Κατά την εορτή του Αγίου Σπυρίδωνος, ο Μητροπολίτης Μάνης κ. Χρυσόστομος Γ’, μετέβη στην Ιερά Μονή Παναγίας της Γιάτρισσας Ταϋγέτου, όπου τέλεσε στο Παρεκκλήσιο της Μονής, επ’ ονόματι των Αγίων και Δικαίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, τον Εσπερινό της εορτής του Αγίου και την κυριώνυμο ημέρα την Θεία Λειτουργία κατά την διάρκεια της οποίας χειροτόνησε σε διάκονο τον κ. Σπυρίδωνα Κοτζαμπασάκη, μαθηματικό, εξ Αμαρουσίου Αττικής, τηρουμένων των υγειονομικών μέτρων.
Κατά την ομιλία του προς τον νεοχειροτονούμενο ο Μητροπολίτης Μάνης μεταξύ άλλων είπε: “Καλείσαι, σήμερα, που φέρεις και την ονομαστική σου εορτή, να εισέλθεις στις τάξεις του Ιερού Κλήρου, να καταστείς κληρικός της Εκκλησίας μας. Πρόκειται για μία μεγάλη ημέρα της ζωής σου. Αυτό σημαίνει ότι σου γίνεται από το Θεό μεγάλη τιμή. Δώρο λαμβάνεις από τον Ουρανό.
Έρχεσαι να ενδυθείς το τίμιο ράσο του ορθοδόξου και έλληνα παπά. Το ράσο που φέρει μνήμη Θεού, που δίνει μαρτυρία πίστης και ομολογίας, που είναι γεμάτο ιστορία αλλά και που σηκώνει μεγάλη ευθύνη. Γνωρίζω ότι σκέφθηκες αυτά καλώς, γιατί παιδιόθεν η καρδία σου φλεγόταν από την είσοδό σου στον ιερό κλήρο και η ευλαβής σύζυγός σου, η κυρία Σταυρούλα Δημακάκου, θυγατέρα του πιστού και ευσεβούς καθηγητού της Αγγειοχειρουργικής, έχει και εκείνη ανατραφεί εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου, και τυγχάνει δίπλα σου πιστός συμπαραστάτης στην απόφασή σου αυτή …». Και συνέχισε ο Μητροπολίτης Μάνης. «Αγαπητέ μου υποδιάκονε Σπυρίδωνα, σήμερα που κάμνεις το εναρκτήριο βήμα με την χειροτονία σου στον πρώτο βαθμό της ιερωσύνης και άρχεται μία καινούργια ζωή για σένα, άκουσε μετά προσοχής τις πατρικές συμβουλές που έχω να σου δώσω. Τώρα που γίνεσαι διάκονος θα σου πω τις πέντε πρώτες προτροπές. Στην άλλη χειροτονία σου τις υπόλοιπες.
Πρώτον, να έχεις φόβο Θεού. Φόβο Θεού και μέσα στον Ιερό Ναό και έξω και παντού. Ο φόβος Θεού, το σέβας προς τον Ύψιστον είναι το οχυρό εκείνο που σε κρατά μακρυά από την ασέβεια, την κακή συνήθεια, την επιπολαιότητα, την τυποποίηση, την εικονικότητα, το “δήθεν” κατά την άσκηση των ιερατικών σου καθηκόντων. Σε προφυλάσσει από την αμαρτία. “Φόβος Κυρίου είναι σοφία και παιδεία” και ακόμη ως λέγει ο Ψαλμωδός “παρεμβαλεί άγγελος Κυρίου κύκλω των φοβουμένων αυτόν και ρύσεται αυτούς”.
Δεύτερον, να έχεις αίσθηση της παρουσίας του Θεού. Όταν είσαι στο ναό, όταν επιτελείς διακονία, όπου κι αν βρίσκεσαι να ξέρεις ότι ο Θεός σε βλέπει. Ο Θεός είναι πανταχού παρών. Σου θυμίζω την ωραία εκείνη παράσταση σε πολλούς Ναούς που δείχνει “τον Οφθαλμόν Κυρίου”. Αλλά σκέψου και τα λόγια του Προφητάνακτος Δαυΐδ: “Που πορευθώ από του πνεύματός σου”.
Τρίτον, να έχεις ευλάβεια. Αυτό σημαίνει ότι όλη σου η σημπεριφορά πρέπει να είναι χαριτωμένη. Θέλουμε στην Εκκλησία μας ευλαβείς κληρικούς. Όχι με κοσμικό φρόνημα και βίον αισχύνης. Αλλά κληρικούς με σεμνότητα, καθαρότητα καρδίας, ισορροπία ζωής, ευγένεια, σοβαρότητα, ιεροπρέπεια “εν παντί”. Το ήθος σου και το φρόνημά σου πάντοτε εκκλησιαστικό και κατά τα διατεταγμένα. Έχε δε κατά νού τον λόγον του Αγ. Ιγνατίου ότι: “Μηδείς χωρίς επισκόπου τι πρασσέτω των ανηκόντων εις την Εκκλησίαν”.
Τέταρτον, να καλλιεργήσεις μέσα σου την σπουδαία αρετή της ταπεινοφροσύνης. Η ταπεινοφροσύνη δεν είναι αδυναμία. Είναι δύναμη. Ο δε “Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν”. Να ξέρεις ότι η υπερηφάνεια, η αλαζονεία, η υψηλοφροσύνη γεννά αυθάδεια, η αυθάδεια εχθρούς και οι εχθροί καταστροφή. Τώρα που πλησιάζουν και τα Χριστούγεννα τι βλέπουμε; Ως λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: “Ο Κύριος ταπεινωθείς και γενόμενος άνθρωπος, οδόν αρίστην υψώσεως έδειξεν ημίν ταπείνωσιν”. Να είσαι ταπεινόφρων για να είσαι χαριτωμένος.
Πέμπτον, κάτι που ίσως να μη φαίνεται εκ πρώτης όψεως ως πολύ το πνευματικό. Όμως είναι σημείον μεγίστης βοηθείας στην καθόλου πνευματική μας ζωή και κατ’ εξοχήν του κληρικού. Αυτό το σημείον είναι: Να έχεις συνέπεια λόγων και έργων. Έναν κληρικό πρέπει να τον διακρίνει η συνέπεια. Δηλαδή, να έχεις σοβαρό πρόγραμμα στην καθημερινή σου βιοτή, ακρίβεια στην ώρα, επιμέλεια στις υποχρεώσεις σου έναντι των συνανθρώπων σου, ευγένεια συμπεριφοράς. Η συνέπεια είναι ευεργέτημα στη ζωή σου και δηλωτικόν αρετής. Η απουσία αυτής, εσωτερική ακαταστασία.
Στοχάσου λοιπόν, αυτά και μελέτησέ τα. Και τώρα έφθασε η ώρα του Παρακλήτου. Με συνοχή καρδίας, ιερό δέος, σιωπή και έντονη προσευχή, άφησε τον εαυτόν σου να σε καθοδηγήσει ο Παράκλητος, να σε χαριτώσει το Πανάγιον Πνεύμα.
Ιδού, λοιπόν, αυτό που ποθούσες, ήλθε. Οποία ευλογημένη στιγμή! Σκέψου μόνον τον Κύριο ζωσμένον το λέντιον της διακονίας. Με τις πρεσβείες του εν αγίοις πατρός ημών Σπυρίδωνος του θαυματουργού, έλα και συ, να διακονήσεις στην Εκκλησία του Χριστό”.
