλά και επειδή τόσο η Γερόντισσα, όσο και ο π. Χριστόδουλος, φέρουν το όνομα του οσίου Χριστοδούλου.

Την τιμήσαμε με την πρώτη Προηγιασμένη θεία Λειτουργία της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής που τελέσαμε σήμερα κατανυκτικά και κεκλεισμένων των θυρών, εξαιτίας των περιοριστικών μέτρων για την πανδημία, η οποία δοκιμάζει όλους μας τον τελευταίο χρόνο.

Όμως δεν θα πρέπει να μας ανησυχεί και να μας απογοητεύει, διότι η δοκιμασία αυτή την οποία επιτρέπει ο Θεός να ζήσουμε μας προσφέρει τη δυνατότητα, αν την βιώσουμε κατά Θεόν και την αξιοποιήσουμε πνευματικά, να έχουμε και εμείς μία αμυδρά εμπειρία των δοκιμασιών που υπέμειναν στη ζωή τους οι όσιοι και θεοφόροι πατέρες, οι άγιοι της Εκκλησίας μας, των οποίων τα συναξάρια και τους βίους διαβάζουμε καθημερινά και των οποίων τις μνήμες τιμούμε.

Και όταν βεβαίως τα διαβάζουμε όλα αυτά, όταν διαβάζουμε όλα όσα συνάντησαν στη ζωή τους οι όσιοι, θαυμάζουμε και συγκινούμεθα και απορούμε «πως μετά σώματος προς αοράτους συμπλοκάς εχώρησαν».

Απορούμε και θαυμάζουμε πως μπόρεσε να υπομείνει τόσους πειρασμούς και τόσες δοκιμασίες ο εορταζόμενος όσιος Χριστόδουλος, ο οποίος αναγκάσθηκε να φύγει από τον Όλυμπο της Βιθυνίας, για να αποφύγει τον πειρασμό των γονέων του, και πήγε στη Ρώμη και στη συνέχεια στους αγίους Τόπους. Αλλά και από εκεί αναγκάσθηκε να φύγει εξαιτίας των επιδρομών των Σαρακηνών και να πάει στο όρος Λάτρος, και να αναχωρήσει και από εκεί για τους ίδιους λόγους για την Πάτμο και μετά για την Κω και τελικά για την Εύβοια, αναγκαζόμενος κάθε φορά να εγκαταλείπει τα μοναστήρια που έκτισε προκειμένου να αποφύγει τον πειρασμό και να ζήσει εν ησυχία, όπως επιθυμούσε και εφλέγετο η αγία ψυχή του.

Απορούμε και θαυμάζουμε την υπομονή του και την καρτερία του, αλλά δεν αρκεί αυτό μόνο για εμάς που θέλουμε να τον τιμήσουμε, διότι και για τους οσίους και θεο­φόρους πατέρες και μητέρες ισχύει ο λόγος του ιερού Χρυσοστόμου για τους μάρτυρες: «τιμή μάρτυ­ρος, μίμησις μάρτυρος», και κατ᾽ επέ­κτα­ση, λοιπόν, τιμή οσίου, μίμησις οσίου.

Αλλά τι μπορούμε να μιμηθούμε από τη ζωή του οσίου Χριστοδού­λου; Και τι έχει να μας πεί στον καιρό της πανδημίας και στον και­ρο του πνευματικού αγώνος της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακο­στης ο όσιός μας;

«Αντίστητε τω διαβόλω και φεύ­ξεται αφ᾽ υμών, εγγίσατε τον Θεόν και εγγιεί υμίν».

Αυτόν τον λόγο του αγίου Ιακώ­βου του αδελφοθέου επαναλαμ­βάνει ο όσιος Χριστόδουλος και σε μας, όπως τον επαναλάμβανε και προς τον εαυτό του και προς τους μοναχούς του, αλλά και τον έκανε πράξη στη ζωή του. Διότι η ζωή του, όπως και η ζωή κάθε μοναχού και κάθε πιστού είναι ένας αγώνας εναντίον του διαβόλου, ο οποίος μας επιτίθεται και μας πολεμά και επιδιώκει να μας παρασύρει. Και το ζητούμενο είναι να μη ενδώσουμε, να μην υποχωρήσουμε, να μην του επιτρέψουμε να μας νικήσει.
Χρειάζεται αντίσταση, πνευματική αντίσταση και σταθερότητα. Χρειάζεται προσοχή και προσευχή. Χρειάζεται υπομονή και επιμονή. Χρειάζεται όμως και να αποφεύγουμε τους πειρασμούς.

Εκεί που ξέρουμε ότι μπορεί να προκύψουν και να δημιουργηθούν, δεν είναι ανάγκη να επιμένουμε. Εκεί που γνωρίζουμε ότι ενδέχεται να ηττηθούμε, γιατί είμεθα πιο αδύναμοι και πιο ευάλωτοι, είναι προτιμότερο να αποφεύγουμε τη σύγκρουση, για να μην υποστούμε την ήττα και γίνουμε δέσμιοί του. Αυτό δεν είναι υποχώρηση, είναι αντίσταση στον πειρασμό, από τον οποίο μας δίδαξε ο Κύριος να παρακαλούμε τον Θεό να μας προφυλάξει. «Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν», παρακαλούμε καθημερινά. Δεν μπορούμε, επομένως, να βάζουμε εμείς τον εαυτό μας σε πειρασμό.

Αυτό ακριβώς έκανε και ο όσιος Χριστόδουλος, φεύγοντας από τόπου εις τόπον, για να αποφύγει τις επιθέσεις των εχθρών. Θα μπορούσε να πεί κάποιος ότι έπρεπε να μείνει εκεί και να υποστεί, εάν χρειαζόταν, το μαρτύριο και τον θάνατο. Όμως δεν το έκανε, όχι γιατί φοβόταν, αλλά γιατί ο Θεός δεν θέλει να διαχειριζόμεθα ασύνετα τους πειρασμούς και τις δοκιμασίες, αλλά να αντιστεκόμεθα με σύνεση, αποφεύγοντας τη συμπλοκή που επιδιώκει ο πονηρός για να μας νικήσει.

Και αυτό έχει σημασία και αξία, αν το κάνουμε για να μην στερηθούμε την ησυχία, η οποία μας βοηθά να πλησιάσουμε τον Θεό. Αν το κάνουμε για την αγάπη του Θεού, όπως το έκανε ο όσιος Χριστόδουλος, και όχι από δειλία.

Ας προσπαθούμε, λοιπόν, και εμείς να αποφεύγουμε και να αντι­στε­κόμεθα στις προκλήσεις του πο­νη­ρού και ας μην διακινδυ­νεύουμε άσκοπες συγκρούσεις, τις οποίες μερικές φορές και ο ίδιος υπο­δαυ­λίζει μέσα μας, αυξάνοντας μάλι­στα τον εγωισμό μας, ώστε να διατηρούμε κατά το δυνατόν τον νού και την ψυχή μας απερίσπαστα προσκολλημένα στον Θεό, για να αισθανόμεθα την εγγύτητα της παρουσίας του, της αγάπης του και της προστασίας του στον πνευ­μα­τικό μας αγώνα και στη ζωή μας, την οποία εύχομαι να έχουμε όλοι διά πρεσβειών του οσίου και θεο­φόρου πατρός ημών Χριστοδούλου του εν Πάτμω. Και το εύχομαι ιδιαιτέρως στη Γερόντισσα Χριστοδούλη και στον π. Χριστόδουλο που εορτά­ζουν, ώστε να αισθάνεται όλη η Αδελφότητα τη χαρά της εγγύ­τητος του Θεού και την ανάπαυση που αυτή προσφέρει στην ψυχή του πιστού και πολύ περισσότερο στην ψυχή των μοναχών, και η οποία αυξά­νεται όσο ο καθένας προσπαθεί και αγωνίζεται να εγγίζει τον Θεό.»