Τη Μεγάλη Δευτέρα 18 Απριλίου το απόγευμα ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στην Ακολουθία του Νυμφίου και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό του Αγίου Μηνά Ναούσης.
Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Τον νυμφίον, αδελφοί, αγαπήσωμεν, τας λαμπάδας εαυτών ευτρεπίσωμεν». Ενώπιον του Νυμφίου Χριστού ψάλαμε απόψε κατά το Τυπικό της Αγίας μας Εκκλησίας την Ακολουθία του Όρθρου της Μεγάλης Τριτης, κατά την οποία «μνείαν ποιουμεθα της των δέκα παρθένων παραβολής, της εκ του ιερού Ευαγγελίου», σύμφωνα με το Συναξάριο της ημέρας. Και αυτή την παραβολή μας υπενθυμίζει η διπλή προτροπή του ιερού υμνογράφου, «Τον νυμφίον, αδελφοί, αγαπήσωμεν, τας λαμπάδας εαυτών ευτρεπίσωμεν», υποδεικνύοντάς μας συγχρόνως δύο προϋποθέσεις, προκειμένου να μην ακολουθήσουμε τις μωρές παρθένες της ευαγγελικής παραβολής, αλλά να συναριθμηθούμε με τις φρόνιμες.
Ο Νυμφίος Χριστός δεν είναι μόνο Νυμφίος της Εκκλησίας, όπως θα ψάλλουμε τη Μεγάλη Πέμπτη. Είναι ο νυμφίος της κάθε ψυχής, του κάθε ανθρώπου, του κάθε πιστού, τον οποίο με αγάπη καλεί και προσκαλεί να ενωθεί ο Χριστός μαζί του, για να εισέλθει στον νυμφώνα του, δηλαδή στη βασιλεία του Θεού.
Σ᾽ αυτή την αγάπη του Νυμφίου των ψυχών μας, ο οποίος μας αγάπησε τόσο πολύ, ώστε να ταπεινωθεί και να γίνει άνθρωπος και να πάθει και εν τέλει να σταυρωθεί, για να μας ελευθερώσει από την καταδυναστεία του διαβόλου και να μας χαρίσει τη βασιλεία του, ένας τρόπος υπάρχει για να ανταποκριθούμε. Και αυτός είναι η αγάπη μας προς Εκείνον. Να προσπαθήσουμε να τον αγαπήσουμε και εμείς, όπως μας αγάπησε και Εκείνος. Να τον αγαπήσουμε, όπως μας ζητά ο ίδιος, «εξ όλης της ψυχής και εξ όλης της ισχύος και εξ όλης της διανοίας» μας, να τον αγαπήσουμε περισσότερο και από τα οικεία και προσφιλή μας πρόσωπα, ουσιαστικά, ενεργητικά, όχι μόνο στα λόγια αλλά και στα έργα.
Συχνά νομίζουμε ότι είμεθα εντάξει ενώπιον του Θεού, όταν εκτελούμε τα θρησκευτικά καθήκοντά μας. Όταν εκκλησιαζόμεθα, όταν μετέχουμε των ιερών μυστηρίων, όταν προσευχώμεθα ή μελετούμε τον λόγο του Θεού.
Ας προσέξουμε όμως, γιατί όλα αυτά, που είναι ασφαλώς χρήσιμα και ωφέλιμα και καλώς τα κάνουμε και πρέπει να τα κάνουμε. Για να είναι όμως και αποτελεσματικά, είναι ανάγκη να γίνονται από αγάπη προς τον Χριστό και όχι από συνήθεια ή από υποχρέωση. Δεν αρκεί να ερχόμαστε στον ναό, γιατί έτσι έχουμε μάθει, ο νους μας όμως δεν είναι στον Χριστό που πάσχει για τη σωτηρία μας, αλλά είναι στις υποχρεώσεις μας, στις μέριμνες και τις φροντίδες που ο καθένας μας έχει.
Γι’ αυτό και ο ιερός υμνογράφος μας προτρέπει να αγαπήσουμε τον Νυμφίο Χριστό, γιατί αν τον αγαπήσουμε, τότε θα θέλουμε να βρισκόμαστε κοντά του και θα κάνουμε το παν και για να είμαστε μαζί του και για να τον ευχαριστούμε με τη ζωή μας.
Η αγάπη, άλλωστε, προς τον Χριστό νοείται μόνο ως τήρηση των εντολών του, όπως λέει και ο ίδιος. Όποιος τηρεί τις εντολές μου, «εκείνος εστίν ο αγαπών με». Η τήρηση, λοιπόν, των εντολών του Χριστού είναι αυτή που αποδεικνύει την αγάπη μας προς Εκείνον, αλλά και αυτή που μας βοηθά να κάνουμε πράξη και τη δεύτερη προτροπή, την οποία μας απηύθυνε σήμερα ο ιερός υμνογράφος. «Τας λαμπάδας εαυτών ευτρεπίσωμεν», μας είπε.
Αν λαμπάδα είναι η πίστη στον Χριστό, που άναψε μέσα μας την ημέρα κατά την οποία με το ιερό μυστήριο του βαπτίσματος εισήλθαμε στην Εκκλησία και γίναμε μέλη του μυστικού σώματος του Χριστού, τα έργα της πίστεως, τα έργα της αγάπης, της φιλανθρωπίας, της ελεημοσύνης και των αρετών γενικότερα ευτρεπίζουν τη λαμπάδα της πίστεως και μας προετοιμάζουν για την υποδοχή του Νυμφίου.
Ας μην νομίζουμε ότι το να είμεθα μέλη της Εκκλησίας, μας εξασφαλίζει αυτόματα και τη σωτηρία μας ή ακόμη ότι το έλεος του Θεού θα μας σώσει, χωρίς εμείς να προσπαθήσουμε. Απαιτείται η δική μας προσπάθεια, γιατί αποδεικνύει ότι όντως θέλουμε να είμεθα μαζί με τον Χριστό και σε αυτή τη ζωή, αλλά και στη μέλλουσα. Και όπως κάθε πρόσωπο που αγαπούμε, θέλουμε να το ευχαριστούμε και φροντίζουμε να το ικανοποιούμε και με την εμφάνισή μας και με τη συμπεριφορά μας, το ίδιο κατά μείζονα λόγο θα πρέπει να κάνουμε και για τον Χριστό, ο οποίος μας αγάπησε και μας αγαπά περισσότερο από κάθε άλλον στον κόσμο, ώστε θυσιάσθηκε για εμάς, για τον καθένα μας.
Ας ακούσουμε, λοιπόν, απόψε την διπλή προτροπή του ιερού υμνογράφου και ας φροντίσουμε όχι μόνο να αυξήσουμε την αγάπη μας στον Χριστό, αλλά και να του την αποδείξουμε με την υπακοή μας στις εντολές του, να την αποδείξουμε με τις πράξεις μας, να του την αποδείξουμε φροντίζοντας να καθαρίσουμε την ψυχή μας από τον ρύπο της αμαρτίας και να την ευτρεπίσουμε με τις αρετές, στολίζοντας όχι μόνο τις λαμπάδες που θα κρατούμε το βράδυ της Αναστάσεως, αλλά και τις λαμπάδες της ψυχής μας, ώστε να αξιωθούμε και εμείς να συνεισέλθουμε στον νυμφώνα του και να συναριθμηθούμε μετά των φρονίμων παρθένων στη βασιλεία του.