Ξεκινά η σειρά video της Μητρόπολης Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας με τίτλο “Τι είναι η Εκκλησία;”.
Ο Μητροπολίτης Γαβριήλ από την 1η Μαρτίου και καθημερινά, από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή στις 9 το βράδυ, μιλά στους νέους και απαντά στις ερωτήσεις τους, με μικρά video, διάρκειας 4-5 λεπτών.
Ο Μητροπολίτης Νέας Ιωνίας θα παρουσιάζει καθημερινά μια εκπομπή με τη βοήθεια των παιδιών της Μητροπόλεως, με στόχο να μπορεί να απαντά μέσω του λογαριασμού της Ιεράς Μητρόπολης στο Facebook, σε απλά ερωτήματα τόσο του κοινού, αλλά και σε ερωτήσεις που θα ετοιμάζουν τα ίδια τα παιδιά.
Όπως αναφέρει η ανακοίνωση της Μητρόπολη τα video clip απευθύνονται:
▪Για σένα που αναρωτιέσαι ποιος ήταν ο Χριστός, που “το ψάχνεις” αν ήταν απλά ένας καλός άνθρωπος, φιλόσοφος ή κάποιος επαναστάτης ακτιβιστής.
▪Για σένα που η λέξη “Εκκλησία” είναι ταυτόσημη με το ναό ως κτίριο.
▪Και για σένα, που πιστεύεις ότι στις μαύρες τρύπες καταρρίπτονται οι νόμοι της φύσης, αλλά αδυνατείς να πιστέψεις στην Ανάσταση του Κυρίου.
▪Για σένα που ακόμη κι αν διαφωνήσουμε, μετά θα σε κεράσω καφέ και θα γελάμε.
▪Για σένα που τολμάς να αγαπάς, αναλογιζόμενος ότι «ὁ μὴ ἀγαπῶν οὐκ ἔγνω τὸν Θεόν, ὅτι ὁ
Θεὸς ἀγάπη ἐστίν.»
▪Για σένα που απαντάς αυθόρμητα «Δόξα τω Θεώ» όταν σε ρωτούν τι κάνεις.
▪Για σένα που αναφωνείς «Παναγία μου!» όταν τα χρειάζεσαι.
▪Για σένα που, έστω και κατόπιν εορτής, στεναχωριέσαι για τα λάθη σου.
▪Για σένα που όταν με δεις λυπημένο σπεύδεις να με παρηγορήσεις και έτσι γιατρεύεσαι κι εσύ.
▪Για σένα που ξέρεις ότι η κατάθλιψη δεν είναι εκ Θεού και της αντιτάσσεις τη χαρά της ζωής.
▪Για σένα που στα δύσκολα λες «όλα θα πάνε καλά» και προσεύχεσαι χωρίς να το ξέρεις.
▪Για σένα που η πίστη σου ανεβοκατεβαίνει σαν ασανσέρ σε ουρανοξύστη.
▪Και για σένα, που μέχρι χθες δεν ήξερες τι είναι το Νετρίνο, αλλά είσαι τέρμα βέβαιος ότι το «γεννάται εκ Παρθένου» είναι αδύνατο.
▪Για σένα που συναντάς αγιοσύνη εκεί που δεν το περιμένεις και ζεσταίνεται η καρδιά σου.
▪Για σένα που αναρωτιέσαι «μα πως το επιτρέπει αυτό ο Θεός» και αγανακτείς με την κακία και την αδικία.
▪Και για σένα, που βλέπεις τους πιστούς πάντα αισιόδοξους και αναρωτιέσαι «-Μα τι πίνουν;», «-Θεία Κοινωνία, τι άλλο.»
▪Για σένα που μετανιώνεις και ζητάς και καμιά συγγνώμη που και που.
▪Για σένα που όταν γελάς δε νιώθεις ένοχος και όταν κλαις δε νιώθεις μόνος.
▪Για σένα που δεν λες «καλά να πάθει», αλλά συμπονάς και λες «κρίμα ο άνθρωπος»
▪Για σένα που ψάχνεις απαντήσεις απλές αλλά όχι απλοϊκές.
▪Για σένα που όχι απλά ξεχνάς, αλλά συγχωρείς μέσα από την καρδιά σου.
▪Και για σένα, που αντιλήφθηκες ότι ενδεχομένως και να μην τα ξέρεις όλα τελικά.
▪Για σένα που όταν σε βλάπτουν δεν λες «απ’ τον Θεό να το βρει» αλλά «Θεέ μου συγχώρα τον».
▪Για σένα που ξενυχτάς στο κρεβάτι του πόνου και ψιθυρίζεις αγόγγυστα «Κύριε Ελέησον»
▪Για σένα που συνεχίζεις να προσεύχεσαι με δάκρυα «Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι
Μήτερ του Θεού», όταν κάθε ελπίδα μοιάζει χαμένη.
▪Για σένα που ενώ “φορτώνεις” όταν σε βλάπτουν, σε κατηγορούν ή σε αδικούν, κατορθώνεις να δώσεις τόπο στην οργή.
▪Για σένα που μου είπες μια καλή κουβέντα και με παρηγόρησες όταν το είχα ανάγκη.
▪Και για σένα, που όταν περνάς έξω από την Εκκλησία κάνεις το σταυρό σου, έστω και στα γρήγορα.
▪Για σένα που θαυμάζεις πόση ζωή χωράει σε μια λακούβα με νερό και νιώθεις δέος με την απεραντοσύνη του έναστρου ουρανού.
▪Για σένα που κατάλαβες ότι τελικά το μόνο πράγμα δωρεάν σε αυτή τη ζωή είναι η Θεία Χάρη.
▪Για σένα που εκτιμάς το κάθε τι, από μικρό έως ασήμαντο και τα θεωρείς όλα ένα μικρό θαύμα.
▪Για σένα που ποτέ δεν φτάνουν τα χρήματα, αλλά πάντοτε είσαι με ένα «έχει ο Θεός» στα χείλη.
▪Για σένα που όταν με είδες σε ανάγκη με βοήθησες, με χαμόγελο, διακριτικά, χωρίς ανταπόδοση.
▪Για σένα που θες να με ρωτήσεις αλλά ντρέπεσαι μη τυχόν και πεις καμιά… απρέπεια και προσβληθώ.
▪Για σένα που ξέρεις μέσα σου ότι στα δύσκολα, ο Κύριος θα σε πάρει απ’ το χεράκι και θα τη βγάλεις καθαρή (κι ας μην το παραδέχεσαι πάντα).
▪Για σένα που ακόμη αναρωτιέσαι εάν είσαι τόσο σημαντικός, παρότι θυσιάστηκε για σένα ο Χριστός.
▪Αλλά και για σένα, που «είσαι της Εκκλησίας», και… τα ξέρεις όλα. Έλα κι εσύ, δε χάνεις τίποτα.
▪Για σένα, αλλά και για μένα. Για όλους μας. Γιατί «μόνοι ούτε στον Παράδεισο».