Το διήμερο 20 και 21 Ιουνίου εορτάστηκε στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας η εορτή του Αγίου Πνεύματος.
Την Κυριακή της Πεντηκοστής 20 Ιουνίου το απόγευμα ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Πανοράματος Βεροίας.
Τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος 21 Ιουνίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος στην αδελφότητα ΠΕΛΕΚΑΝ στο Κομνήνιο Βεροίας.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας χειροθέτησε Αναγνώστη τον κ. Ισαάκ Ιντζεβίδη, ο οποίος διακονεί στο αναλόγιο της αδελφότητος.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του κατά τον Πανηγυρικό Εσπερινό ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Νυν εις σημείον τοις πάσιν, εμφανως αι γλώσσαι γεγόνασιν· Ιουδαίοι γαρ, εξ ων κατά σάρκα Χριστός, απιστία νοσήσαντες, θεικης εξέπεσον χάριτος».
Η Εκκλησία μας εόρτασε σήμερα τη γενέθλιο ημέρα της. Εόρτασε την κάθοδο του Παναγίου Πνεύματος, εν είδει πυρίνων γλωσσών, στο υπερώο της Ιερουσαλήμ, όπου ήσαν συνηγμένοι οι μαθητές του Κυρίου, περιμένοντας την εκπλήρωση της υποσχέσεώς του, την αποστολή δηλαδή του Παρακλητου Πνεύματος.
Ποιος όμως ήταν ο λόγος για τον οποίο κατήλθε το Πνεύμα το Άγιο με τη μορφή πυρίνων γλωσσών;
Η επιφοίτηση του αγίου Πνεύματος ήταν ένα πρωτοφανές γεγονος. Οι μαθητές του Χριστού δεν γνώριζαν τι ακριβώς σήμαινε η υπόσχεση του Κυρίου ότι θα στείλει «άλλον Παράκλητον» ούτε πως ακριβώς θα πραγματοποιείτο. Γι᾽ αυτό και το άγιο Πνεύμα κατέρχεται «εν είδει πυρίνων γλωσσων», ώστε να γίνει εμφανές ποιοί το λαμβάνουν, και συνοδεύεται από ήχο δυνατό «καθάπερ φερομένης βιαίας πνοής», για να κατανοήσουν και όσοι βρισκόταν στην Ιερουσαλήμ ότι συμβαίνει κάτι μοναδικό και συγκλονιστικό.
Εάν το άγιο Πνεύμα κατήρχετο χωρίς αυτά τα εξωτερικά στοιχεία, ακόμη και αν οι μαθητές του Χριστού συνειδητοποιούσαν την επιφοίτησή του από την αλλαγή που θα συνέβαινε μέσα τους, όλοι οι άλλοι δεν θα ήταν σε θέση να καταλάβουν την παρουσία του και την αλλοίωση που θα επέφερε στους μαθητές και αποστόλους του Κυρίου. Γι᾽ αυτό και από συγκατάβαση προς την ανθρώπινη αδυναμία εμφανίζεται το Πανάγιο Πνεύμα με υλική μορφή, με τη μορφή πυρίνων γλωσσών, η οποία παραπέμπει και στις άκτιστες ιδιότητες και ενέργειές του, ώστε να γίνει αισθητή η υπερφυσική παρουσία του.
Γι᾽ αυτό ακόμη δίδει το άγιο Πνεύμα στους μαθητές του Κυρίου τη χάρη της γλωσσολαλίας, τη χάρη να μιλούν γλώσσες που μέχρι τότε δεν γνώριζαν και να κηρύττουν σε αυτές το Ευαγγέλιο, ώστε να γίνει εμφανής η μεταβολή που συντελέσθηκε μέσα τους.
Γι᾽ αυτό και, μετά την επιφοίτηση του αγίου Πνεύματος, οι μαθητές δεν στρέφονται προς τους Ιουδαίους, αλλά απευθύνονται «εις πάντα τα έθνη», απευθύνονται στους ανθρώπους κάθε φυλής και γένους και τους μιλούν στη γλωσσα που καταλάβαινε ο καθένας από αυτούς.
Το κήρυγμα αυτό των αποστόλων, το πρώτο τους κήρυγμα, σηματοδοτεί τη νέα εποχή. Ο Χριστός απευθύνθηκε προς τους Ιουδαίους, κήρυξε στις Συναγωγές τους και προσπάθησε να τους πείσει ότι αυτός ήταν ο Μεσσίας που περίμεναν για να τους λυτρώσει. Όμως εκείνοι «απιστία νοσήσαντες, θεικης εξέπεσον χάριτος», όπως ακούσαμε να ψάλλει προ ολίγου ο ιερός υμνογράφος. Αρρώστησαν από την αρρώστια της απιστίας, και δεν θέλησαν να δεχθούν ότι ο Χριστός ήταν ο Μεσσίας και λυτρωτής τους. Ο Χριστός προειδοποίησε πολλές φορές και με διαφόρους τρόπους τους Ιουδαίους ότι αυτοί τους οποίους υποτιμούσαν, οι αμαρτωλοί, οι εθνικοί, οι Σαμαρείτες, θα βρούν το έλεος του Θεού, αλλά εκείνοι, με τη βεβαιότητα ότι είναι ο περιούσιος λαός του Θεού, αδιαφόρησαν και εξέπεσαν της θείας χάριτος.
Αυτό όμως που έχασαν οι Ιουδαίοι εξαιτίας της απιστίας τους, το κέρδισαν όλοι εκείνοι, οι οποίοι ακούοντας το κήρυγμα των αποστολων, έλαβαν το θείο φως και έγιναν μέλη της πρώτης Εκκλησίας του Χριστού.
Το ίδιο φως έλαμψε και φώτισε και εμάς διά του κηρύγματος του πρωτοκορυφαίου αποστόλου Παύλου, που ήρθε στην πόλη μας και κήρυξε στη γλώσσα μας το Ευαγγέλιο του Χριστού. Οι πατέρες μας πίστευσαν και ακολούθησαν την οδό της σωτηρίας και προσέφεραν στην Εκκλησία αγίους και μάρτυρες και ιεράρχες. Τι κάνουμε όμως εμείς; Μήπως επαναπαυόμεθα σαν τους Ιουδαίους στη σκέψη ότι εμείς είμεθα τώρα ο ευλογημένος, ο περιούσιος λαός του Θεού και αδιαφορούμε για το κήρυγμα της Εκκλησίας; Μήπως απορρίπτουμε τη χάρη του αγίου Πνεύματος, η οποία διαχέεται και διαδίδεται στους πιστούς διά των ιερών μυστηρίων της Εκκλησίας μας; Μήπως αμφιβάλλουμε και απιστούμε σε όσα διδάσκει το Ευαγγέλιο ή αμφισβητούμε τη χάρη του αγίου Πνεύματος και τα θαύματα τα οποία αυτή ενεργεί στον κόσμο, κάνοντας στην πραγματικότητα αυτό που έκαναν και οι Ιουδαίοι;
Ας εξετάσουμε τους εαυτούς μας και ας προσέξουμε τη συμπεριφορά μας και τη στάση μας για να μην διακινδυνεύσουμε να εκπέσουμε και εμείς της θείας χάριτος, την οποία δίδει το Πανάγιο Πνεύμα με την παρουσία του στην ψυχή μας και στη ζωή μας. Και ας φροντίσουμε να ακούμε με ταπείνωση και να πιστεύουμε στον λόγο της Εκκλησίας, που είναι θεόπνευστος και σωτήριος, για να αξιωθούμε του φωτισμού και της χάριτος του αγίου Πνεύματος που θα μας οδηγήσει στη σωτηρία.
Αυτό το Πνεύμα το άγιο μετέφερε και σε μας ο απόστολος Παύλος, ο οποίος είναι ο ιδρυτής της Εκκλησίας μας. Είναι αυτός ο οποίος, δεν ήταν βέβαια στην Πεντηκοστή, αλλά εδέχθη από τον ίδιο τον Κύριο την ευλογία και τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος για να διδάσκει. Έτσι οι προπάτορές μας είχαν την ευλογία να δεχθούν το πρώτο μήνυμα του Ευαγγελίου από τον απόστολο Παύλο. Καλούμεθα και εμείς να ζητούμε αυτό το Πνεύμα το άγιο, αλλά και να τιμούμε τον απόστολο Παύλο, ο οποίος είναι, θα έλεγα, ο πνευματικός μας πατέρας. Γι᾽ αυτό και σας καλώ, στις 29 του μηνός, που είναι η ημέρα της εορτής των αποστόλων Παύλου και Πέτρου, στο Βήμα του αποστόλου, εκεί που είναι η κολυμβήθρα, όπου δεχθήκαμε το Πνεύμα το άγιο, να συνεορτάσουμε κατά τον Μεγάλο Πανηγυρικό Εσπερινό τον ιδρυτή της τοπικής μας Εκκλησίας.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του κατά την Θεία Λειτουργία ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Το Πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία».
Μία παράκληση του προφητάνακτος Δαβίδ επανέλαβαν προ ολίγου οι ιεροψάλτες ψάλλοντας το Κοινωνικό. Μία παράκληση προς τον Θεό προκειμένου το Πνεύμα του το αγαθον, το Πανάγιο Πνεύμα, να μας οδηγήσει «εν γη ευθεία».
Ποια είναι όμως η γη αυτή στην οποία επιθυμεί να φθάσει ο ψαλμωδος, αλλά και εμείς, καθώς επαναλάβαμε το αίτημά του; Αλλά και για ποιόν λόγο έχουμε ανάγκη το Πνεύμα του Θεού για να φθασουμε εκεί;
Η ευθεία γη δεν είναι άλλη από τη βασιλεία του Θεού, εκεί όπου δεν συναντά κανείς «ακάνθας και τριβόλους», εκεί όπου κατά τον προφήτη «παν όρος και βουνός ταπεινωθήσεται, και έσται τα σκολιά εις ευθείαν και αι τραχείαι εις οδούς λείας», εκεί όπου δεν υπάρχει, κατά τον πρωτοκορυφαίο απόστολο, «ύψωμα επαιρόμενον κατά της γνώσεως του Θεού».
Γιατί όμως χρειαζόμεθα οδηγό για να φθάσουμε και μάλιστα το Πνεύμα το άγιο του Θεού;
Χρειαζόμεθα οδηγό, γιατί κανείς δεν μπορεί να φθάσει στη βασιλεία του Θεού με τις δικές του δυνάμεις. Όχι μόνο γιατί είναι πολύ εύκολο να πλανηθεί, να παραπλανηθεί και να χάσει τον δρόμο, αλλά και γιατί η είσοδος στη βασιλεία του Θεού δεν είναι κάτι το οποίο ο άνθρωπος μπορεί να το επιτύχει μονος του, με τις δικές του δυνάμεις και τα δικά του μέσα. Κανένας ανθρωπος δεν εισέρχεται στη βασιλεία του Θεού χάρη στα καλά του έργα ή χάρη στις αρετες του. Το έλεος και η χάρη του Θεού είναι αυτή που μας την χαριζει. Και μας χαρίζει τη βασιλεία του με δύο τρόπους.
Ο πρώτος είναι ότι μας βοηθά να ακούμε, να μελετούμε και να κατανοούμε τον λόγο του Ευαγγελίου, αλλά και να τον εφαρμόζουμε στη ζωή μας. Και όπως χωρίς το Πνεύμα του Θεού, οι μαθητές του Κυρίου δεν θα μπορούσαν να κατανοησουν και να συλλάβουν όλα όσα τους δίδαξε ο Χριστός, έτσι και εμείς χωρίς τη χάρη του αγίου Πνεύματος δεν μπορούμε να κατανοήσουμε όσα μας διδάσκει ο Θεός διά της μελέτης του λόγου του και όσα ακούμε διά του θείου κηρύγματος στην Εκκλησία.
Αλλά δεν αρκεί να ακούμε μόνο, χρειάζεται να έχουμε τη χάρη του αγίου Πνεύματος για να κάνουμε όσα λέγει το Ευαγγέλιο και όσα ακούμε στην Εκκλησία πράξη στη ζωή μας, διότι διαφορετικά δεν έχει νόημα να τα ακούμε.
Χρειάζεται η χάρη του αγίου Πνεύματος, την οποία λαμβάνουμε διά της συμμετοχής μας στα ιερά μυστήρια της Εκκλησίας μας, γι᾽ αυτό και κανείς δεν μπορεί να ζησει την εν Χριστώ ζωή και να φθασει στην αγιότητα έξω από την Εκκλησία.
Χρειάζεται η χάρη του αγίου Πνεύματος, διότι αυτή είναι η οποία συγχωρεί τις αμαρτίες μας και τις πτώσεις μας, και μας βοηθά να αποκαταθιστούμε τη σχέση μας με τον Θεό, ώστε να μπορούμε να συνεχίσουμε τον αγώνα μας.
Αλλά ακόμη και εάν ζήσουμε τηρώντας με συνέπεια και ακρίβεια τις εντολές του Θεού, ακόμη και αν κάνουμε καλά έργα και αποκτήσουμε αρετές, πάλι έχουμε ανάγκη το Πανάγιο Πνεύμα προκειμένου να μας οδηγήσει στη βασιλεία του Θεού. Διότι, κανείς δεν μπορεί να σωθεί αφ᾽ εαυτού. Κανείς δεν μπορεί να λάβει τη βασιλεία του Θεού ως αντάλλαγμα της αρετής του και των πράξεών του. Η χάρη του Θεού είναι αυτή που μας την χαρίζει, όταν ο Θεός βλέπει την προσπάθειά μας και τον αγώνα μας, όταν βλέπει την ταπείνωσή μας και τη διάθεσή μας να είμεθα κοντά του.
Η χάρη του Παναγίου Πνεύματος είναι «η πάντοτε τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα», και μόνο δι᾽ αυτής μπορεί τελικά να αξιωθεί ο χοικός άνθρωπος της βασιλείας του Θεού.
Γι᾽ αυτό, εορτάζοντας σήμερα το Πανάγιο Πνεύμα, το τρίτο πρόσωπο της Παναγίας Τριάδος, το οποίο επιφοίτησε επί τους αγίους μαθητές και αποστόλους και τους δίδαξε «πάσαν την αλήθειαν», ας το παρακαλέσουμε και εμείς, ιδιαιτέρως σήμερα, αλλά ας το παρακαλούμε και καθημερινά, σε όλη μας τη ζωή, να μας οδηγεί και να μας κατευθύνει μέσα από τις δυσκολίες, μέσα από τους πειρασμούς, μέσα από τους ιούς, οι οποίοι προκαλούν θάνατο και ψυχικό και σωματικό, μέσα από τα εμπόδια της παρούσης ζωής, μεσα από τις παγίδες, στις οποίες πολλες φορές πέφτουμε, μέσα από τις δοκιμασίες που συχνά μας ταλαιπωρούν και μας κάνουν να υποφέρουμε, στην ευθεία γη της βασιλείας του Θεού, για να αξιωθούμε να απολαύσουμε το πλήρωμα της χάριτος του Θεού και την ευφροσύνη της θέας του προσώπου του αλλά και το υπέρλαμπρο φως της Τριαδικής Θεότητος, για να την τιμούμε στους αιώνες.