Την Τετάρτη, 12 Ιουλίου 2023, εορτάσθηκε στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων η εορτή των Αγίων ενδόξων Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.
Κατά την εορτήν ταύτην η Εκκλησία τιμά τον Απόστολον Πέτρον αναμιμνησκομένη, ότι ούτος ήκουσε της κλήσεως του Κυρίου εις Τιβεριάδα θάλασσα και ηκολούθησεν Αυτόν μετά του αδελφού αυτού Ανδρέου και ωμολόγησεν Αυτόν λέγων: «συ ει ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος» (Ματθ. 16,16) και ηρνήθη Αυτόν, αλλά και μετενόησε και εκήρυξεν Αυτόν εις τα συνελθόντα πλήθη της ημέρας της Πεντηκοστής και εις Ιουδαίαν, Αντιόχειαν και τελευταίον εις Ρώμην, ένθα ετελειώθη διά σταυρικού θανάτου.
Η Εκκλησία τιμά ωσαύτως και τον απόστολον Παύλον, διώκτην το πρότερον, αλλά φωτισθέντα εις την πορείαν αυτού προς Δαμασκόν και κληθέντα εις το αποστολικόν αξίωμα και κηρύξαντα Χριστόν και κοπιάσαντα υπέρ πάντα άλλον διά Χριστόν και δυνάμενον να λέγει: «ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός», (Γαλ. 2,20) και γράψαντα τας 14 επιστολάς αυτού και ανελθόντα έως τρίτου ουρανού.
Η εορτή της τιμής των δύο Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων εωρτάσθη εις τον Ιερόν αυτών Ναόν εν Καπερναούμ τη παραθαλασσία, ιδρυθέντα υπό του αειμνήστου Πατριάρχου Ιεροσολύμων Δαμιανού το 1931.
Ενταύθα προεξήρξε θείας Λειτουργίας ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αυτώ του Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακού και του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, Αγιοταφιτών Ιερομονάχων ως του Αρχιμανδρίτου Σύλλα και Αραβοφώνων Ιερέων των ομόρων περιοχών της Γαλιλαίας, του Αρχιδιακόνου Μάρκου και του Ιεροδιακόνου π. Δοσιθέου, ψάλλοντος του Αρχιεπισκόπου Μαδάβων Αριστοβούλου και της χορωδίας του Μπερ Σέβα ελληνιστί, ρωσιστί, αραβιστί και ρουμανιστί δεξιά και της χορωδίας της Άκκρης, εκλιπόντος του π. Φιλοθέου, και μετεχόντων πολλών πιστών, Ελληνοφώνων, Ρωσοφώνων εκ Γαλιλαίας και άλλων πιστών.
Προς το εκκλησίασμα τούτο εκήρυξε τον θείον λόγον ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων ως έπεται:
«Των Αποστόλων άπαντες, την κορυφήν υμνήσωμεν, Πέτρον και Παύλον τους θείους, της οικουμένης φωστήρας, τους κήρυκας της πίστεως, τας θεολόγους σάλπιγγας, δογμάτων τους εκφάντορας, της Εκκλησίας τους στύλους, και καθαιρέτας της πλάνης», αναφωνεί ο υμνωδός της Εκκλησίας.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί και προσκυνηταί,
Η πάνσεπτος των αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου χάρις συνήγαγε πάντας ημάς εν τω ιερώ τούτω τόπω της αγιογραφικής παραλίου πόλεως Καπερναούμ, ίνα εορτάσωμεν την μνήμην αυτών.
Οι πρωτοκορυφαίοι των Αποστόλων Πέτρος και Παύλος τιμώνται ιδιαιτέρως υπό της αγίας ημών Εκκλησίας, διότι ούτοι εκλήθησαν παρ’ αυτού του Κυρίου ο μεν πέτρα της πίστεως, «καγώ δε σοι λέγω ότι συ ει Πέτρος, και επί ταύτη τη πέτρα οικοδομήσω μου την εκκλησίαν, και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής», (Ματθ. 16,18), ο δε σκεύος εκλογής, «είπε δε προς αυτόν ο Κύριος· πορεύου, ότι σκεύος εκλογής μοί εστιν ούτος του βαστάσαι το όνομά μου ενώπιον εθνών και βασιλέων υιών τε ‘Ισραήλ», (Πραξ. 9,15).
Αμφότεροι οι κορυφαίοι ήσαν πλήρεις Πνεύματος Αγίου και θείας Χάριτος, ως και οι λοιποί Απόστολοι, αλλ’ όμως ο μεν Πέτρος ωμολόγησεν την Θεότητα και Υιότητα του Ιησού ειπών: «Συ ει ο Χριστός ο υιός του Θεού του ζώντος», (Ματθ. 16,16). Διά της προσθήκης του άρθρου [ο υιός] «γνήσιον αυτόν ωμολόγησεν Υιόν, φύσει και κυρίως Υιόν του Θεού», ερμηνεύει ο Ιερός Χρυσόστομος. «Ουκ είπε χωρίς του άρθρου, αλλά μετά του άρθρου ο Υιός, τουτέστιν αυτός εκείνος ο εις και μόνος… ο εξ αυτής της ουσίας του Πατρός γεννηθείς», σχολιάζει ο Άγιος Θεοφύλακτος.
Ο δε Παύλος έλαβεν ιδιαίτερα χαρίσματα και αποκαλύψεις παρά του Θεού ως μαρτυρεί ούτος λέγων: «οίδα άνθρωπον εν Χριστώ προ ετών δεκατεσσάρων· … και οίδα τον τοιούτον άνθρωπον· είτε εν σώματι είτε εκτός του σώματος ουκ οίδα, ο Θεός οίδεν· ότι ηρπάγη εις τον παράδεισον και ήκουσεν άρρητα ρήματα, α ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι», (Β΄ Κορ. 12, 2-4).
Η υπό του Πέτρου ορθή διακήρυξις περί της πίστεως και ομολογίας αυτού εις τον Ιησούν Χριστόν, απετέλεσε την πέτραν, επί της οποίας θα ωκοδομείτο η Εκκλησία, η κιβωτός της των ψυχών ημών σωτηρίας, «περί ης σωτηρίας εξεζήτησαν και εξηρεύνησαν προφήται οι περί της υμάς χάριτος προφητεύσαντες» (Α΄ Πετρ. 1, 9-10) ως κηρύττει ο θεσπέσιος Πέτρος.
Η δε υπό του θείου Παύλου διακήρυξις: «ει δε ανάστασις νεκρών ουκ έστιν, ουδέ Χριστός εγήγερται· ει δε Χριστός ουκ εγήγερται, κενόν άρα το κήρυγμα ημών, κενή δε και η πίστις υμών», (Α΄ Κορ. 15, 13-14) απετέλεσε τον θεμέλιον λίθον, επί του οποίου τεθεμελίωτο η υπό των αγίων θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας, εν Αγίω Πνεύματι διατυπωθείσα και εν Οικουμενικαίς Συνόδοις αποστολικώς, θεολογικώς και δογματικώς περιχαρακωθείσα πίστις εις Χριστόν εσταυρωμένον και αναστάντα εκ νεκρών, συμφώνως προς τον «τύπον διδαχής» (Ρωμ. 6,17), τον ακριβή δηλονότι κανόνα της Χριστιανικής διδασκαλίας, ως λέγει ο μέγας Παύλος.
Αξιοσημείωτον ότι το αποστολικόν κήρυγμα και η Χριστιανική διδασκαλία τόσον του Παύλου όσον και του Πέτρου δεν περιωρίσθη εις μόνον τους Ιουδαίους, αλλά κυρίως εις τα έθνη, δηλαδή τους ειδωλολάτρας, συμφώνως τω παραγγέλματι του Κυρίου λέγοντος: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος», (Ματθ. 28,19). Ο ιερώτατος Παύλος εν προκειμένω ομολογεί ότι εκλήθη υπό του Θεού, «ίνα ευαγγελίζωμαι αυτόν [τον Υιόν Αυτού] εν τοις έθνεσιν» (Γαλ. 1,16). Προσέτι δε δηλώνει εις τους εξ εθνών Χριστιανούς λέγων: «Υμίν γαρ λέγων τοις έθνεσιν, εφ’ όσον μεν ειμι εγώ εθνών απόστολος την διακονίαν μου δοξάζω», (Ρωμ. 11,13).
Όντως, αγαπητοί μου αδελφοί, ο θείος Παύλος εδόξασε, τουτέστιν ετίμησε την διακονίαν του εις τα έθνη κηρύσσοντας και συγχρόνως αποδεικνύοντας ότι ο ενσαρκωθείς και ενανθρωπήσας Θεός Λόγος, ο Υιός του Θεού Κύριος δε ημών Ιησούς Χριστός είναι «το φως του κόσμου» (Ιωάν. 14,6) και η ελευθερία· «ου δε το Πνεύμα Κυρίου, εκεί ελευθερία» (Β΄ Κορ. 3,17). Διό και κηρύττει ο Παύλος λέγων: «Η γαρ σοφία του κόσμου τούτου μωρία παρά τω Θεώ εστι», ( Α΄ Κορ. 3,19). Παρομοίως κηρύττει και ο Πέτρος λέγων: «Ου γαρ σεσοφισμένοις μύθοις εξακολουθήσαντες εγνωρίσαμεν υμίν την του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού δύναμιν και παρουσίαν, αλλ’ επόπται γενηθέντες της εκείνου μεγαλειότητος», (Β΄ Πετρ. 1,16).
Αυτόπται μάρτυρες και θεωροί της εκείνου μεγαλειότητος της δόξης, δηλονότι του Θεού, εγένοντο τόσον ο Πέτρος όσον και ο Παύλος, οι οποίοι αποτελούν υπόδειγμα μετανοίας διά τους αμαρτάνοντας, ως εναργέστατα αναφωνεί ο υμνωδός της Εκκλησίας:
«Έδωκας υπόδειγμα, επιστροφής αμαρτάνουσι, τους διττούς Αποστόλους σου, τον μεν αρνησάμενον, εν καιρώ του πάθους, και μετεγνωκότα, τον δε κηρύγματι τω σω, αντιταξάμενον και διώξαντα, και άμφω του συστήματος, πρωτοστατούντας των φίλων σου, Ιησού παντοδύναμε, ο Σωτήρ των ψυχών ημών».
Ημείς, αγαπητοί μου αδελφοί, οι τιμώντες σήμερον τους των Αποστόλων πρωτοθρόνους και της Οικουμένης διδασκάλους, καλούμεθα ίνα μιμηθώμεν «την αναστροφήν αυτών», τουτέστιν την μετάνοιαν, ως προτρέπει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, δεόμενοι αυτών πρεσβεύειν μετά της Υπεραγίας Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας υπέρ των ψυχών ημών. Αμήν. Έτη πολλά.
Μετά την θείαν Λειτουργίαν ο ανακαινίσας την Μονήν και αγιογραφήσας τον Ναόν μοναχός Ειρήναρχος παρέθεσε δεξίωσιν και εόρτιον τράπεζαν μετ’ ιχθύων εκ της θαλάσσης της Τιβεριάδος.
Πηγή: Πατριαρχείο Ιεροσολύμων
