Την 10.30 μ.μ. νυκτερινήν ώραν της Τετάρτης, 7ης Φεβρουαρίου 2024, εξεδήμησε προς Κύριον ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Συμεών Κατά Μόνας Αρχιμανδρίτης Θεοδώρητος.
Η Νεκρώσιμος αυτού Ακολουθία εψάλη την 10.30 π.μ. ώραν της Πέμπτης 26ης Ιανουαρίου/ 8ης Φεβρουαρίου 2024 εις το εντός του Κεντρικού Μοναστηρίου παρεκκλήσιον της Αγίας Θέκλης, προεξάρχοντος του Πατριάρχου Ιεροσολύμων κ. Θεοφίλου, συνιερουργούντων των Αγιοταφιτών Αρχιερέων και άλλων Αγιοταφιτών Πατέρων, τη τιμητική παρουσία του Γενικού Προξένου της Ελλάδος εις τα Ιεροσόλυμα κ. Δημητρίου Αγγελοσοπούλου και τη συμπροσευχή μοναζουσών και λαικών της Ελληνικής παροικίας των Ιεροσολύμων.
Τον Επικήδειον εξεφώνησεν ο Γέρων Αρχιγραμματεύς Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Αρίσταρχος, εν ω αναφέρονται τα της βιοτής και της δραστηριότητος αυτού ως Αγιοταφίτου και ηγουμένου της Μονής Αγίου Συμεών Κατά Μόνας ως έπεται:
«Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα,
Σεβάσμιοι Αρχιερείς,
κ. Γενικέ Πρόξενε της Ελλάδος,
Σεβαστοί Πατέρες,
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ιστάμεθα δακρύζοντες προ του σεπτού σκηνώματος του αγαπητού αδελφού ημών Θεοδωρήτου ιερομονάχου, ως ο Κύριος ημών προ του τάφου του τετραημέρου φίλου Αυτού Λαζάρου. Αθυμούμεν επί τω χωρισμώ, ως οι μαθηταί του Χριστού μετά την ένδοξον Ανάληψιν Αυτού. Αναλογιζόμεθα ανθρωπίνως ότι όντως μέγα και φοβερόν το του θανάτου μυστήριον. Διερωτώμεθα πως διασπάται η αρμονικωτάτη συμφυΐα ψυχής και σώματος, πως η ψυχή βιαίως χωρίζεται του σώματος, πως ο άνθρωπος διά της παρακοής και της πτώσεως επέφερεν εις εαυτόν τον θάνατον και ήκουσε παρά του Δημιουργού και Πλάστου του το : «γη ει και εις γην απελεύση», ( Γεν. 3, 19 ).
Εις τα ερωτήματα ταύτα του ανθρωπίνου προβληματισμού έρχεται ως απάντησις το πρόσωπον, η διδασκαλία και το έργον Αυτού του Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Το γεγονός ότι συγκαταβαίνων ο Θεός εις το γένος ημών, ηυσπλαγχνίσθη ημάς και εν Χριστώ τω Μονογενεί Υιώ και Λόγω Αυτού ωμοιώθη προς ημάς τους ανθρώπους. Προσέλαβεν εν τη Ενανθρωπήσει την ανθρωπίνην φύσιν και σάρκα ημών και διά του Σταυρού και της Αναστάσεως Αυτού ανέσυρεν ημάς από του Άιδου και εχαρίσατο ημίν την εν ουρανοίς και παρ’ Αυτώ αιώνιον ζωήν και ανάπαυσιν.
Η αλήθεια αύτη απεκαλύφθη εις τους αγίους μαθητάς και αποστόλους του Χριστού. Ούτοι κατεστάθησαν αυτόπται και αυτήκοοι μάρτυρες ουχί μόνον της διδασκαλίας του Χριστού, αλλά και Αυτού του Θεανθρωπίνου προσώπου Αυτού. Είδον και εψηλάφησαν Αυτόν εν τη επιγείω ζωή και θεραπευτική και λυτρωτική δράσει Αυτού, αλλά και εν τη Αναστασίμω «ετέρα μορφή Αυτού» (Μαρκ. 16, 12)· «Η πίστις εις την σώζουσαν αλήθειαν ταύτην αποτελεί παραμυθίαν, ελπίδα και δύναμιν προς αψήφισιν του φόβου του θανάτου και δη και αυτού του μαρτυρικού. Η Ενανθρώπησις, η Σταύρωσις και η Ανάστασις του Χριστού συγκροτούν, συγκρατούν και συνέχουν όλον το σώμα της Εκκλησίας.
Την πίστιν ταύτην ενεκολπώθη και ο αγαπητός, πολιός και σεβαστός εκλιπών αδελφός ημών Αρχιμανδρίτης Θεοδώρητος, καθότι ούτος εκ νεαράς ηλικίας εχειροθετήθη μοναχός εις την ιεράν Μονήν Τρωοδιτίσσης της Εκκλησίας της Κύπρου. Εκ ταύτης ήλθε διά θεραπείαν της επισφαλούς υγιείας των οφθαλμών αυτού εις το εν Ορεινή Ισραηλινόν νοσοκομείον Χαντάσσα. Εις το εξής, τη προτροπή του Γέροντος αυτού ιερομονάχου Παγκρατίου, τον οποίον λίαν ηυλαβείτο, εζήτησε και ενετάχθη εις την Αγιοταφιτικήν ημών Αδελφότητα ολίγον μετά το έτος 1967. Ταύτην διηκόνησε εις διαφόρους διακονίας μετά ζήλου και αφοσιώσεως, υπερβαίνων τας δυσκολίας της υγιείας αυτού. Ως Παιδονόμος εν τη Πατριαρχική Σχολή, ως εφημέριος εις την ιεράν Μονήν της Μεγάλης Παναγίας επί έτη, ως μέλος της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, διορισθείς υπό της Α. Θ. Μακαριότητος του Πατρός ημών και Πατριάρχου Ιεροσολύμων κ. Θεοφίλου. Κυρίως δε ως ηγούμενος της ιεράς Μονής αγίου Συμεών του Θεοδόχου εις Καταμόνας συνεχώς και αδιακόπως από του έτους 1979. Την Μονήν ταύτην και τον ναόν αυτής διετήρησεν ως λειτουργικόν κέντρον της εν Καταμόνας Ελληνικής Κοινότητος των Ιεροσολύμων, ως ήτο ανέκαθεν και ως Προσκυνηματικόν κέντρον διά τους αφικνουμένους εκ των Ορθοδόξων χωρών προσκυνητάς. Επροστάτευσε δε αυτήν εκ των έξωθεν υποβλεπόντων αυτήν, λόγω της ιστορικής θέσεως αυτής. Αξιοποιών ευσυνειδήτως τας δωρεάς των προσκυνητών, μη παραλείπων εν ταυτώ να ελεή τους δεομένους, ανεκαίνισε τον ναόν αυτής και ενεπλούτισε τας αγιογραφίας αυτού. Πολλάς δε επετέλεσε εξωτερικάς επισκευάς προς συντήρησιν και καλλωπισμόν αυτής. Χάρις εις την επιμονήν και τας ενεργείας αυτού το Πατριαρχείον κατώρθωσε το δυσκατόρθωτον, την απόκτησιν δηλονότι τεμαχίου λειψάνου του αγίου Συμεών του Θεοδόχου παρά της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας της Κροατίας το έτος 2010, φυλασσομένου ως θησαυρού της Μονής, της ανακομιδής αυτού εορταζομένης την 25ην Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.
Επί τα αγαθά έργα της ζωής αυτού ταύτα, επί το έντιμον και ενάρετον μοναχικόν και ιερατικόν ήθος αυτού και επί την αγόγγυστον υπομονήν και καρτερίαν αυτού εις τας επί πολλά έτη δοκιμασίας της υγιείας αυτού και επί την μέριμναν αυτού δι’ εβδομαδιαίαν Θείαν Λειτουργίαν εν τη Μονή και Θείαν κοινωνίαν υπ’ αυτού κλινήρους όντος, παρακαλούμεν τον φιλάνθρωπον Θεόν ημών, όπως επίδη και συγχωρήση αυτώ είτι ως άνθρωπος εκουσίως ή ακουσίως ήμαρτεν και κατατάξη την ψυχήν αυτού εν χώρα ζώντων μετά οσίων και δικαίων εν απολαύσει και αγαλλιάσει του ιλαρού φωτός της τρισηλίου δόξης Αυτού, αποδίδων αυτώ τον της δικαιοσύνης στέφανον, «ον αποδώση πάσι τοις ηγαπηκόσι την επιφάνειαν Αυτού». Αιωνία αυτού η μνήμη !»
Της εξοδίου νεκρικής πομπής προΐστατο ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Αρίσταρχος και ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Μαδάβων κ. Αριστόβουλος προς την Αγίαν Σιών, ένθα ενεταφιάσθη εις το Κοιμητήριον των Πατέρων.
Αιωνία αυτού η μνήμη!
Πηγή: Πατριαρχείο Ιεροσολύμων
