Την Δευτέρα, 18 Δεκεμβρίου 2022, εορτάσθηκε η εορτή του εν αγίοις Πατρός ημών Νικολάου Επισκόπου Μύρων της Λυκίας στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων.
Κατά την εορτή αυτή η Εκκλησία αναμιμνήσκεται ότι ο άγιος Νικόλαος ήταν Επίσκοπος Μύρων της Λυκίας «κτήσας τη ταπεινώσει τα υψηλά, τη πτωχεία τα πλούσια» εις όλην της ζωήν αυτού και ιδίως ως Επίσκοπος Μύρων της Λυκίας, ένθα υπερησπίσθη το «ομοούσιον» του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού προς τον Πατέρα, αξιωθείς δε παρά Θεού του θαυματουργικού χαρίσματος, δι’ ου εβοήθησε πολλούς, ιδία τους θαλασσοπορούντας.
Η εορτή αυτού εορτάσθη εις την παραπλήσιον της Βηθλεέμ πόλιν της Μπετζάλλας διά θερμής υποδοχής τη συνοδεία των Σωμάτων των Προσκόπων και των Παλαιστινιακών Δημαρχιακών Αρχών και διά θείας Λειτουργίας προεξάρχοντος του Πατριάρχου Ιεροσολύμων κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων των Αρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου και Πέλλης κ. Φιλουμένου, Αγιοταφιτών Ιερομονάχων ως των Αρχιμανδριτών Πορφυρίου και Νεκταρίου Γέροντος Καμαράση, των Αραβοφώνων Πρεσβυτέρων Ιωσήφ, Παύλου και Γεωργίου και των Ιεροδιακόνων π. Ευλογίου και π. Συμεών, ψαλλούσης της χορωδίας της Μπετζάλλας και μετεχόντων εν χαρά πανδήμω των κατοίκων της πόλεως, παρουσία του Γενικού Προξένου της Ελλάδος εις τα Ιεροσόλυμα κ. Ευαγγέλου Βλιώρα.
Προς το εκκλησίασμα τούτο ο Πατριάρχης κήρυξε τον θείο λόγο έχοντα ως έπεται:
«Χαίροις ο ιερώτατος νούς, το της Τριάδος καθαρόν ενδιαίτημα, ο στύλος της Εκκλησίας, ο των πιστών στηριγμός, καταπονουμένων η βοήθεια, αστήρ, ο ταίς λάμψεσιν, ευπροσδέκτων δεήσεων, διασκεδάζων, πειρασμών τε και θλίψεων, σκότος πάντοτε, Ιεράρχα Νικόλαε. όρμος ο γαληνότατος, εν ω καταφεύγοντες, οι τρικυμίαις του βίου περιστατούμενοι σώζονται. Χριστόν εκδυσώπει, ταίς ψυχαίς ημών δοθήναι, το μέγα έλεος», αναφωνεί ο μελωδός της Εκκλησίας.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί,
Η θεία Χάρις του Αγίου Πνεύματος, η τω θείω μύρω χρίσασα τον Ιερώτατον Νικόλαον Αρχιεπίσκοπον Μύρων της Λυκίας, συνήγαγε πάντας ημάς εν τω ιερώ τούτω τόπω της Ιεραποδημίας αυτού, ένθα και ο φερώνυμος ναός αυτού, ίνα εορτίως τιμήσωμεν την πάνσεπτον αυτού μνήμην.
Ο Επίσκοπος των Μύρων της Λυκίας Νικόλαος ανέλαμψε εν τω στερεώματι της Εκκλησίας ως φωστήρ παγκόσμιος, ο οποίος εφώτισε διά των αρετών αυτού άπασαν την Οικουμένην, διό και ανεγνωρίσθη «Κανών της Ορθοδόξου πίστεως της δογματικής δηλονότι διδασκαλίας του θείου μυστηρίου της ευσεβείας, της διατυπωθείσης υπό της πρώτης Οικουμενικής Συνόδου εν Νικαία τω 325μ.Χ. υπό των αγίων και εγκρίτων Πατέρων της Εκκλησίας.
Αξιοσημείωντον ότι ως μέλος της Οικουμενικής ταύτης Συνόδου ο θαυμαστός Νικόλαος συνέβαλε αποτελεσματικώς εις την εξολόθρευσιν της βλασφήμου αιρετικής διδασκαλίας του Αρείου, διατυπώσας την ορθήν περί της Αγίας Τράδος και του Υιού και Λόγου του Θεού και Σωτήρος ημών Χριστού Θεολογίαν ως αναφωνεί ο υμνωδός αυτού λέγων:
«Τριάδα σέβω την άκτιστον, Πατέρα και Υιόν συν τω Πνεύματι, ουσίαν απλήν Θεότητα, φύσιν μη τεμνομένην ουσιωδώς, τρεις τας υποστάσεις, διαιρών προσωπικώς, και καθ’ υπόστασιν. Και πάλιν: «Όμματι νοός, προβλέπων τα μέλλοντα, δογμάτων ορθών, πάντας ενέπλησας, ομοούσιον, τω Πατρί τον Υιόν καταγγείλας ημίν, και Αρείου την μανίαν εξωλόθρευσας, στήλην ορθοδόξου πίστεως, τα σεπτά σου προσθείς κατορθώματα».
Ο νούν έχων Χριστού, (Α’ Κορ. 2,16), Νικόλαος εξωλόθρευσεν την μανίαν του Αρείου, διότι ελάλει ουχί με το πνεύμα του κόσμου, δηλονότι με την ανθρωπίνην σοφίαν όπως ο Άρειος, αλλά με την χάριν του Αγίου Πνεύματος, ως κηρύττει ο θείος Παύλος λέγων: «Ημείς δε ου το πνεύμα του κόσμου ελάβομεν, αλλά το Πνεύμα το εκ του Θεού, ίνα ειδώμεν τα υπό του Θεού χαρισθέντα ημίν», (Α΄Κορ. 2,12).
Ιδού λοιπόν διά τι ο Ιερώτατος Νικόλαος εκλήθη «κανών πίστεως και στύλος της Εκκλησίας αλλά και ποιμήν μέγας». Ούτος ως πνευματικός Πατήρ και ποιμήν εζήτει ουχί το εαυτού συμφέρον, αλλά το των πολλών, ίνα σωθώσιν (Α΄ Κορ. 10,33). Διό και εγένετο «ο των πιστών στηριγμός και των καταπονουμένων βοήθεια». Ανεγνωρίσθη ως πραγματικός Πατήρ ο θεσπέσιος Νικόλαος, ακούων και εφαρμόζων το παράγγελμα του θεηγόρου Παύλου λέγοντος: «Μιμηταί μου γίνεσθε καθώς καγώ Χριστού», (Α΄ Κορ. 11,1). Βεβαίως ο Χριστός είναι το πρότυπον ,προς το οποίον καλούμεθα οι πάντες να συμμορφωθώμεν. Εάν δε προτρεπώμεθα να μιμώμεθα τους αγίους ή τους αποστόλους, γίνεται τούτο, διότι προ ημών οι Άγιοι και οι Απόστολοι ως ο Παύλος, ο οποίος έλαβεν «οπτασίας και αποκαλύψεις Κυρίου» (Β΄ Κορ. 12,1), συνεμορφώθησαν προς το παράδειγμα του Χριστού και εμιμήθησαν Αυτόν.
Με άλλα λόγια, ο Άγιος Νικόλαος συνεκέντρωσεν όλα εκείνα τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, τα οποία συνθέτουν τον διδάσκαλον και πνευματικόν Πατέρα της Εκκλησίας. Ούτος ην «εντρεφόμενος τοις λόγοις της πίστεως και της καλής διδασκαλίας», (Α’ Τιμ. 4,6). Διό και ο Άγιος Ιγνάτιος Αντιοχείας θεωρών «τον επίσκοπον εις τύπον Θεού» και ακούων εις τον Παροιμιαστήν: «Τίμα υιέ, τον Θεόν και Βασιλέα» (Παροιμ. 24, 21) παραινεί λέγων: Εγώ δε φημι· τίμα μεν τον Θεόν, ως αίτιον των όλων και Κύριον· επίσκοπον δε ως αρχιερέα, Θεού εικόνα φορούντα· κατά μεν το άρχειν, Θεού, κατά δε το ιερατεύειν, Χριστού».
Όντως, αγαπητοί μου αδελφοί, ο πραΰς επίσκοπος των Μυρέων Λυκίας ανεδείχθη αληθής Αρχιερεύς της Εκκλησίας, φέρων εν εαυτώ την εικόνα του Θεού, όσον αφορά εις την διοίκησιν [της Εκκλησίας] και την εικόνα του Χριστού, όσον αφορά εις την Ιερουργίαν των θείων μυστηρίων. «Και καθώς εφορέσαμεν την εικόνα του χοικού, φορέσωμεν και την εικόνα του επουρανίου», (Α΄ Κορ. 15,49), κηρύττει ο θείος Παύλος.
Ερμηνεύων τους ανωτέρω λόγους του Παύλου, ο Άγιος Μεθόδιος λέγει: «η γαρ εικών του χοικού, ην εφορέσαμεν,[το [γη ει και εις γην απελεύση εστίν] η δε εικών του επουρανίου η εκ νεκρών ανάστασις και η αφθαρσία εστιν, ίνα «ώσπερ ηγέρθη ο Χριστός εκ νεκρών διά της δόξης του Πατρός, ούτως και ημείς εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν», (Ρωμ. 6,4). «Καινή δε ζωή ο ενάρετος βίος εστιν», λέγει ο Ζιγαβηνός.
Αυτήν ακριβώς την «εν καινότητι ζωήν», τουτέστι την εν Χριστώ ζωήν επεριεπάτησε και εδίδαξεν ο Πατήρ ημών Νικόλαος, διό και εκομίσατο τον στέφανον της αφθαρσίας. Αυτήν την εν καινότητι ζωήν, δηλονότι τον ενάρετον βίον καλούμεθα να περιπατήσωμεν και ημείς, ακούοντες της φωνής του σοφού Παύλου: «Αυτού γαρ εσμεν ποίημα κτισθέντες εν Χριστώ Ιησού επί έργοις αγαθοίς, οις προητοίμασεν ο Θεός, ίνα εν αυτοίς περιπατήσωμεν», (Εφ. 2,10).
Με άλλα λόγια, ημείς ως άνθρωποι, αλλά και προ πάντων ως αναγεννηθέντες Χριστιανοί είμεθα ιδικόν του ποίημα, που εδημιουργήθημεν να μένωμεν ηνωμένοι με τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν. Διό και ο θείος Παύλος παραγγέλλει πατρικώς λέγων: «Βλέπετε ούν πως ακριβώς περιπατείτε, μη ως άσοφοι, αλλ’ ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί εισι», (Εφ. 5,15).
Ιδού ο ευλογημένος ούτος καιρός της προετοιμασίας ημών διά της νηστείας και έργων αγαθών, της υποδοχής εν τω σπηλαίω των καρδιών ημών του εκ των αγνών αιμάτων της αειπαρθένου Θεοτόκου Μαρίας γεννηθέντος Χριστού.
Ναί, αδελφοί μου, «μη ως άσοφοι», δηλαδή ως κοσμικοί ,αλλ’ ως σοφοί, δηλονότι ως τέκνα του φωτός του Χριστού εορτάσωμεν την μητρόπολιν των εορτών, τα ευλογημένα Χριστούγεννα εν αυτώ τούτω τω θεοδέγμονι σπηλαίω της Βηθλεέμ.
Μετά δε του υμνωδού είπωμεν: «Θρόνω παριστάμενος Θεού, πρεσβεύειν εκτενώς σοφέ, μη διαλίπης υπέρ πάντων υμών, των σων πιστών οικετών, θαυμαστέ Νικόλαε, ίνα του πυρός του αιωνίου, ρυσθώμεν και εξ εχθρών, γνώμης πονηράς και κακώσεως», Αμήν. Έτη πολλά και ευλογημένα Χριστούγεννα».
Το μεσημέρι παρετέθη τράπεζα υπό του Κοινοτικού Συμβουλίου, όπου προσεφώνησε και πάλι ο Πατριάρχης στα αραβικά.
Η εορτή αύτη εορτάσθηκε και στην Ιερά Μονή του Αγίου Νικολάου, συνορεύουσα μετά του Πατριαρχείου στα Ιεροσόλυμα.
Του Εσπερινού και της θείας Λειτουργίας προεξήρξεν ο Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ησύχιος, συλλειτουργούντων αυτώ του Γέροντος Τελετάρχου Αρχιμανδρίτου π. Βαρθολομαίου, του π. Νεκταρίου, του π. Δομετιανού της Ρωσικής Αποστολής στα Ιεροσόλυμα, του Ρωσοφώνου εορτάζοντος π. Νικολάου Κουλίνσκυ και του Επιστάτου Αρχιδιακόνου π. Μάρκου, ψάλλοντος του Τυπικάρη του Μοναστηριακού Ναού των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Αρχιμανδρίτου π. Αλεξίου, του π. Σεραφείμ και του κ. Β. Γκοτσοπούλου, τη προσευχητική συμμετοχή Ιεροσολυμιτών Ελληνοφώνων, Αραβοφώνων, Ρουμανοφώνων και Ρωσοφώνων πιστών και προσκυνητών.
Μετά την Θεία Λειτουργία ο συνεχίζων την ανακαίνιση του Ιερού Ναού Αρχιδιάκονος π. Μάρκος εδεξιώθη την Αρχιερατική Συνοδεία και το εκκλησίασμα.
Πηγή: Πατριαρχείο Ιεροσολύμων
