Με μεσίστιες τη Γαλανόλευκη και τον Βυζαντινό Δικέφαλο πανηγύρισε ο μεγαλοπρεπής και ιστορικός Μητροπολιτικός Ιερός Ναός Αγίου Στεφάνου τον προστάτη της Αρναίας και ολάκερης της Ιεράς Μητροπόλεως, τον Πρωτομάρτυρα και Αρχιδιάκονο Στέφανο.
Κυμάτιζαν οι σημαίες μεσίστιες, γιατί, στα 1500 χρόνια της πορείας του ο Ναός αυτός που αποτελεί ιστορικό κειμήλιο και τον έχει καύχημά του το Υπουργείο Πολιτισμού και η αντίστοιχη Αρχαιολογική Υπηρεσία, δεν γνώρισε τέτοια ορφάνια! Τα μέτρα για την αποφυγή της διασποράς του κορωναιού, εφαρμοσμένα κατά το απόλυτο γράμμα της πρόσφατης Κ.Υ.Α., δεν επέτρεψαν ούτε σε έναν πιστό κατά τον Εσπερινό της παραμονής και κατά τον Όρθρο και την Πανηγυρική Θεία Λειτουργία ανήμερα να ανάψη το αγιοκέρι του και να τιμήση παραδοσιακά τον Άγιο.
Αντίθετα περιπολικό της ΕΛ.ΑΣ. με το πλήρωμά του, απεσταλμένο από τους ανωτέρους του, καθώς ο Νόμος ώριζε, περιφρουρούσε τις εισόδους του υπερμεγέθους Ιερού Ναού, απαγορεύοντας στους πιστούς να εκδηλώσουν την πίστη τους στον Ενανθρωπήσαντα Κύριο και και την τιμή στον Πρωτομάρτυρά Του…
Την Παραμονή της Εορτής, 26 Δεκεμβρίου 2020, στις 6 το απόγευμα τελτελέστηκε με κάθε μεγαλοπρέπεια κατά τη Βυζαντινή Παράδοση ο Μέγας Εσπερινός του Αγίου, χοροστατούντος του Μητροπολίτου Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ. Θεοκλήτου, πλαισιουμένου από τους: Παν. Αρχιμ. π. Ιγνάτιο Ριγανά Πρωτοσύγκελλο, π. Δωρόθεο Ζέρβα Γεν. Αρχιερατικό Επίτροπο και π. Παίσιο Σουλτανικά, τον και εκλεκτό Προιστάμενο του Ναού,τον Αιδ. Πρωτ. π. Μακάριο Ζωνάρα Προιστάμενο του Καθεδρικού Ναού της Παναγίας Ιερισσού, τους Αιδ. Οικ. π. Κωνσταντίνο Αγούλα εφημέριο Αρναίας και π. Γεώργιο Τρικαλιώτη, τον Αρνιώτη εφημέριο του Ναού και τους Διακόνους π. Θεόκλητο Παρδάλη και π. Αμφιλόχιο Χάιτα.
Τον Θείο Λόγο εκήρυξε ο π. Ιγνάτιος, ο οποίος αριστοτεχνικά και θεολογικά συνέδεσε το γεγονός της Σαρκώσεως του Χριστού μας με το μαρτύριο του Αγίου Στεφάνου. Συνδετικός κρίκος αυτών των μεγάλων και κοσμοσωτηρίων Γεγονότων η Ειρήνη που οι Άγιοι Άγγελοι στο Σπήλαιο της Γενήσεως στη Βηθλεέμ εξήγγειλαν για όλο το Αδαμιαίο Γένος και τον σύνολο κόσμο και την Ειρήνη που βίωσε εμπειρικά ο Πρωτομάρτυς Στέφανος κατά την ώρα του λιθοβολισμού του από τους συντοπίτες του, απολαμβάνοντας με ανεωγμένους τους ουρανούς τη Θέα της Παναγίας Τριάδος και τον Υιό του Ανθρώπου “εστώτα εκ δεξιών του Πατρός” (Πραξ.ζ΄56). Μίλησε για την πνευματική ειρήνη που σκίζοντας τους ουρανούς ήλθε ο Χριστός μας να δωρήση στον κόσμο, την ειρήνη τη δική Του, με την οποία κατέστεψε την Εκκλησία για να ζήση ο κόσμος δι’ Αυτού. Πρακτικώτατη, ποιητικώτατη και συνάμα θεολογική η ομιλία του έμπειρου Ιεροκήρυκος…
Κατά την κυριώνυμο ημέρα, του Πανηγυρικού Όρθρου και της Χριστουγεννιάτικής Θείας Λειτουργίας προς τιμήν του Αρχιδιακόνου και Πρωτομάρτυρος προέστη ο κ. Θεόκλητος συμπαραστατούμενος από τα πνευματικά του παιδιά, ενώ τα Ιερά Ψαλτήρια εκόσμησαν ο Μουσικολογιώτατος Πρωτοψάλτης του Ιερού Ναού κ. Βασίλειος Κοκκαλιάρης και οι Λαμπαδάριοι κ.κ. Κωνσταντίνος Πνευματικός και Πέτρος Κοτρότσιος.
Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος στάθηκε παραστατικά στη μοναδική δημηγορία του Αγίου Στεφάνου ενώπιον του Ιουδαικού Συνεδρίου και στον λιθοβολισμό του που καταγράφεται παραστατικώτατα ως κειμήλιο Ιερό και παμμέγιστο στις Πράξεις των Αποστόλων του Ιατρού Λουκά (Πραξ. ζ΄ 1-60).
Ο Στέφανος, είπε ο ομιλητής, εκκίνησε την ομιλία του και τη στερέωσε στην όλη Οικονομία της Παλαιάς Διαθήκης, με τη φιλάνθρωπο παρέμβαση του Θεού Πατρός στον Ισραηλιτικό Λαό, αναφερόμενος σε όλους τους Πατριάρχες και τους Προφήτες που επέλεξε ως εκλεκτά όργανά του ο Κύριος, ώστε, «Πολυμερώς και πολυτρόπως» να λαλήση ως Θεός στους πατέρες τους, φθάνοντας μέχρι και τη Σάρκωση του Δευτέρου Προσώπου της Αγίας Τριάδος και τη θυσία Του χάριν του Ανθρώπου!
Συνεχίζοντας ο Μητροπολίτης παρετήρησε ότι η όλη δημηγορία του Αγίου Στεφάνου απέβη ουσιαστικά μια μαρτυρία και συγχρόνως διαμαρτυρία του Πρωτομάρτυρος και της Πρώτης Εκκλησίας ενώπιον του τότε γνωστού κόσμου. Μαρτυρία μεν Χριστού, διαμαρτυρία δε εναντίον της σαπίλας του κόσμου όλων των εποχών και της εκκοσμίκευσης της αμώμου πίστεώς μας, που δυστυχώς τον τελευταίο καιρό παίρνει αβυσαλέες διαστάσεις. Ο Χριστός μας, διευκρίνισε ο ομιλητής, δε ήλθε για να κουκουλώση, να σκεπάση τα κακώς έχοντα της ανθρώπινης νύχτας του πάθους… Ήλθε για να καταργήση «τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τουτέστιν τον διάβολον», κατά τα Ιερά Ευαγγελία…Δεν θα ερχόταν ο Κύριός μας στον κόσμο, εάν δεν είχε να επιτελέση αυτή την “Οικονομία”!
«Λοιπόν, κατέληξε ο κ. Θεόκλητος, ο λόγος της Εκκλησίας σήμερα οφείλει να είναι μαρτυρία Θεού, δηλαδή Χριστού και διαμαρτυρία απέναντι στο εκάστοτε κοσμοείδωλο της αμαρτίας και του πάθους! Διαφορετικά ο λόγος Της δεν θα είναι φως και δεν θα νοστιμίζη με το “αλάτι” του τον κόσμο ολάκερο…»
Προ της Απολύσεως ο Σεβασμιώτατος εξέφρασε τα πατρικά και επισκοπικά του παράπονα προς τις Αρχές της Τάξεως, καθότι- ως ανεφέρθηκε- περιπολικό της Αστυνομίας, απεσταλμένο απ’ τους Προισταμένους του Σώματος, αστυνόμευε τον Πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό, προς αποτροπή της εισόδου των πιστών σ’ Αυτόν. «Τι θα πείραζε, διερωτήθη, μέσα σ’ ένα Ναό 1000 και πλέον τ.μ. να προσέλθουν πενήντα πιστοί το πολύ για να προσκυνήσουν τον Άγιο και να μοσχοβολήση κάπως πανηγύρι στην Αρναία;» Παρελλήλισε δε αυτού του είδους την αστυνόμευση με την περιφρούρηση του Τάφου του Κυρίου μας μέχρι την Ανάσταση με την Κουστωδία και τους Στρατιώτες που φύλαγαν την Πέτρα της Ζωής! Ένας παραλληλισμός που πλήγωσε αθεράπευτα τον ψυχισμό του Χριστεπωνύμου Πληρώματος και του Επισκόπου μας επίσης, γιατί τυγχάνει τέκνο αξιωματικού Χωροφυλακής και τρέφει ιδιαίτερη τιμή και σεβασμό στο Σώμα…
