Την Κυριακή, 25 Ιουνίου 2023, εορτάσθηκε στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων η εορτή του εν Αγίοις Πατρός ημών Ονουφρίου του Αιγυπτίου.
Κατά την εορτή αυτή η Εκκλησία αναμιμνήσκεται ότι ο όσιος Ονούφριος έζησε στην Αίγυπτο σε αυστηροτάτη μοναχικήν αναχωρητική άσκηση, ζηλών το παράδειγμα Ηλιού του προφήτου και Ιωάννου του Βαπτιστού. Ανεκάλυψε αυτόν και ενεταφίασεν ο όσιος Παφνούτιος.
Η εορτή αυτή εορτάσθηκε στην Ιερά αυτού Μονή, την κειμένη έναντι της Κολυμβήθρας του Σιλωάμ και στην περιοχή του Αγρού του Κεραμέως, την οποία αγόρασαν οι Φαρισαίοι «εις ταφήν τοις ξένοις», (Ματθ. 27, 7-8) με τα τριάκοντα αργύρια, τα οποία «επέστρεψε μεταμεληθείς ο Ιούδας», (Ματθ. 27, 3-6).
Εντός και πέριξ της Μονής υπάρχουν λελαξευμένοι στους βράχους τάφοι. Ένας εκ των τάφων είναι του Πατριάρχου Ιεροσολύμων Ιουβεναλίου, επί του οποίου το 451 ανυψώθη η Εκκλησία Ιεροσολύμων στο Πατριαρχείο.
Στον Ναόν της Ιεράς ταύτης Μονής προεξήρξε της θείας Λειτουργίας ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αυτώ του Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ησυχίου, του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, του Αρχιεπισκόπου Καττάρων κ. Μακαρίου, ο οποίος και είχε τελέσει τον Εσπερινό, Αγιοταφιτών Ιερομονάχων και διακόνων και Ιερέων εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών, του Αρχιδιακόνου π. Μάρκου και του Ιεροδιακόνου π. Δοσιθέου, παρουσία του Γενικού Προξένου της Ελλάδος εις τα Ιεροσόλυμα κ. Ευαγγέλου Βλιώρα και προσκυνητών.
Διαρκούσης της θείας Λειτουργίας ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος μίλησε διά της κάτωθι προσφωνήσεως Αυτού:
«Πάτερ θεόφρον Ονούφριε, της κοσμικής σεαυτόν, αποστήσας συγχύσεως, προς την υπερκόσμιον, ανηνέχθης ακρότητα, αυτήν ποθήσας, των αγαθών την πηγήν, αυτό το όντως εφετόν έφθασας, ου ταίς ελλάμψεσι, μάκαρ πυρσευόμενος αμαρτιών, ζόφου ταίς πρεσβείαις σου, ημάς εξάρπασον».
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευσεβείς Χριστιανοί και προσκυνηταί,
Το νοητόν και ουράνιον φως, τουτέστι το άγιον Πνεύμα, το φωτίσαν τους οφθαλμούς της καρδίας του οσίου Πατρός ημών Ονουφρίου του Αιγυπτίου, συνήγαγε πάντας ημάς εν τη φερωνύμω αυτού Ιερά Μονή, εν τω αγιογραφικώ τούτω τόπω του Αγρού του Κεραμέως, του κληθέντος «αγρός αίματος έως της σήμερον», (Ματθ. 27,7-8), ίνα εορτίως τιμήσωμεν την σεπτήν αυτού μνήμην μετ’ ειλικρινείας και αληθείας, (Πρβλ. Α΄ Κορ. 5,8).
Λέγομεν δε τούτο, διότι σκοπός των εορτών της αγίας ημών Εκκλησίας είναι αφ’ ενός μεν η απόδοσις τιμής εις τους απαρνησαμένους και άραντας τον σταυρόν αυτών και ακολουθήσαντας τον Χριστόν αφ’ ετέρου δε η προβολή εις τους πιστούς των αρετών αυτών, δηλονότι των αγίων προς μίμησιν αυτών.
Τοιούτος αληθής μιμητής του Χριστού ανεδείχθη ο όσιος Πατήρ ημών Ονούφριος, ο οποίος, ακούσας τον βίον Ηλιού του Προφήτου και Ιωάννου του Βαπτιστού, κατέφυγε και εισήλθεν εις τα ενδότερα της ερήμου, αναζητών ευλογηθήναι υπό αγίων αναχωρητών ανδρών, των οποίων ο διακαής πόθος ήτο η μετοίκησις εις την ουράνιον και μένουσαν πόλιν, ως κηρύττει ο θείος Παύλος λέγων: «ου γαρ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν», (Εβρ. 13,14).
Η σφοδρά αύτη επιθυμία είχε καταλάβει και την ψυχήν του Πατρός ημών Ονουφρίου, όπως ακριβώς και του ψαλμωδού λέγοντος και αναφωνούντος: «Το στόμα μου ήνοιξα και είλκυσα πνεύμα, ότι τας εντολάς σου επεπόθουν. Επίβλεψον επ’ εμέ και ελέησόν με κατά το κρίμα των αγαπώντων το όνομά σου», (Ψαλμ. 118, 131-132).
Εις την σφοδράν ταύτην επιθυμίαν και την ειλικρινή αγάπην του διά τον Χριστόν, ο όσιος Ονούφριος είχε συνεργόν το Θεόν Πατέρα, ως μας διαβεβαιοί ο θεσπέσιος Παύλος λέγων: «Οίδαμεν δε ότι τοις αγαπώσιν τον Θεόν πάντα συνεργεί εις αγαθόν, τοις κατά πρόθεσιν κλητοίς ούσιν», (Ρωμ. 8,28).
Ερμηνεύων τον Παύλειον λόγον «τοις κατά πρόθεσιν κλητοίς ούσιν», ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας λέγει: «το κατά πρόθεσιν είη αν το κατά βούλησιν… ως κλητοί γεγόνασί τινες κατά πρόθεσιν, την του κεκληκότος και την εαυτών»· και αναλυτικώτερον: «το κατά πρόθεσιν» σημαίνει το κατά βούλησιν, δηλαδή κατά την θέλησιν, καθώς ωρισμένοι άγιοι και δίκαιοι εγένοντο κατά την θέλησιν, τόσον του καλέσαντος αυτούς, δηλαδή του Θεού προ καταβολής κόσμου, όσον και της ιδικής των θελήσεως.
Τας δύο ταύτας κλήσεις ή καλλίτερον ειπείν, τας δύο ταύτας βουλήσεις συνεκέρασεν εις εαυτόν ο Πατήρ ημών Ονούφριος. Και τούτο διότι ο όσιος Ονούφριος ηγάπησεν Κύριον τον Θεόν αυτού εν όλη τη καρδία του και εν όλη τη ψυχή του και εν όλη τη διανοία του», (Πρβλ. Ματθ. 22,37) κατά το παράγγελμα του Χριστού.
Την υπερβάλλουσαν δύναμιν της αγάπης προς τον Θεόν εξαίρει θαυμασίως και ο υμνωδός του αγίου Ονουφρίου λέγων: «Ω αγάπη, το φως το υπέρλαμπρον! ω πασών αρετών το κεφάλαιον! η αεί τα ουράνια τάγματα, ευφροσύνης πληρούσα και χάριτος· η ενοικήσασα τοις αγίοις Πατριάρχαις, Προφήταις, Αποστόλοις και Οσίοις, ων ταίς ευχαίς και ημίν ενοίκησον, ίνα συν αυτοίς μελωδώμεν τω Θεώ. Αλληλούια»
Ο θεόφρων Ονούφριος, του οποίου την σεπτήν μνήμην εορτάζομεν σήμερον λάμπει ως φως εν τω συγχρόνω ημίν κόσμω της αποστασίας της ανομίας, αλλά και της επικρατούσης ακαταστασίας, λάμπει δε ως φως, διότι ούτος εγένετο μετανάστης της του κόσμου συγχύσεως, ζων και διαιτώμενος εν ερήμοις και όρεσι, ενδεδυμένος τον Χριστόν και ακούων πάντοτε εις την φωνήν του θείου Παύλου: «ημών γαρ το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει, εξ ου και Σωτήρα απεκδεχόμεθα Κύριον ‘Ιησούν Χριστόν», (Φιλιπ. 3,20), διό και «μηδέν μεριμνάτε, αλλ’ εν παντί τη προσευχή και τη δεήσει μετ’ ευχαριστίας τα αιτήματα υμών γνωριζέσθω προς τον Θεόν», (Φιλιπ. 4,6).
Ερμηνεύων τους λόγους τούτους του θεηγόρου Παύλου, ο Οικουμένιος λέγει: «μηδέν ούν μεριμνάτε, μηδέν υμίν μελέτω, μήτε τοις εκείνων [των εχθρών] ύβρεως μήτε της υμών θλίψεως». Με άλλα λόγια, αγαπητοί μου αδελφοί, οφείλομεν να έχωμεν τόσην εμπιστοσύνην εις την θείαν πρόνοιαν, ώστε η διάνοια και η καρδία μας να είναι ελεύθεραι πάσης αγωνίας και πάσης ανησυχίας περί όλων των αναγκών ημών. Οφείλομεν να εξαρτώμεν εαυτούς τόσον πολύ από τον Θεόν, ώστε να διατηρώμεν αδιατάρακτον την ειρήνην και την γαλήνην των καρδιών ημών. «Λογίζομαι γαρ», λέγει ο σοφός Παύλος, «ότι ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι εις υμάς», (Ρωμ. 8,18).
Αυτής ακριβώς της μελλούσης θείας δόξης την θεωρίαν επέτυχε και ο θεοφόρος Πατήρ ημών Ονούφριος, κτησάμενος ούτω παρρησίαν προς τον Θεόν.
Διό και ημείς, οι τιμώντες την ιεράν αυτού μνήμην, παρακαλέσωμεν αυτόν μετά της Υπερευλογημένης Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, συν τω εορτάζοντι Οσίω Πατρί ημών Πέτρω τω εν Άθω, όπως ικετεύωσιν Κύριον τον Θεόν ημών υπέρ των ψυχών και υπέρ ειρήνης της περιοχής ημών και σύμπαντος κόσμου. Αμήν. Έτη πολλά».
Μετά την Θεία Λειτουργία έγινε λιτανεία προς τους τάφους των ιδρυτών της Μονής, πραγματοποιήθηκε και το Μνημόσυνο της μακαριστής μοναχής Σεραφείμας και ανεγνώσθη η ευχή των οπωρών.
Εν τέλει, η ανακαινίσασα την Μονήν ηγουμένη Παισία παρέθεσε κέρασμα εις τον Μακαριώτατον και το πλήρωμα της Εκκλησίας.
Πηγή: Πατριαρχείο Ιεροσολύμων
