Του Μητροπολίτου Ζιμπάμπουε κ. Σεραφείμ
Η εορτή της Γεννήσεως της Παναγίας έχει ιδιαίτερη θέση μέσα στο ετήσιο εορτολόγιο της Εκκλησίας μας που συνδέεται άμεσα με την μοναδικότητα του προσώπου της Παναγίας μας στο έργο της εν Χριστώ σωτηρίας μας. Αν η πρώτη γυναίκα της δημιουργίας του Θεού, η Εύα, με την ανυπακοή της μαζί με τον Αδάμ, μας οδήγησαν μακριά από τον Παράδεισο, με την έλευση του θανάτου στη ζωή μας, η υπακοή της Παναγίας μας στο θέλημα του Θεού μας οδήγησε στην Ανάσταση της Ανθρώπινης φύσεως στο Πρόσωπο του Ιησού Χριστού και κατά συνέπεια ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Η Παναγία μας διαδραμάτισε σημαντικό και κορυφαίο ρόλο στην όλη ιστορική εμφάνιση του Χριστιανισμού στο προσκήνιο της παγκόσμιας Ιστορίας.
Η όλη της ζωή είναι ένα αξιοθαύμαστο γεγονός, στην πραγματικότητα ένα θαύμα του Θεού. Γεννήθηκε με θαυματουργικό τρόπο από πολύ ηλικιωμένους, αλλά πολύ ευσεβείς και πιστούς γονείς, τους οποίους η Εκκλησία μας ονομάζει Θεοπατέρες, τον Ιωακείμ και την Άννα. Η Εκκλησία μας, αναφερόμενη στην Γέννηση της Θεοτόκου, τονίζει ότι η Γέννηση της «χαράν εμήνυσε πάση τη οικουμένη» διότι εξ αυτής «ανέτειλε ο ήλιος της Δικαιοσύνης» δηλαδή ο Ιησούς Χριστός που μας έσωσε.
Η πράξη της Παναγίας μας να απαντήσει θετικά στην κλήση του Θεού για τη σωτηρία μας δεν είχε ατομικό χαρακτήρα. Είχε χαρακτήρα συλλογικό, απαντά εκ μέρους ολόκληρης της Ανθρωπότητας, γιατί έπρεπε να διαφυλαχθεί το αγαθόν της ελευθερίας που ο Θεός χάρισε στους πρωτοπλάστους, το αυτεξούσιο. Έτσι το έργο της Θείας Οικονομίας διά την εν Χριστώ σωτηρία μας πραγματοποιείται και με τη δική μας ανθρώπινη συγκατάθεση. Η Παναγία μας ως ο κορυφαίος ευσεβής άνθρωπος της παγκόσμιας κοινωνίας με την παρουσία της από της μικρής της ηλικίας στον χώρο του Ναού, έστω και ορφανή, προσευχόμενη και δεόμενη δι’ όλους μας, έγινε η «κεχαριτωμένη», έγινε η «ανύφευτoς Νύμφη», που έδωσε την δική της σάρκα στον Υιό και Λόγο του Θεού διά την εν Χριστώ σωτηρία μας.
Ως άνθρωπος η Παναγία μας υπόφερε πολύ, έζησε την ορφάνια, που μπορεί να ζήσει το κάθε παιδί στην ηλικία της και στην συνέχεια, όσοι δεν μπορούσαν να δουν την παρουσία του Θεού στη ζωή της, όταν γέννησε στην φάτνη των αλόγων το Βρέφος Ιησού, ήσαν έτοιμοι να την πετροβολήσουν, ως άπιστη πλανεμένη γυναίκα που έμεινε έγκυος χωρίς να παντρευτεί. Κι αυτός ακόμη ο αρραβωνιαστικός της ήταν έτοιμος να την εγκαταλείψει. Ο Ιωσήφ ο Μνήστωρ έμεινε μαζί της επειδή επενέβηκε ο Θεός στη ζωή του με τον Αρχάγγελο. Μόλις γεννήθηκε το Βρέφος Ιησού, ο μεγαλύτερος δυνάστης της εποχής ο κακούργος Βασιλιάς Ηρώδης κυνηγούσε το Βρέφος με ολόκληρο στρατό να το δολοφονήσει. Τελικά σκότωσε χιλιάδες αθώα βρέφη. Όσοι ευθύνονται για το θάνατο αθώων και μάλιστα παιδιών συμπεριφέρονται όπως τον Ηρώδη και όπως τον Κάϊν που δολοφόνησε ακόμη και τον αδελφό του τον Άβελ.
Τα μεγαλύτερα κακά μπορούν να μας τα κάνουν αυτοί που έχουν κάθε μορφή δύναμης και εξουσίας και βρίσκονται μακριά από το Θεό. Mας κάνουν να υποφέρουμε, αλλά στο τέλος με τη κακία τους τιμωρούν περισσότερο τους εαυτούς τους μέχρι που να πεθάνουν για να ησυχάσουμε (οι γονείς του Ιησού επέστρεψαν από την Αίγυπτο όταν οι ζητούντες την ψυχή του «παιδίου» πέθαναν).