Την Παρασκευή 26 Μαρτίου το απόγευμα ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε και κήρυξε το θείο λόγο στην Β΄ Στάση των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου στον υπό κατασκευή Ιερό Ναό του Αγίου Λουκά του Ιατρού στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας.
H Ακολουθία τελέστηκε τηρουμένων όλων των προβλεπόμενων περιοριστικών μέτρων για την προστασία της δημόσιας υγείας, ενώ μεταδόθηκε απευθείας στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως, στην αντίστοιχη σελίδα στο Facebook και στον ραδιοφωνικό σταθμό «Παύλειος Λόγος» στους 90.2 FM.
Στην Ιερά Ακολουθία έψαλλαν ο Πρωτοψάλτης του Ιερού Ναού των Αγίων Αναργύρων Βεροίας κ. Αυγουστίνος Ανδρικόπουλος και ο Λαμπαδάριος του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Βεροίας κ. Γεώργιος Ανδρικόπουλος.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Χαίρε το σκότος λύσασα και τους ζοφώδεις δαίμονας ολοτελώς εκμειώσασα».
Στο «χαίρε» που απηύθυνε χθες, εορτή του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου, προς την Κεχαριτωμένη Κόρη της Ναζαρέτ, προς την Παναγία Παρθένο, ο αρχάγγελος Γαβριήλ, προσθέσαμε και εμείς απόψε τα δικά μας ταπεινά «χαίρε».
Υμνήσαμε την Υπεραγία Θεοτόκο, γιατί υπήρξε και υπάρχει για ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, η «το σκότος λύσασα και τους ζοφωδεις δαίμονας ολοτελώς εκμειωσασα», σύμφωνα με τον ιερό υμνογράφο.
Και είναι όντως η Υπεραγία Θεοτόκος η «το σκότος λύσασα», αυτή που διέλυσε, δηλαδή, το σκοτάδι της αμαρτίας, φέρνοντας στον κοσμο τον Υιό και Λόγο του Θεού, τον Σωτήρα και Λυτρωτή των ανθρώπων. Διέλυσε το σκοτάδι της αμαρτίας, δανείζοντας την ανθρώπινη σάρκα στον Χριστό που είναι «το φως του κόσμου», που είναι «φως εκ φωτός, Θεός αληθινός», ο οποίος με τη ζωή και με το κήρυγμα του, αλλά προ πάντων με τη Σταύρωση και την Ανάστασή του, ελευθέρωσε «τους εν σκότει και σκιά θανάτου καθημένους» ανθρωπους, που αιώνες ανέμεναν τη λύτρωση.
Διέλυσε όμως η Υπεραγία Θεοτόκος με την κατά σάρκα γέννηση του Υιού και Λόγου του Θεού και το σκότος της αγνοίας των ανθρώπων, καθώς ο ίδιος ο Χριστός είναι αυτός που μας γνώρισε τον Πατέρα του και Δημιουργό μας, ανοίγοντας τα μάτια μας στο αληθινό φως της γνώσεως.
Για εμάς όμως τους Έλληνες, που φέτος εορτάζουμε την επέτειο των 200 ετών από την έναρξη της επαναστάσεως του 1821, η Παναγία μας και Υπέρμαχος Στρατηγός του Γένους μας, με τη χάρη και τη βοήθειά της προς τους πατέρες μας, οι οποίοι ξεσηκώθηκαν χωρίς να υπολογίζουν τίποτε, για να αποτινάξουν τον ζυγό του αλλοθρήσκου κατακτητού, ο οποίος για περισσοτερα από 400 χρόνια καταδυναστευε το Έθνος μας, διέλυσε το πηχτό σκοτάδι της σκλαβιάς και εξαφάνισε «τους ζοφώδεις» εκείνους «δαίμονες», που με κάθε τροπο προσπαθούσαν να μην επιτύχει ο αγώνας των Ελλήνων και να παραμείνουν για πάντα σκλαβωμένοι.
Γι᾽ αυτό και απόψε οι στίχοι αυτοί του ποιητού του κανόνος του Ακαθίστου ύμνου έχουν ιδιαίτερη σημασία για εμάς και αγγίζουν περισσότερο τις ψυχές μας, καθώς απευθυνόμενοι προς την Παναγία Παρθένο της ψάλλουμε: «Χαίρε το σκότος λύσασα και τους ζοφώδεις δαίμονας ολοτελώς εκμειώσασα».
Απόψε όμως, δεύτερη Παρασκευή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστης, λίγο πριν η Εκκλησία μας να τιμήσει τη μνήμη του μεγάλου Θεολόγου και Πατρός της, του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, στον οποίο είναι αφιερωμένη η δεύτερη Κυριακή των Νηστειών, οι στίχοι του ιερού υμνογράφου μας υπενθυμίζουν και την καρδιακή δέηση που απηύθυνε ο άγιος Γρηγόριος προς την Υπεραγία Θεοτόκο, επαναλαμβάνοντας διαρκώς «φώτισον μου το σκότος, φώτισόν μου το σκότος».
Δεν ζητούσε ο άγιος από τον Χριστο, που είναι το φως, να του φωτίσει το σκότος της ψυχής του και να επιλάμψει διά της χάριτός του και να την καταυγάσει. Προέβαλε ως μεσίτρια την Κυρία Θεοτόκο, «την το σκότος λύσασα», για να επιτύχει τον σκοπό του και να λάβει αυτό που ζητούσε, να λάβει το φως, για να γνωρίζει το θέλημα του Θεού και πως να το εκτελεί.
Και η Υπεραγία Θεοτόκος ικανοποίησε το αίτημά του, υποσχόμενη διά του ηγαπημένου μαθητού του Υιού της, τον οποίο του έστειλε, ότι θα έχει την προστασία της και τη βοήθειά της και στην παρούσα και στη μέλλουσα ζωή, γεγονός που επιβεβαιώθηκε όχι μόνο καθώς η ψυχή του αγίου Γρηγορίου φωτίσθηκε, ώστε να γνωρίζει και να εκτελεί το θέλημα του Θεού, όπως ζήτησε, αλλά και αξιώθηκε να καταυγασθεί από το άκτιστο φως, από τη θεία χάρη, την οποία ο Θεός προσφέρει μόνο στους καθαρούς τη καρδία δούλους του.
Με αυτό το φως στην ψυχή του υπεραμύνθηκε ο πιστός λάτρης και υμνητής της Υπεραγίας Θεοτόκου, ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, την ορθόδοξη πίστη και παράδοση έναντι των κακοδοξιών των αιρετικων, που αμφισβητούσαν την άκτιστη χάρη, και «εκμείωσε» με τη βοήθεια της Παναγίας «τους ζοφώδεις δαίμονας» των θεομάχων βαρλααμιτών και των μαθητων τους, ενισχύοντας την πίστη μας προς την Κυρία Θεοτόκο και δίδοντάς μας με τη ζωή του υπόδειγμα προσευχής, αλλά και αφορμή ευγνωμοσύνης προς την Παναγία Μητέρα του Κυρίου μας και μητέρα πάντων των χριστιανων.
Επαναλαμβάνοντας, λοιπόν, απόψε τους στίχους του Κανόνος που προέταξα, ας συνηθίσουμε να επικαλούμεθα την Υπεραγία Θεοτόκο και να της ζητούμε να λύει και για μας τα σκοτάδια που δημιουργούν στην ψυχή μας οι αδυναμίες και οι αμαρτίες μας, τα προβλήματα και οι δυσκολίες της καθημερινότητός μας, και να εκμειώνει «τους ζοφώδεις δαίμονας» των πειρασμών που μας ταλαιπωρούν και ιδιαιτέρως αυτού της πανδημίας, για να την δοξάζουμε και να την ευγνωμονούμε ψάλλοντάς της και εμείς: «Χαίρε το σκότος λύσασα και τους ζοφώδεις δαίμονας ολοτελως εκμειώσασα».
