Το απόγευμα της Τρίτης, 16 Ιανουαρίου, στα προπύλαια του πανηγυρίζοντος Προσκυνηματικού Ιερού Ναού του Οσίου Αντωνίου Βεροίας πραγματοποιήθηκε η υποδοχή της Ιεράς Εικόνας της Παναγίας Δοβρά, η οποία μεταφέρθηκε από την ομώνυμη Ιερά Μονή της Βεροίας για να συμπανηγυρίσει με τον Όσιο Αντώνιο τον Νέο, πολιούχο και προστάτη της πόλεως.
Την Ιερά Εικόνα συνόδευσε ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Μητροπόλεως Αρχιμ. Δημήτριος Μπακλαγής, αδελφός της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά, και την υποδέχτηκε ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, επικεφαλής του κλήρου, των αρχόντων και των ευσεβών πιστών.
Στη συνέχεια τελέστηκε ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός χοροστατούντος και ομιλούντος του Μητροπολίτη κ. Παντελεήμονος, ενώ της Εκκλησιαστικής τάξεως επιμελήθηκαν ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Αρχιμ. Αθηναγόρας Μπίρδας και ο Αρχιερατικός Επίτροπος Περιχώρων Βεροίας και Προϊστάμενος του Προσκυνηματικού Ναού του Οσίου Αντωνίου Αρχιμ. Σωσίπατρος Πιτούλιας.
Ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων κηρύττοντας τον θείο λόγο ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Χαίροις της αιωνίου ζωής, ο κληρονόμος θεοφόρε Αντώνιε, ως ταύτης αξίως ζήσας, εν τη προσκαίρω ζωή, και Χριστού πληρώσας τα προστάγματα».
Ως κληρονόμο της αιωνίου ζωής μακαρίζει ο ιερός της Εκκλησίας υμνογράφος, ο όσιος Γεράσιμος ο Μικραγιαννανίτης, τον όσιο Αντώνιο τον νέο, τον πολιούχο της Βεροίας.
Και είναι όντως κληρονόμος της αιωνίου ζωής ο τιμώμενος σήμερα όσιος και θεοφόρος πατήρ ημών Αντώνιος ο νέος, στην οποία συνευφραίνεται μαζί με τον ομώνυμό του Μέγα Αντώνιο, και τον άγιο Νεομάρτυρα Γεώργιο τον εν Ιωαννίνοις.
Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι ζούν με την ελπίδα να γίνουν κληρονομοι μιάς αμύθητης περιουσίας, ή έστω κάποιων σημαντικών αντικειμενων ή χρημάτων, και γι᾽ αυτό προσπαθούν με κάθε τρόπο να το επιτύχουν. Και το κάνουν παρότι γνωρίζουν πως όσα και αν κληρονομήσουν θα τα έχουν μόνο για λίγα χρόνια, όσα διαρκεί η ζωή τους, γιατί κανείς δεν έφυγε από αυτή τη ζωή παίρνοντας μαζί του ο,τι είχε.
Αν, λοιπόν, αγωνιζόμεθα για μια υλική και πρόσκαιρη κληρονομία, έχουμε σκεφθεί και έχουμε συνειδητοποιήσει πόσο πιο σημαντικό και πόσο πιο αναγκαίο είναι να φροντίζουμε και να αγωνιζόμεθα να γίνουμε κληρονόμοι της αιωνίου ζωής, την οποία μας έχει υποσχεθεί ο Χριστός;
Δυστυχώς πολύ συχνά ξεχνούμε και δεν δίδουμε καμία σημασία στην αιώνιο ζωή. Νομίζουμε ότι όλα αρχίζουν και τελειώνουν εδώ, και έστω και εάν ερχόμεθα στους ναούς και τιμούμε τις μνήμες των αγίων μας, δεν σκεπτόμεθα ότι τους τιμούμε, διότι οι άγιοί μας δεν είναι νεκροί, δεν είναι απόντες. Κληρονόμησαν την αιώνιο ζωή, γι᾽ αυτό και είναι παρόντες μέσα στην Εκκλησία μας, μέσα στη ζωή μας, μέσα στη ζωή των πιστών που τους επικαλούνται. Είναι παρόντες με τα ιερά λείψανά τους, με τα θαύματα τους και με τις πρεσβείες τους. Είναι παρών ο πολιούχος μας, ο άγιος Αντώνιος ο νέος, του οποίου έχουμε ενώπιόν μας τα ιερά λείψανα και την ευλογία των θαυματων του. Και είναι παρών, γιατί είναι κληρονόμος της αιωνίου ζωής. Είναι παρούσα η Μητέρα του Κυρίου μας, η Υπεραγία Θεοτόκος, η οποία υπήρξε και αυτή άνθρωπος σε αυτή τη ζωή, και μάλιστα άνθρωπος ο οποίος ετήρησε με κάθε ακρίβεια τον νόμο του Θεού. Έτσι έχουμε εδώ τη χαριτόβρυτη εικόνα της, τη θαυματουργό Παναγία της Δοβρά.
Πως όμως το επέτυχε ο όσιος Αντώνιος και οι άλλοι άγιοι τους οποίους τιμούμε σήμερα, και πως μπορούμε να γίνουμε και εμείς κληρονόμοι της αιωνίου ζωής;
Την απάντηση μας την δίδει ο ιερός υμνογράφος στο απόστιχο του Εσπερινού, το οποίο ακούσαμε προ ολίγου και προέταξα της ομιλίας μου. Τι μας λέγει, λοιπόν;
Έγινε ο όσιος κληρονόμος της αιωνίου ζωής «ως αξίως ζήσας εν τη προσκαίρω ζωή». Κληρονόμησε τον ουρανό, επειδή έζησε αντάξια του ουρανού στη γη. Επειδή η ζωή του στον κόσμο ήταν ανάλογη με αυτήν που ζει αιωνίως.
Ο όσιος Αντώνιος, όπως γνωρίζουμε από τον Βίο του, θυσίασε τα πάντα για την αιώνιο ζωή και στερήθηκε όλες τις ανέσεις και τις χαρες του κόσμου, επιλέγοντας να ζήσει για πολλά χρόνια μόνος, στις όχθες του Αλιάκμονα, παλεύοντας με τους πειρασμούς και με τον ίδιο τον δαίμονα.
Ο Θεός βεβαίως δεν ζητά από όλους να κάνουμε το ίδιο. Δεν ζητά να εγκαταλείψουμε τον κόσμο και να ζήσουμε στην έρημο, γιατί τότε θα κληρονομούσαν την αιώνιο ζωή μόνο οι μοναχοί και οι ερημίτες. Όμως ο Θεός δεν υπόσχεται την αιώνιο ζωή μόνο σε αυτούς αλλά σε όλους τους ανθρώπους, γιατί όλοι μπορούμε να ζήσουμε κατά την επί γης ζωή μας αντάξια της αιωνίου ζωής, την οποία επιδιώκουμε να κληρονομήσουμε.
Και τον τρόπο, με τον οποίο ζούμε αντάξια της αιωνίου ζωής, μας τον αποκαλύπτει ο ιερός υμνογράφος, λέγοντας για τον όσιο Αντώνιο: «και Χριστού πληρώσας τα προσταγματα». Αξιώθηκε να γίνει ο όσιος κληρονόμος της αιωνίου ζωής, γιατί στην επί γης ζωή του εξεπλήρωνε τις εντολές του Θεού.
Αυτός είναι ο τρόπος για να κληρονομήσουμε την αιώνιο ζωή: να ζούμε εφαρμόζοντας τις εντολές του Θεού, οι οποίες ισχύουν για όλους μας, είτε ζούμε στον κόσμο, είτε στην έρημο, είτε μόνοι μας είτε μέσα στην οικογένεια, είτε είμαστε παιδιά και νέοι είτε μεγαλύτεροι στην ηλικία. Όλοι θα πρέπει να προσπαθούμε και να αγωνιζόμεθα να ζούμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, γιατί δεν είναι δυνατόν να ζει κανείς αιωνίως με κάποιον, του οποίου τις εντολές καταπάτησε και το θέλημα αγνόησε στη ζωή του.
Οι εντολές του Θεού είναι η απαραίτητη προϋπόθεση, γιατί η τήρηση τους μετατρέπει και την επί γης ζωή μας σε ουράνια, εφόσον η εναρμόνιση της ζωής μας με αυτές μας βοηθά να απαλλαγούμε από τα πάθη, τις κακίες και τις αδυναμίες μας που ευτελίζουν τη ζωή μας και τη σχέση μας με τους αδελφούς μας και με τον Θεό, και να ζήσουμε αυτό που μας συνέστησε και ο Χριστος να ζητούμε: τη βασιλεία του Θεού από αυτή ήδη τη ζωή.
Έτσι μόνο θα αξιωθούμε και εμείς, διά πρεσβειών του οσίου Αντωνίου του νέου, να τη ζήσουμε και στον ουρανό ως κληρονόμοι της αιωνίου ζωής μαζί με εκείνον και με όλους τους τιμωμένους σημερα αγίους, και με τον Μέγα Αντώνιο και με τον άγιο Γεώργιο, ο οποίος εμαρτύρησε στα Ιωάννινα. Όλοι αυτοί ετήρησαν τις εντολές του Θεού, ετήρησαν την αγάπη προς τον Θεό και εκέρδισαν την ουράνια ζωή.
Είθε να αξιωθούμε και εμείς να τύχουμε αυτής της όντως μεγάλης ευλογίας.
