Πριν από λίγες ημέρες, στις 22 Οκτωβρίου, ο ορθόδοξος κόσμος εόρτασε την επέτειο των 30 ετών από την εκλογή του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου στον Πατριαρχικό Θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως.
Η σημερινή είναι μια εξίσου σπουδαία ημέρα, καθώς σηματοδοτεί τη συμπλήρωση 30 ετών από την ενθρόνιση του Οικουμενικού Πατριάρχη, η οποία έλαβε χώρα στον κατάμεστο Πατριαρχικό Ναό, στο Φανάρι, μέσα σε κλίμα πανηγυρικό.
«…Απευθυνόμεθα μετά πάσης αγάπης και στοργής προς το ενταύθα ποίμνιον ημών, μεθ’ ου την στιγμήν ταύτην συνάπτομεν διαθήκη εν Κυρίω. Αδιστάκτως δηλούμεν ότι εσόμεθα ποιμήν έτοιμος θύσαι την ψυχήν αυτού υπέρ των προβάτων. Αλλά και προς το καθόλου πλήρωμα της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, το κατά Κρήτην και Δωδεκάνησον, το κατ’ Ήπειρον και Μακεδονίαν, το κατά Θράκην και Νήσους, το συνολικώς εν ταις ούτω καλούμεναις Νέαις Χώραις διαβιούν, το εν Βορείω και Νοτίω Αμερική και εν Ωκεανία και Ευρώπη, την αυτήν επαγγελίαν δίδομεν, ότι θα γρηγορήσωμεν εν παντί και ουδαμώς θα λείψωμεν πατρικώς εντεύθεν διακονούντες αυτό».
Το απόσπασμα αυτό, από τον Ενθρονιστήριο Λόγο που εκφώνησε ο Οικουμενικός Πατριάρχης στις 2 Νοεμβρίου 1991, συνιστά μια από τις βασικές εξαγγελίες του οι οποίες έγιναν πραγματικότητα κατά την 30ετή ευκλεή Πατριαρχία του. Πολλές ακόμα από τις προγραμματικές δηλώσεις της ημέρας εκείνης, πήραν «σάρκα και οστά» στο διάβα των τριών δεκαετιών που έχουν μεσολαβήσει μέχρι σήμερα, δικαιώνοντας με το παραπάνω τις προσδοκίες του χριστεπωνύμου πληρώματος της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Με τις ρηξικέλευθες πρωτοβουλίες του και με το πολυσχιδές έργο του, ο Προκαθήμενος της Ορθοδοξίας κατόρθωσε να καταστεί προσωπικότητα διεθνούς κύρους και να ανυψώσει τον ρόλο του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Κυρίως, όμως, με αποφασιστικότητα και με θυσιαστικό φρόνημα, πορεύτηκε και συνεχίζει να πορεύεται την οδό που περιέγραψε την ημέρα που αναλάμβανε το «πηδάλιο» της Μητρός Εκκλησίας, πριν από 30 χρόνια: «… παραλαμβάνομεν από των χειρών του μακαριστού και μεγάλου εν Πατριάρχαις Δημητρίου του Α’ τον σταυρόν Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, εις συνέχισιν της ανόδου εις τον Κρανίου Τόπον, εις συσταύρωσιν ημών τω Κυρίω και τη Αυτώ συνεσταυρωμένη Εκκλησία, εις συντήρησιν του φωτός της Αναστάσεως».
