Με ταχείς ρυθμούς αναμένεται να προχωρήσει η πραγματοποίηση της μελέτης αναστήλωσης και συντήρησης της Ιεράς Μονής του Οσίου Νικολάου του Σικελιώτη, στην Εύβοια.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το έργο αυτό έχει συμπεριληφθεί στον προϋπολογισμό του Δήμου Κύμης –Αλιβερίου, με την πολύτιμη συνδρομή του οποίου αναμένεται να ολοκληρωθεί επιτυχώς.
O μητροπολίτης Χαλκίδος κ. Χρυσόστομος σε δήλωση του ανέφερε ότι είχε επισκεφτεί αρκετές φορές τον τόπο, όπου ασκήτευσε ο Άγιος Νικόλαος, ο εκ Σικελίας καταγόμενος, και είχε συγκινηθεί από το καθολικό της Μονής, τον τάφο του Αγίου και την παραδεισένια ομορφιά του τοπίου.
«Η διαλελυμένη αυτή Ιερά Μονή προσθέτει ευρίσκεται κοντά στην παραλία του Μετοχίου της Δίρφυος, μέσα σε μια άγρια, παρθένα φύση, κατάφυτη, ελατοσκεπή και δυσπρόσιτη. Και επειδή ο Ιερός Ναός, που είναι ένα ιστορικό μνημείο με εξαιρετικά αρχαιολογικά στοιχεία -όπως π.χ. το ψηφιδωτό δάπεδο- παρουσιάζει σοβαρά στατικά προβλήματα, βλέποντας και την επιθυμία των κατοίκων, πήραμε την απόφαση να εργασθούμε για την αναστήλωσή του. Εκτός από το καθολικό υπάρχει και άλλο ναΐδριο, προς τιμήν των Αγίων Ταξιαρχών, στον υπόγειο χώρο του οποίου φυλάσσονται λείψανα των πατέρων της Ι.Μ, το οποίο χρειάζεται γενική αναστήλωση και ανακαίνιση. Υπάρχουν επίσης και άλλα ερείπια οικοδομικών κτισμάτων και ό,τι έχει απομείνει από την πύλη και την μάνδρα της Ιεράς Μονής» επισημαίνει ο Μητροπολίτης Χαλκίδος.
Η εν λόγω Ιερά Μονή συνδέεται με αρκετά και σημαντικά ιστορικά στοιχεία τα οποία δεν έχουν πάψει ποτέ να προκαλούν το ενδιαφέρον των πιστών.
Ο Άγιος Νικόλαος από την Σικελία κατέφυγε στην Εύβοια και ασκήτευσε μακριά από την φασαρία του κόσμου. Τα πρώτα χρόνια εγκαταστάθηκε στην Μονή των Χαράδρων, γνωστή μας σήμερα ως «Παναγία Χιλιαδού».
Με την υποδειγματική του πολιτεία, την ταπείνωση και την υπακοή έγινε πρότυπο μοναχού. Για να βρει όμως περισσότερη ησυχία μετέβη στο όρος Νεότακος, όπου εκεί βρήκε ένα σπήλαιο στο οποίο ζούσαν τα αγρίμια του δάσους. Έστρεψε όλο τον πόθο της καρδιάς του στον θείο έρωτα και τρεφόταν με την αγάπη του γλυκυτάτου μας Ιησού.
Σήμερα στο σημείο αυτό φύεται ένα βότανο που μυρίζει μελισσοκέρι. Σύμφωνα με την ιερά παράδοση όταν κάποια στιγμή-λίγο ψηλότερα από την σπηλιά του- ένα πτηνό έκραζε συνεχώς και του αποσπούσε τον νου από την αδιάλειπτη προσευχή, αυτός το επιτίμησε με αποτέλεσμα αυτό να πετρώσει στο σημείο που βρισκόταν!
Αργότερα, ο Όσιος Νικόλαος έκτισε διώροφο ναό στη μνήμη του ομωνύμου του Αγίου Νικολάου. Στον πάνω όροφο ήταν ναός αφιερωμένος στην Παναγία. Ερχόταν προς αυτόν από το σπήλαιό του περνώντας μέσα από δύσβατο μονοπάτι, στο οποίο είναι αποτυπωμένα τα πέταλα του αλόγου του. Το μέρος που με φωτοφάνεια υποδείχθηκε στον Άγιο, για να κτίσει τον ναό και μετά το μοναστήρι του, ήταν άνυδρο. Αυτός όμως με θαυμαστό τρόπο έβγαλε από την πέτρα νερό, το οποίο μέχρι σήμερα ποτίζει την γύρο περιοχή.
Για τη σημασία της εν λόγω Μονής στην εκκλησιαστική παράδοση της περιοχής τόνισε ο ο μητροπολίτης κ. Χρυσόστομος: « Όπως πάντοτε, έτσι και στην προκειμένη περίπτωση, τα μοναστήρια βοηθούν πνευματικά, αλλά και υλικά τους κατοίκους της περιοχής όπου αυτά ευρίσκονται. Τόσο η παρουσία του Αγίου Νικολάου του Σικελιώτου, αλλά και η παράδοση την οποία εκείνος έχει δημιουργήσει ευρίσκονται στις ψυχές και την καθημερινή ζωή των κατοίκων της περιοχής. Ακόμα και η ονομασία του χωριού ΄΄Μετόχι΄΄, αλλά και το τοπωνύμιο ΄΄Μοναστήρι΄΄ της περιοχής, όπου είναι κτισμένος ο σημερινός ενοριακός ιερός ναός μαρτυρούν την εκκλησιαστική τους προέλευση».
Η Ιερά Μονή του Οσίου Νικολάου του Σικελιώτη οικοδομήθηκε κατά την περίοδο μεταξύ 950 και 1050. Σύμφωνα με την παράδοση ο θαλαμοειδής τάφος, που υπάρχει εκεί, καλύπτει το σώμα του Οσίου και κατασκευάστηκε, όταν ανακαλύφθηκε το σώμα του Οσίου γύρω στα 1857.
Το εν λόγω μοναστήρι λειτούργησε αδιαλείπτως από την στιγμή της ίδρυσης του έως και τις αρχές του 19ου αιώνα. Μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους η Ιερά Μονή αναγκάστηκε να κλείσει με αφορμή την έκδοση βασιλικού διατάγματος του 1833, με το οποίο υποχρεώνονταν να διαλυθούν όσα μοναστήρια είχαν αδελφότητα μικρότερη από έξι μοναχούς.