Η εορτή του Αγίου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου στον Πλάτανο Ημαθίας

Την Τετάρτη 30 Νοεμβρίου ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής Πλατάνου με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, η μνήμη του οποίου τιμάται ετησίως ιδιαιτέρως στην ενορία.

Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Διδάσκαλε, που μένεις; λέγει αυ­τοις· έρχεσθε και ίδετε. Ήλθαν ούν και είδαν … και παρ᾽ αυτώ έμειναν την ημέραν εκείνην».

Στην αρχή της δημόσιας ζωής του Χριστού μας μετέφερε σήμερα το αποστολικό ανάγνωσμα, την επο­μένη της βαπτίσεώς του στον Ιορ­δάνη. Εκεί βρίσκεται ο τίμιος Προ­δρομος μαζί με κάποιους μαθητές του, όταν βλέπει τον Ιησού να περνά. Ο Ιωάννης τον δείχνει στους μαθητές του και τους λέγει: Αυτός είναι «ο αμνός του Θεού». Χωρίς άλλες συστάσεις, χωρίς αλ­λη παρότρυνση οι μαθητές του αποφασίζουν να ακολουθήσουν τον Χριστό. Ανάμεσά τους και ο εορ­ταζόμενος σήμερα άγιος πρω­το­κλητος απόστολος Ανδρέας, τον οποίο τιμούμε ιδιαιτέρως στην ενορία σας.

Όταν ο Ιησούς αντιλαμβάνεται ότι τον ακολουθούν, στρέφεται προς αυτούς και τους ρωτά τι θε­λουν. Ο Ανδρέας και οι άλλοι μα­θητές δεν διστάζουν να τον ρω­τη­σουν «Ραββί, που μένεις», για να λάβουν την αφοπλιστική απόφαση του Χρι­στού «έρχεσθε και ίδετε». «Ελά­τε και θα δείτε».

Η απάντηση δεν ακούεται και πολύ ενθαρρυντική, όμως έχει το νόημά της. Ο Χριστός καλεί τον απόστολο Ανδρέα και τους άλλους να τον ακολουθήσουν, χωρίς να γνωρίζουν που ακριβώς τον ακο­λουθούν. Τους καλεί να αρχίσουν μια πορεία προς έναν τόπο που δεν γνωρίζουν, δίπλα σε έναν άνθρω­πο που δεν έχουν ξαναδεί.

Η απάντηση του Χριστού στο ερώτημα «που μένεις;» περιέχει για τα ανθρώπινα δεδομένα μία ασάφεια, περιέχει ένα ρίσκο, γιατί οι μαθητές δεν ξέρουν που πηγαί­νουν και τι θα συναντήσουν. Και όμως τολμούν να τον ακολουθή­σουν. Τολμούν να πάρουν αυτό το ρίσκο και να δούν μόνοι τους που μένει ο Χριστός. Τολμούν να βαδί­σουν στο άγνωστο, χωρίς να γνω­ρι­ζουν τι τους επιφυλάσσει αυτή η πορεία. Και όχι μόνο τον ακολου­θούν, όχι μόνο τον ακολουθεί ο από­στολος Ανδρέας, αλλά και με­νει μαζί του, μένει μέχρι τέλους και αναλαμβάνει στη συνέχεια και όλες εκείνες τις αποστολικές περιοδείες από τον Εύξεινο Πόντο μέχρι την Ελλάδα, προκειμένου να κη­ρύξει το Ευαγγέλιό του, χωρίς να γνωρίζει και τότε που πηγαίνει και τι θα συναντήσει. Και είναι τόσο πολύ πεπεισμένος ο απόστολος Ανδρέας από την πρώτη αυτή συνάντηση με τον Χριστό, είναι τόσο πολύ βέβαιος για την ορθό­τη­τα της αποφάσεώς του να τον ακο­λουθήσει, αλλάζοντας ριζικά τη ζωή του, ώστε αμέσως καλεί και τον αδελφό του Σίμωνα, τον με­τέπειτα πρωτοκορυφαίο απόστολο Πέτρο, να τον ακολουθήσει με τη βεβαιότητα ότι «ευρήκαμεν τον Μεσσίαν». Βρήκαμε, του λέγει, τον Μεσσία. Αυτόν τον οποίο αιώνες περίμεναν οι Εβραίοι για να τους λυτρώσει.

Μπορεί η άμεση και αυθόρμητη κίνηση του αποστόλου Ανδρέου να αναγνωρίσει τον Χριστό ως Μεσ­σία και να τον ακολουθήσει μαζί με τον αδελφό του να μας φαίνεται πα­ράξενη και πολλοί να χαρα­κτη­ρίζουν μωρία και ανοησία αυτό που έκανε ο άγιος απόστολος Ανδρέας και οι άλλοι απόστολοι, δείχνει όμως τον πόθο και τη λαχτάρα του να βρεί τον Μεσσία, να βρεί τον Σωτήρα. Δείχνει και το νόημα που είχε η πρόσκληση του Χριστού «έρχεσθε και ίδετε».

Ο απόστολος Ανδρέας δεν παρα­συ­­ρε­ται από μία πρόσκληση ή από μία υπόσχεση. Ακολουθεί τον Χρι­στο, ζει μία ημέρα ολόκληρη μαζί του και απο­κτα την εμπειρία της συνανα­στρο­φης μαζί του. Διαπιστώνει ο ίδιος ποιος είναι ο Χριστός και με αυτή την εμπειρία καλεί και τον αδελφό του να τον ακολουθήσει. Αυτή την εμπειρία και αυτό το βίωμα μεταφέρει και στους ανθρώ­πους, στους οποίους κηρύσσει στη συνέχεια τον λόγο του Χριστού ο πρωτόκλητος απόστολος Ανδρέας. Αυτή την εμπειρία μεταφέρει και σε μας που τιμούμε σήμερα τη μνη­μη του.

Ο Χριστός και το Ευαγγέλιο, μας λέγει, δεν είναι θεωρία, δεν είναι απλώς μία διδασκαλία, είναι εμπει­ρία και ζωή. Ο Χριστός δεν μας διδάσκει τις εντολές του για να τις μάθουμε, αλλά για να ζήσουμε συμ­φωνα με αυτές, για να τις εφαρ­μόσουμε στη ζωή μας. Δεν μας ζητά απλώς να τον αγαπήσουμε, αλλά να ενωθούμε μαζί του ψυχι­κα και σωματικά. Αυτό τον σκοπό έχουν τα ιερά μυστήρια της Εκ­κλη­σίας μας, και κυρίως το ιερό μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, αλλά και οι ιερές της Ακολουθίες, η προσευχή, η τιμή των αγίων και των ιερών τους λειψάνων.

Ο Χριστός διά της Εκκλησίας του επαναλαμβάνει και προς εμάς αυτό που είπε και προς τον απόστολο Ανδρέα και τους άλλους μαθητές: «έρχεσθε και ίδετε». Ελάτε κοντά μου για να δείτε και να ζήσετε μαζί μου. Ελάτε κοντά μου για να κατα­λάβετε ότι εγώ είμαι ο σωτήρας και λυτρωτής σας.

Πως ανταποκρινόμεθα όμως εμείς στην πρόσκληση αυτή του Χριστού; Πο­σο ενδιαφερόμεθα για τη σωτηρία μας και πόσο την αναζητούμε;

Το παράδειγμα του εορταζομένου σήμερα πρωτοκλήτου αποστόλου Ανδρέου μας δείχνει τι πρέπει να κάνουμε. Μας δείχνει πόσο πρέπει να ενδιαφερόμεθα για τη σωτηρία μας, για τον Σωτήρα και Λυτρωτή μας Χριστό, που δεν χρειάζεται να αναζητήσουμε εμείς, όπως έκανε εκείνος, γιατί είναι εδώ, στην Εκ­κλησία του, αλλά χρειάζεται να τον πλησιάσουμε και να αποφα­σίσουμε να ζήσουμε μαζί του, να ζήσουμε την εν Χριστώ ζωή, για να μας χαρίσει και Εκείνος τη σωτη­ρία μας.

Εμείς, μέσα από την πείρα της Εκκλησίας, μέσα από την πείρα των αποστόλων και των αγίων, εύκολα μπορούμε να ακολουθήσουμε τον Χριστό, τον οποίο μας υποδεικνύουν εκείνοι με τη ζωή τους, με τη θυσία τους. Ο απόστολος Ανδρέας, ο οποίος δεν τον ήξερε τον Χριστό, τον ακολούθησε αμέσως. Και όχι μόνο τον ακολούθησε, αλλά στη συνέχεια εγκατέλειψε τα πάντα, και τις βάρκες και τα δίχτυα και τα ψάρια, γιατί του είπε ο Χριστός «θα σας κάνω αλιείς των ανθρώπων», δηλαδή να μπορείτε με τον λόγο σας να σώζετε τους ανθρώπους. Και αυτό έκανε ο απόστολος Ανδρέας σε όλη του τη ζωή, μέχρι που σταυρώθηκε στην Πάτρα, όπως ο Χριστός και μάλιστα ανάποδα. Γι᾽ αυτό και είναι ένας από τους μεγάλους αποστόλους της Ελλάδος, μαζί με τον απόστολο Παύλο.

Ας αξιοποιήσουμε και εμείς αυτή την πρόσκληση του Χριστού «έρχεσθε και ίδετε» και σαν παράδειγμα ας έχουμε τον απόστολο Ανδρέα. Αμήν.