Με λαμπρότητα εορτάστηκε η 110η επέτειος της απελευθερώσεως της Βεροίας

Την Κυριακή 16 Οκτωβρίου ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Παλαιό Μητροπολιτικό Ιερό Ναό των Αγίων Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Παύλου και Πέτρου Βεροίας με την ευκαιρία της εορτής πάντων των εν Βεροία Αγίων.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε Δοξολογία για την 110η επέτειο της απελευθερώσεως της πόλεως από τον τουρκικό ζυγό παρουσία του Υφυπουργού Οικονομικών και Βουλευτού Ημαθίας κ. Απόστολου Βεσυρόπουλου και των τοπικών πολιτικών και στρατιωτικών αρχών.

Ακολούθησε τρισάγιο και κατάθεση στεφάνων στο ηρώο της πόλεως και η καθιερωμένη στρατιωτική και μαθητική παρέλαση στην οδό Μητροπόλεως.

Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Και έτερον έπεσεν εις την γην την αγαθήν και φυέν εποίησεν καρ­πον εκατονταπλασίονα».

Κυριακή του Σπορέως σήμερα, όπως ονομάζεται από την αντί­στοι­χη ευαγγελική παραβολή, Κυ­ριακή κατά την οποία τιμά η Εκ­κλησία μας τους αγίους και θεο­φόρους Πατέρες της Ζ´ Οικουμενι­κης Συνόδου, οι οποίοι κατεδί­κασαν για πρώτη φορά τους αιρε­τι­κούς εικονομάχους. Κυριακή κατά την οποία τιμά η τοπική μας Εκκλησία «πάντας τους εν Βεροία διαλάμψαντας και τω Θεώ ευαρεστήσαντας» αγίους της. Κυριακή όμως κατά την οποία τιμούμε τα Ελευ­θε­ρια της πόλεώς μας και συγχρό­νως, κατά αγαθή συγκυρία φέτος, την ίδια ημέρα, τους αγωνιστές και τους ήρωες του Μακεδονικού Αγώ­ν­ος.

Και σε αυτή τη γεμάτη μνήμες και συμβολισμούς Κυριακή το ευαγγε­λι­κο ανάγνωσμα έρχεται να μας υπενθυμίσει μία πραγματικότητα συνυφασμένη με τη ζωή των αν­θρώπων και ιδίως αυτή την εποχή. Μας υπενθυμίζει τη σπορά, ανα­γκαία για τη διατήρηση του αν­θρώπου στη ζωή. Αναγκαία όμως, με έναν άλλο τρόπο, και για την καλλιέργεια της ψυχής. Αναγκαία και για την επίτευξη των στόχων του ανθρώπου.

Η έκβαση όμως της σποράς δεν εξαρτάται μόνο από τον σπορέα ή τον σπόρο, αλλά και από τη δεκτι­κότητα της γης. Η σπορά του θείου λόγου, στην οποία αναφέρεται το ευαγγελικό ανάγνωσμα, με πρώτο σπορέα τον ίδιο τον Χριστό, τον Υιό και Λόγο του Θεού, επιτυγ­χα­νει τον σκοπό της μόνο όταν πε­φτει «εις την γην την αγαθήν», και δεν κινδυνεύει να πατήσουν τον σπόρο και να τον εξαφανίσουν οι ποικίλες καταστάσεις της ζωής, οι μέριμνες, οι σκέψεις, τα διάφορα ενδιαφέροντα, ή να τον κάνει να μη βλαστήσει ποτέ η σκληρότητα της ανθρωπίνης καρδίας ή τα αγκά­θια και τα ζιζάνια των ανθρω­πίνων παθών και αδυναμιών.

Και το επιβεβαιώνουν αυτό οι διά­φοροι αιρετικοί, όπως οι Εικο­νομάχοι, οι οποίοι δέχθηκαν τον σπο­ρο του θείου λόγου μέσα στην Εκκλησία του Χριστού, όμως τα ζιζάνια της πλάνης, τα αγκάθια των ανθρωπίνων παθών, με πρώτα αυτά του εγωισμού, τον απέπνιξαν, και αντί να βλαστήσει και να καρ­ποφορήσει ο σπόρος, τους δηλη­τηρίασε και τους ίδιους και τους οδήγησε στον αιώνιο θάνατο.

Το επιβεβαιώνουν όμως και οι ήρωες που τιμούμε σήμερα, οι ήρω­ες του Μακεδονικού Αγώνος και οι ήρωες των Βαλκανικών πολέ­μων, που μας χάρισαν την ελευθερία από τον βαρύ τουρκικό ζυγό που κρατούσε τη Μακεδονία μας δέσμια για πεντακόσια χρόνια.

Στις δικές τους ψυχές έπεσε μαζί τον σπόρο του θείου λόγου και ο σπόρος της αγάπης προς την πα­τρίδα, η οποία είναι για τον άνθρω­πο ανώτερη από την αγάπη του για τον εαυτό του, για τους συγγενείς του και για τα συμφέροντά του. Και αυτή την αγάπη για την πατρίδα δεν άφησαν να την συμπνίξουν ούτε οι πολιτικές αντιπαλότητες της εποχής, ούτε η φυσική έλξη του ανθρώπου για μία ήσυχη και άνετη ζωή, χωρίς ταλαιπωρίες και χωρίς κινδύνους. Την καλλιέρ­γη­σαν μέσα στην ψυχή τους και της έδωσαν χώρο να αυξηθεί και να μεγα­λώσει και να δώσει καρπό εκα­τονταπλασίονα. Και άφησαν τα πάντα πίσω τους στην ελεύθερη Ελ­λάδα οι ήρωες του Μακεδονι­κού Αγώνος, άφησαν τις οικογέ­νειές τους και την άνετη ζωή τους, και ήρθαν στη Μακεδονία κρυφά και με κίνδυνο της ζωής τους για να πολεμήσουν για την ελευθερία της.

Και πολέμησαν κάτω από τραγικά δύσκολες συνθήκες, μέσα στο βαλ­το, με πενιχρά μέσα και έχοντας να αντιμετωπίσουν εκτός από τον τακτικό στρατό και τα δόλια και ύπουλα τεχνάσματα των Βουλγά­ρων, που ήθελαν να σφετερισθούν τη Μακεδονία μας.

Και έσπειραν τον σπόρο της ελευ­θερίας στην αιματοβαμμένη αυτή γη, όπως έκανε και ο Ελληνικός στρατός, ο οποίος λίγα χρόνια αρ­γότερα ήρθε εδώ, για να απαλλάξει τον μαρτυρικό αυτόν τόπο, τη Μακεδονία μας, από τη σκλαβιά και να χαρίσει την ελευθερία.

Η αγάπη για την πατρίδα και την ελευθερία, η αυταπάρνηση και η αυ­τοθυσία των ηρωικών αγωνι­στων του Μακεδονικού Αγώνος αλλά και των Ελλήνων στρατιω­των και αξιωματικών των βαλκα­νι­κων πολέμων, έγινε σπόρος ελευ­θερίας που ποτίσθηκε με το αίμα και τους ιδρώτες τους και βλάστησε «καρπόν εκατονταπλα­σίονα», την ελευθερία που απο­λαμ­βάνουμε εμείς σήμερα.

Τιμώντας τους ήρωες του Μακε­δονικού Αγώνος και των βαλκα­νικών πολέμων, στους αγώνες των οποίων οφείλουμε την ελευθερία μας, ας αξιοποιήσουμε τον σπόρο που εκείνοι έσπειραν αφειδώς, όχι μόνο για να την διατηρήσουμε, αλλά και για να αποδώσει χάρη και στις δικές μας προσπάθειες «καρ­πον εκατονταπλασίονα» προόδου και ευημερίας της πατρίδος μας που αγωνίζεται σε έναν κόσμο ο οποίος διέρχεται από μία δύσκολη ιστορική συγκυρία.

Ας προσπαθήσουμε ενωμένοι με αγάπη για την πατρίδα και το κοινό συμφέρον και παραμερίζο­ντας ιδιοτέλειες και μικροσυμφέ­ρο­ντα, να σταθούμε όρθιοι και να προσφέρουμε και εμείς ο,τι καλύ­τερο μπορούμε, ώστε να φανούμε άξιοι των θυσιών των πατέρων μας, που μας ελευθέρωσαν από τον τουρκικό ζυγό και μας έδωσαν τις προϋποθέσεις για να ζήσουμε ελεύ­θεροι και να δημιουργήσουμε μια πατρίδα ισχυρότερη, όπως της αξί­ζει και μας αξίζει.