Εκδήλωση Μνήμης και Τιμής στη Λεμεσό: «100 ΧΡΟΝΙΑ … ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ – ΠΟΝΤΟΣ: ΑΞΕΧΑΣΤΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ»

Το Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου το βράδυ πραγματοποιήθηκε στο Δημοτικό Κηποθέατρο Λεμεσού «Μάριος Τόκας» εκδήλωση μνήμης και τιμής με τίτλο: «100 χρόνια … Μικρά Αία – Πόντος : Αξέχαστες Πατρίδες».

Η εκδήλωση διοργανώθηκε σε συνεργασία της Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού, του Δήμου Λεμεσού, του Συνδέσμου Εφέδρων Αξιωματικών Λεμεσού και άλλων φορέων, υπό την αιγίδα του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκου Αναστασιάδη.

Στην εκδήλωση προσεκλήθη και απηύθυνε χαιρετισμό ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος τίμησε, δια του Υπουργού Αμύνης της Κύπρου, τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, καθώς και τον Γεν. Γραμματέα του ΣΕΑΛ κ. Μικελλίδη. Επίσης παρευρέθηκαν εκπρόσωποι του Συλλόγου Εφέδρων Αξιωματικών Ημαθίας.

Χαιρετισμό απηύθυναν ο Γ. Γραμματέας του ΣΕΑΛ και συντονιστής της εκδήλωσης κ. Δημήτρης Μικελλίδης, ο Δήμαρχος Λεμεσού κ. Νίκος Νικολαΐδης και ο εκπρόσωπος του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Χαράλαμπος Πετρίδης.

Ακολούθησε καλλιτεχνικό πρόγραμμα με παραδοσιακά τραγούδια και χορούς από τη Μικρά Ασία και τον Πόντο που απέδωσαν τοπικά σχήματα.

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με πατρικούς λόγους που απηύθυνε ο Μητροπολίτης Λεμεσού κ. Αθανάσιος.

Ο Χαιρετισμός του Μητροπολίτου Βεροίας

Εκατό χρόνια συμπληρώθηκαν φέτος από τη φοβερή συμφορά και τη μεγάλη καταστροφή που έπληξε το Γένος μας, από τη Μικρασιατική καταστροφή που σήμανε τον ολο­κληρωτικό αφανισμό του Ελληνι­σμού από τις πανάρχαιες κοιτίδες της ζωής και του πολιτισμού του.

Εκατό χρόνια πέρασαν από τότε που ο Ελληνισμός εκδιώχθηκε με­τά από πολλούς αιώνες διωγμών και πιέσεων από τις αξέχαστες πατρίδες της Μικρασίας και του Πόντου, όπου είχε κατορθώσει και πάλι να ορθοποδήσει και να προο­δεύσει, αν και υπόδουλος, μετά την άλωση της Πόλης.

Αυτό τον βίαιο ξεριζωμό των Ελ­λήνων της Μικράς Ασίας και της Ανατολής, γεγονός τραγικό για τον Ελληνισμό όπου γης, μνημο­νεύουμε και τιμούμε και απόψε εδώ στη Λεμεσό, στο Δημοτικό Κηποθέατρο «Μάριος Τόκας», με την Εκδήλωση μνήμης και τιμής που οργανώθηκε με πρωτοβουλία του Συνδέσμου Εφέδρων Αξιωμα­τικών Λεμεσού και τη συμμετοχή πολλών φορέων υπό την αιγίδα του εξοχωτάτου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκου Αναστασιάδη.

Δεν νομίζω πως υπάρχει Έλλη­νας που να μην συγκινείται και να μην δακρύζει μιλώντας για τις αλη­σμόνητες πατρίδες. Δεν νομίζω πως υπάρχει Έλληνας που η θλι­βερή αυτή επέτειος να μην αγγίζει τα μύχια της ψυχής του, να μην τον πονά. Από όπου και αν κατάγεται ο καθένας μας αισθάνεται τις αξέ­χαστες πατρίδες της Μικράς Ασίας και του Πόντου και δική του πα­τρίδα.

Και ας μου επιτραπεί να πω ότι αυτό ισχύει περισσότερο ίσως για μένα, ο οποίος ευρίσκομαι με την ευγενή και τιμητική πρόσκλησή σας στην αποψινή εκδήλωση, ερχό­μενος από τη Μακεδονία, από τη Βέροια, το αρχαίο κοινό των Μακεδόνων, την πατρίδα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τον τόπο των βασιλικών ανακτόρων και τάφων των Αιγών, της Βεργίνας,

τον τόπο όπου κήρυξε το Ευαγ­γέλιο ο πρωτοκορυφαίος απόστο­λος Παύλος και αγίασαν με την πα­ρουσία τους και την άσκησή τους στη Σκήτη της Βεροίας δεκάδες όσιοι, ανάμεσα στους οποίους ο μέγας πατήρ και θεολόγος της Εκκλησίας μας, ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και οι οικογενείς του, αλλά και ο όσιος Αντώνιος ο νέος, πολιούχος της Βεροίας, και ο όσιος Θεοφάνης ο πολιούχος της Ναού­σης,

τον τόπο ο οποίος τιμά με το Άλσος των αγνοουμένων στη Βεργίνα τα θύματα της Κυπριακής τραγωδίας.

Ισχύει για την ελαχιστότητά μου, γιατί είμαι γεννημένος στη βασί­λισ­σα της Μακεδονίας, στη συμ­βασιλεύουσα του Ελληνισμού αλλά και μητέρα του προσφυγικού Ελληνισμού, τη Θεσσαλονίκη, την πόλη του αγίου Δημητρίου, από γονείς Μικρασιάτες πρόσφυγες, από τη Σμύρνη και τη Φιλαδέλ­φεια, που έζησαν, ο πατέρας μου, το μαρτύριο του ιερομάρτυρος αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης, και τη μεγάλη καταστροφή και οδύνη της προσφυγιάς.

Αποτελεί γι’ αυτό μεγάλη τιμή για μένα να διακονώ ως επίσκοπος τη μάνα των προσφύγων, τη Σουμε­λιώτισσα Παναγία, η οποία, αφού επί 16 αιώνες υπήρξε το στήριγμα και το καταφύγιο του Ποντιακού Ελληνισμού, στη συνέχεια έγινε μάνα των προσφύγων, προστάτις και απαντοχή τους. Κι όχι μόνο των Ποντίων αλλά και όλων των προσφύγων, από όπου και αν εκδιώ­χθηκαν και αναγκά­σθηκαν να πάρουν τον δρόμο της προσφυ­γιάς. Γιατί η Μακεδονία, δέκα μόλις χρόνια ελεύθερη το 1922, όταν υποδέχθηκε τους πρόσφυγες από τις αλησμόνητες πατρίδες, υποδέχθηκε στη συνέχεια Έλλη­νες πρόσφυγες και από άλλα μέρη, από την Ανα­τολική Θράκη, την Ανατολική Ρω­μυ­λία, το Μονα­στήρι αλλά και από την Κύπρο μας, μετά τη μεγάλη τραγωδία που έζη­σε ο Κυπριακός Ελληνισμός το 1974.

Γι’ αυτό και η ευαισθησία των Μα­κεδόνων, όπως και η δική σας, για την προάσπιση των δικαίων του Ελληνισμού, από όσους τα κατα­πα­τούν και οικειοπούνται το όνο­μα και την ταυτότητά μας, είναι δεδομένη και διαχρονική, και την εκφράζουμε με κάθε τρόπο όποτε παραστεί ανάγκη.

Παράλληλα όμως τιμού­με και τις εκδηλώσεις μνήμης για τα ιστο­ρικά γεγονότα και τις καταστροφές που πόνεσαν και πονούν βαθειά τον Ελληνισμό, Ελλαδικό και Κυ­πριακό. Γιατί όχι μόνο δεν πρέπει να ξεχνούμε, αλλά πρέπει και να μεταδίδουμε την ιστορική μνήμη στους νεωτέρους, στα παιδιά μας, προσπαθώντας μέσα από αυτήν να βελτιώσουμε αυτό που μας κάνει ως Γένος ευάλωτους στις τραγω­δίες. Και αυτό δεν είναι άλλο από τη διχόνοια, την οποία τόσο εύστο­χα εντόπισε πριν από 200 χρόνια ο εθνικός μας ποιητής.

Το γνωρίζουμε όλοι, το επιβε­βαιώνει η ιστορία και οι ιστορικοί, ότι αιτία κάθε εθνικής καταστρο­φής, είτε της Μικρασιατικής είτε της Κυπριακής τραγωδίας, είναι ο διχασμός τον οποίο προκαλούν τα συμφέροντα, οι αντιπαλότητες, η έχθρα ανάμεσα στους ιθύνοντες αλλά συχνά και στον λαό που τους ακολουθεί.

Είναι ανάγκη να συνειδητοποιή­σουμε πόσο καταστροφική είναι αυτή για τον Ελληνισμό και πόσο οδυνηρό είναι να βλέπουμε τους εχθρούς του Γένους μας να επιχαί­ρουν και να γελούν εις βάρος μας. Κι είναι ακόμη πιο οδυνηρό να διαστρέφουν την αλήθεια, να μας απειλούν και να μας συμβου­λεύ­ουν τάχα να διδαχθούμε από την ιστορία μας.

Η αποψινή εκδήλωση μνήμης και τιμής είναι μία πολύτιμη ευκαιρία να μεταφερθούμε νοερά στις αλη­σμόνητες πατρίδες της Μικράς Ασίας και του Πόντου με τη μου­σική, τους χορούς και τα θεατρικά δρώμενα που θα μας θυμίσουν γεγο­νότα και πρόσωπα της εποχής, και θα μας πουν πολλά για την ιστορία, για τους πατέρες και τις μητέρες μας, για τα ηρωικά εκείνα χώματα, τα μαρτυρικά και αγια­σμέ­να από τα αίματα και τα λείψα­να όχι μόνο των μαρτύρων των πρώτων αιώνων αλλά και των συγ­χρόνων μαρτύρων της Μικρα­σιατικής καταστροφής. Συγχρόνως όμως θα μας μιλήσουν και για όσα προσέφεραν οι πρόσφυγες με τον πολιτισμό τους στη μητροπολιτική τότε Ελλάδα και στην ανασυγκρό­τησή της.

Ας μην ξεχνούμε πως οι αλη­σμό­νητες πατρίδες είναι αλησμόνητες, γιατί ζουν μέσα στην ψυχή μας, στο DNA μας, στην παράδοσή μας και στην πίστη μας, στην αγάπη και στον σεβασμό μας στην Παναγία μας, την μάνα των προσφύγων και των κατατρεγμένων, που τόσο ευλαβούμεθα όλοι, και η οποία μπορεί και πρέπει να είναι το σημείο αναφοράς και ενότητος για ολόκληρο τον Ελληνισμό, καθώς Εκείνη ως Θεογεννήτωρ έφερε στον κόσμο τον αίτιο της των πάντων ενώσεως, τον Κύριό μας.

Και αποτελεί, νομίζω, αγαθή συγκυρία το γεγονός ότι η αποψινή εκδήλωση μνήμης και τιμής πραγ­ματοποιείται στο Δημοτικό Κηπο­θέα­τρο Λεμεσού, που φέρει το όνομα ενός χαρισματικού συνθέτη και ποιητή, του συμπολίτη σας Μάριου Τόκα, ενός ευαίσθητου και πολυτάλαντου καλλιτέχνη, ο οποίος συνεδύασε την αγάπη του για την πατρίδα με την ευλάβειά του για την Κυρία Θεοτόκο και αξιώθηκε να συνθέσει, ανάμεσα στις άλλες υπέροχες μουσικές του, το εξαίσιο συμφωνικό έργο «Θεο­γεννήτωρ Μαρία», μελοποιώ­ντας τους ύμνους του μακαριστού Υμνο­γράφου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας και Γέροντος μου, Γέροντος Γερασίμου Μικρα­γιαν­νανίτου, από τους οποίους εμπνεύσθηκε.

Και είναι και αυτό το γεγονός ένας λόγος για τον οποίο με πολλή χαρά και πολλή συγκίνηση αποδέ­χθηκα την τιμητική πρόσκλησή σας και είμαι παρών στην εκδή­λωση τιμής και μνήμης στον Μικρα­σιατικό και Ποντιακό Ελλη­νισμό, εδώ στην όμορφη πόλη της Λεμεσού, στη μεγαλόνησο και μαρτυρική Κύπρο.

Σας ευχαριστώ θερμότατα και από καρδίας, πρωτίστως τους διοργα­νω­τες, τον Σεβασμιώτατο Μητρο­πο­λίτη Λεμεσού κ. Αθανάσιο, πολύτιμο αδελφό και συνδιάκονο στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, τον Πρόεδρο του Συνδέσμου Εφέδρων Αξιωματικών Λεμεσού και όλους τους διοργανωτές.

Ευχαριστώ και όλους εσάς που παρίστασθε στην εκδήλωση και αποδεικνύετε με την παρουσία σας ότι οι αλησμόνητες πατρίδες της Μικρασίας, του Πόντου και όλες οι άλλες, δεν θα ξεχασθούν ποτέ.