Του Σάκη Μουμτζή*
Η άφιξη των Rafale πήρε πανηγυρικό χαρακτήρα, για να καταδειχθεί πόσο σημαντικό είναιαυτό το όπλο καθώς, ως γνωστόν, με τον εξοπλισμό του ανατρέπει τους συσχετισμούς στον αέρα με τον εξ Ανατολών γείτονα. Επιπλέον, η κυβέρνηση θέλησε να εκμεταλλευτεί επικοινωνιακά το γεγονός, προκαλώντας τις αντιδράσεις των κομμάτων της μείζονος και ελάσσονος αντιπολίτευσης, εν μέρει δικαιολογημένα.
Εμφανίστηκαν όμως και οι γνωστοί “προοδευτικοί”, οι οποίοι ενοχλήθηκαν από την παρουσία της Εκκλησίας στην τελετή. Προσβλήθηκε η κουλτούρα τους, από τις ευλογίες του ιερέα.
Είναι πάγια πρακτική, από συστάσεως του ελληνικού κράτους, η παρουσία του κλήρου σχεδόν σε όλες τις πανηγυρικές εκδηλώσεις των Ενόπλων Δυνάμεων. Άλλωστε, για αυτό υπάρχει και ο θεσμός του στρατιωτικού ιερέα, που καθιερώθηκε από τον Ιωάννη Καποδίστρια. Υπάρχει και λειτουργεί πάνω από 190 χρόνια.
Επίσης οι διαμαρτυρόμενοι κάνουν πως αγνοούν την ύπαρξη Αγίων που θεωρούνται προστάτες συγκεκριμένων Όπλων, όπως ο Άγιος Νικόλαος, η Αγία Βάρβαρα, ο Άγιος Γεώργιος, ο Αρχάγγελος Μιχάηλ.
Είναι μια παράδοση που την έχουν σεβαστεί όλες οι κυβερνήσεις, όπως έχουν σεβαστεί και τις αντίστοιχες επετειακές εορταστικές εκδηλώσεις. Αν τους ενοχλούν οι στρατιωτικοί ιερείς, είναι λογικό να τους ενοχλούν και οι προστάτες των Όπλων.
Το ζήτημα της παρουσίας του στρατιωτικού ιερέα δεν αφορά στη σχέση της Εκκλησίας με την Πολιτεία, αλλά υπογραμμίζει την ιστορική σχέση του κλήρου με τις προσπάθειες για εθνική ολοκλήρωση, της οποίας το ιστορικό υποκείμενο ήταν οι Ένοπλες Δυνάμεις. Τα ιστορικά ντοκουμέντα αποτυπώνουν αυτή τη σχέση, που είναι ριζωμένη και στους θριάμβους και στις καταστροφές. Η ιστορική μνήμη δεν σβήνεται, δεν καταργείται. Υπάρχει, και οφείλουμε όχι απλώς να τη διαφυλάσσουμε, αλλά και να την τιμάμε.
Όλα αυτά είναι τόσο γνωστά που καταντούν τετριμμένα. Και όμως, θα πρέπει να τα επαναλαμβάνουμε γιατί διαρκώς κάποιοι με τον μανδύα του “εκσυγχρονισμού” επιδιώκουν να καταλύσουν τις σχέσεις της Εκκλησίας με τις Ένοπλες Δυνάμεις, σχέσεις δύο αιώνων. Βέβαια, δίπλα στους “εκσυγχρονιστές” υπάρχουν και οι καθ’ έξιν γκρινιάρηδες. Μια κατηγορία δημοσιολογούντων που επιβεβαιώνει την παρουσία της μέσα από μια διαρκή γκρίνια. Δεν ήταν δυνατό να λείψουν από μια τόσο σημαντική τελετή.
*Αναδημοσίευση από την εφημερίδα “Καθημερινή”