Η κυβέρνηση είχε επενδύσει πολλά στην περίπτωση της ψήφου των απόδημων Ελλήνων. Στον αρχικό σχεδιασμό ήταν να γίνει μια καλή αρχή στις ευρωεκλογές. Αφού κέρδιζε την εμπιστοσύνη της μερίδας των αποδήμων με την επιστολική ψήφο, μετά θα προωθούσε το αφήγημα «η ΝΔ είναι παραδοσιακά πιο κοντά στον απόδημο Έλληνα». Για να τους υποχρεώσει.
Η ιστορία, βέβαια, εξελίχθηκε σε φιάσκο. Αρχικά η διαρροή των προσωπικών δεδομένων που έδωσε στην αγαπητή Μισέλ το δικαίωμα να βομβαρδίζει με το όνομά της τα email του κάθε απόδημου. Είναι κοινό μυστικό βεβαίως πως αυτές τις λίστες, τις είχαν πολλοί στο κόμμα. Οι άλλοι υποψήφιοι ήταν απλώς πιο διακριτικοί. Δεν περίμεναν την επιστολική ψήφο για να βρουν τα στοιχεία των αποδήμων.
Στην «απ’ έξω» την Εκκλησία
Η υπόθεση ψήφος των αποδήμων δεν προχωράει και για άλλους λόγους. Ο πρώτος είναι πως υπάρχει αλαλούμ στην στρατηγική προσέγγισής τους. Ο Κ. Μητσοτάκης προσπαθεί με τους επαγγελματίες «λομπίστες» να επικοινωνήσει τους απόδημους. Ειδικά στην περίπτωση των ΗΠΑ, η Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου τον έχει πείσει πως οι γέφυρες με την ομογένεια πρέπει να περνούν μέσα από ιδιώτες και να αποκλειστεί η Εκκλησία. Μια Εκκλησία που παραδοσιακά «δούλευε» επισήμως και παρασκηνιακά για την χώρα.
Όμως αυτό πια η κυβέρνηση το αφήνει στο περιθώριο. Το αποδεικνύει και το στρατηγικό σχέδιό της για τους απόδημους που έβγαλε στη δημοσιότητα. Η Εκκλησία παραδοσιακά σε Αμερική, Αυστραλία και Ευρώπη ήταν το «κανάλι» που μιλούσε η μαμά πατρίδα με τις κοινότητες. Οι ικανοί τουλάχιστον Μητροπολίτες που πάντοτε υπήρχαν στο εξωτερικό. Γιατί πια ο Πατριάρχης έχει… προσφέρει στον Ελληνισμό και μερικές αστείες περιπτώσεις Αρχιερέων που μάλλον μας εκθέτουν ως χώρα.
Σε κάθε περίπτωση, στην κυβέρνηση πιστεύουν ότι μπορούν να σπάσουν αυτούς τους δεσμούς και με ευκαιριακούς λομπίστες, αλλοδαπούς και ομογενείς, να κάνουν τη δουλειά τους. Το μοντέλο φυσικά δεν λειτουργεί, όπως είδαμε στην περίπτωση Μενέντεζ. Με το που βγήκαν στην επιφάνεια τα προβλήματα του γερουσιαστή με τη δικαιοσύνη, η επιρροή της Ελλάδας στην Αμερική μειώθηκε αισθητά και ο… Ζεμενίδης έχασε το καλό του χαρτί για να πουλάει στην Αθήνα ότι κάτι γίνεται υπέρ μας.
Μετράει μέρες
Η κόντρα Γεραπετρίτη – Παπαδοπούλου για την επιλογή προσώπων που στελεχώνουν τα διπλωματικά μας γραφεία στο εξωτερικό, έχει προκαλέσει μια απορρύθμιση και στις σχέσεις με τις Μητροπόλεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Η Αλ. Παπαδοπούλου δίνει γραμμή στους διπλωμάτες να μην έχουν πολλά-πολλά με κληρικούς.
Ο Γ. Γεραπετρίτης αναγνωρίζει τη συμβολή των Ορθόδοξων Εκκλησιών ως σημείο αναφοράς με τους απόδημους. Η διαφορά αυτή είναι ένα ακόμη σημείο τριβής στο υπουργείο Εξωτερικών. Ποιοι την πληρώνουν; Οι ομογενείς. Από την άλλη οι δεκάδες περιορισμοί που έχουν μπει για να έχει δικαίωμα ψήφου ο απόδημος, έχει εξοργίσει τις κοινότητες με αποτέλεσμα να ακούνε εκλογές και να νιώθουν αποστροφή.
Αυτός που θεωρείται δεδομένο πως μετράει κάποιες ακόμη εβδομάδες στη θέση του, είναι ο γενικός γραμματέας Απόδημου Ελληνισμού, Γιάννης Χρυσουλάκης. Λέγεται πως θα πληρώσει το μάρμαρο για το αλαλούμ στον απόδημο Ελληνισμό, χωρίς να έχει και το αποκλειστικό μερίδιο ευθύνης ο άνθρωπος.
“Μελχισεδέκ”
*Αναδημοσίευση από την εφημερίδα “Ορθόδοξη Αλήθεια”