Την Πέμπτη 4 Αυγούστου το απόγευμα ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και στην Παράκληση της Υπεραγίας Θεοτόκου και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό της Αγίας Μαρίνης στο Δημοτικό Διαμέρισμα Αγίας Μαρίνης του Δήμου Βεροίας.
Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Δέσποινα του κόσμου, ελπίς και προστασία των πιστών, μη μου παρίδης την δέησιν, το συμφέρον ποίησον».
Μας αξίωσε η χάρη της Παναγίας μας να της ψάλλουμε για ακόμη μία φορά ύμνους ευχαριστίας και ικεσίας. Μας αξίωσε να ατενίσουμε τη γλυκυτάτη και συμπαθεστάτη μορφή της και να της απευθύνουμε την κραυγή της δεήσεώς μας.
Γιατί ποιος από εμάς, όταν βρεθεί ενώπιον της ιεράς εικόνας της, όταν την δει ως βρεφοκρατούσα στο τέμπλο των ιερών μας ναών ή ως Πλατυτέρα των ουρανών στην κόγχη του ιερού Βήματος, ή και ως Γερόντισσα, όπως είναι εδώ στον ναό σας, δεν αισθάνεται ότι βλέπει ένα οικείο του πρόσωπο, δεν αισθάνεται ότι βλέπει τη δική του μητέρα;
Και ποιος, αλήθεια, όταν την βλέπει, δεν θέλει να σπεύσει προς αυτήν, δεν θέλει να της μιλήσει, δεν θέλει κάτι να της εκμυστηρευθεί, δεν θέλει κάτι να της ζητήσει; Κανείς, γιατί όλοι έχουμε ανάγκη να καταφεύγουμε σε κάποιον και να στηρίζουμε σ᾽ αυτόν τις ελπίδες μας.
Η ζωή του ανθρώπου στηρίζεται στην ελπίδα. Η ελπίδα είναι η δυύναμή μας για να αγωνισθούμε στο παρόν, αλλά και για να αντέξουμε τις δυσκολίες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά. Εάν δεν ελπίζουμε, δεν έχουμε λόγο να προσπαθούμε, να κοπιάζουμε, να οικοδομούμε τη ζωή μας. Η ελπίδα είναι το μέλλον μας και η προοπτική μας, είναι τα σχέδια και οι επιθυμίες του καθενός μας, είναι οι πόθοι και οι λαχτάρες μας.
Και ποια σχέση έχουν όλα αυτά, με την Παναγία μας, ώστε να την ονομάζει ο ιερός υμνογράφος ελπίδα του κάθε ανθρώπου;
Η σχέση της Παναγίας μας με την ελπίδα είναι διπλή. Η Παναγία είναι η ελπίδα μας, γιατί αυτή έφερε στον κόσμο τον Χριστό, η έλευση του οποίου έδωσε προοπτική και νόημα στη ζωή του ανθρώπου.
Γιατί τι ήταν ο άνθρωπος πριν από την έλευση του Χριστού; Δέσμιος της αμαρτίας και του θανάτου ήταν. Απομακρυσμένος από τον Θεό, και η ζωή του ήταν σαν αυτή του Προμηθέα δεσμώτη, που περιγράφει η ελληνική μυθολογία. Η σάρκωση του Χριστού είναι αυτή που έδωσε την ελπίδα στον άνθρωπο, γιατί ο Χριστός με τη σταύρωση και την ανάστασή του κατέλυσε τον θάνατο· αποκατέστησε τη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό· έδωσε νόημα και περιεχόμενο στη ζωή του· έδωσε στον άνθρωπο λόγους για να αγωνίζεται· του χάρισε την αιώνια ζωή και την αιώνια μακαριότητα.
Και όλα αυτά τα οφείλουμε και στην Παναγία μας, γιατί χάρη και στη δική της συμμετοχή στο σχέδιο του Θεού, μπορούμε να ελπίζουμε και να αντλούμε δύναμη από αυτήν την ελπίδα.
Η Παναγία μας είναι όμως η ελπίδα και για έναν ακόμη λόγο. Είναι η ελπίδα μας γιατί ό,τι ζητούμε, ό,τι επιθυμούμε, ό,τι έχουμε ανάγκη, ό,τι αγωνιζόμαστε να επιτύχουμε, μπορεί να μας το δώσει. Είναι η ελπίδα μας, γιατί τείνει πάντοτε ευήκοο ούς στα αιτήματα της ψυχής μας και σπεύδει να τα εκπληρώσει ως στοργική μητέρα.
Είναι η ελπίδα μας, γιατί μέσω αυτής φθάνουν όλες οι ικεσίες μας στον Υιό της και είναι αυτή που εγγυάται ότι ο Χριστός θα εισακούσει τη δέησή μας.
Είναι η ελπίδα μας, γιατί είναι η εγγυήτρια της σωτηρίας μας· γιατί όποιος εμπιστεύεται τη ζωή και τη σωτηρία του στην Παναγία μας, όποιος την χρησιμοποιεί ως πρέσβειρα και μεσίτρια της ζωής του προς τον Υιό και Θεό της, όποιος μένει προσκολλημένος κοντά της, υπακούοντας στις εντολές της, μπορεί να είναι βέβαιος ότι εκείνη θα τον οδηγήσει με ασφάλεια στον Υιό της και στη σωτηρία του.
Δικαιολογημένα, λοιπόν, ο ιερός υμνογράφος ονομάζει την Παναγία ελπίδα του. Και όπως δεν υπάρχει τίποτε γλυκύτερο από την ελπίδα, η οποία είναι, όπως έλεγαν οι αρχαίοι σοφοί, το πιο γλυκύ πράγμα στη ζωή του ανθρώπου, είναι προφανές, γιατί η μορφή της Παναγίας μας αποπνέει τόση γλυκύτητα. Είναι προφανές, γιατί και μόνο η επίκληση του ονόματός της χαρίζει τόση ανάπαυση και τόση ευφροσύνη στην ψυχή μας.
Γι’ αυτό, ας μην αφήνουμε τον εαυτό μας να παρασύρεται από τις ψεύτικες και μάταιες ελπίδες του κόσμου τούτου. Ας μην τον αφήνουμε να εμπιστεύεται εκείνους που μας δημιουργούν προσδοκίες και μας δίνουν υποσχέσεις, στο τέλος όμως μας εξαπατούν. Ας εμπιστευόμεθα μόνο την Παναγία μας, η οποία μας αγαπά και μεριμνά πάντοτε για το καλό μας. Ας εμπιστευόμεθα την Παναγία μας που δεν μας απογοητεύει ποτέ, επαναλαμβάνοντας και εμείς τα λόγια του ιερού υμνογράφου: «Δέσποινα του κόσμου, ελπίς και προστασία των πιστών, μη μου παρίδης την δέησιν, το συμφέρον ποίησον».
Είναι ευκαιρία αυτή την περίοδο του Δεκαπενταυγούστου, που όλοι καταφεύγουμε στις Παρακλήσεις προς την Υπεραγία Θεοτόκο, να αυξήσουμε την ελπίδα μας προς Εκείνη, η οποία, όπως είπαμε, είναι η ελπίς μας, είναι η προστασία μας, είναι η παρηγοριά μας. Και ιδιαίτερα την περίοδο αυτή που ο κορονοιός ταλαιπωρεί ακόμη τη ζωή των ανθρώπων, ας την παρακαλέσουμε να γίνει η θεραπεύτρια, να γίνει η ελπίδα μας, ώστε όλος ο κόσμος να απαλλαγεί από αυτή την ασθένεια.
Εύχομαι σε όλους με υγεία να εορτάσουμε τη μεγάλη εορτή του καλοκαιριού, που είναι η Κοίμηση της Παναγίας μας. Μπορεί να είναι κοίμηση και να μας φέρνει θλίψη, αλλά για μας είναι χαρά, γιατί η Παναγία μας με την Κοίμησή της έφυγε για τον ουρανό. Είναι κοντά στον Υιό της και πρεσβεύει για μας. Είναι η ελπίδα μας. Σ΄ αυτήν εμπιστευόμεθα και σ’ αυτήν ακουμπούμε τα προβλήματα, τις δυσκολίες, τις ασθένειές μας, ό,τι μας απασχολεί. Ας έχουμε την ευχή της.