Τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο μακαριστού πατρός Δημητρίου Αμπαρλή

Το πρωί του Σαββάτου, 6ης Απριλίου, ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων μετέβη στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Αγγελοχωρίου, όπου τέλεσε το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του μακαριστού εφημερίου της ενορίας, πατρός Δημητρίου Αμπαρλή.

Ο κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Υπομονής γαρ έχετε χρείαν, ίνα το θέλημα του Θεού ποιήσαντες κομίσησθε την επαγγελίαν».

Ευρισκόμεθα ήδη στο μέσον της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακο­στης, στο μέσον της πορείας μας προς το Πάθος και την Ανάσταση του Κυρίου μας και της προετοι­μασίας μας για να εορτάσουμε τη μεγάλη αυτή εορτή όχι κοσμικά αλλά πνευματικά.

Και πριν να προβάλει αύριο η Εκ­κλησία μας τον Σταυρό του Κυρίου μας, για να αντλήσουμε από αυτόν δύναμη προκειμένου να συνεχί­σουμε τον πνευματικό μας αγώνα, τον αγώνα της μετανοίας και της καθάρσεως, τον αγώνα της νη­στεί­ας και της εγκρατείας, ο πρωτοκο­ρυ­φαίος απόστολος Παύλος, ο ιδρυ­της της τοπικής μας Εκκλη­σίας, μας έδωσε στο σημερινό απο­στολικό ανάγνωσμα μία συμβουλή. Τι μας είπε; «Υπομονής γαρ έχετε χρείαν, ίνα το θέλημα του Θεού ποιήσαντες κομίσησθε την επαγγε­λίαν». Έχετε ανάγκη υπομονής, για να τηρήσετε το θέλημα του Θεού.

Η τήρηση του θελήματος του Χρι­στού δεν είναι μία εύκολη υπόθεση. Είναι κάτι το οποίο επιτυγχάνεται με προσπάθεια και αγώνα πνευμα­τικό. Αγώνα που δεν είναι σύντο­μος αλλά διαρκής. Είναι ένας μα­ρα­θώνιος, γιατί κανείς δεν μπορεί να πει ότι εναρμόνισε πλήρως τη ζωή του με το θέλημα του Θεού και να επαναπαυθεί σε αυτό και να παύσει να αγωνίζεται. Χρειάζεται συνεχής προσπάθεια και συνεχής βία του εαυτού μας, για να αντι­με­τωπίσουμε τους πειρασμούς και τις παγίδες του πονηρού, για να μην αφήσουμε τις αδυναμίες και τα πάθη μας να κυριαρχήσουν στην ψυχή μας και να ψυχράνουν την αγάπη μας για τον Χριστό και το θέλημά του ή ακόμη περισσότερο να μας απομακρύνουν από Αυτόν.

Χρειάζεται όμως και συνεχής προ­σπάθεια, γιατί στη ζωή μας συνα­ντούμε και εμπόδια και δυ­σκο­λίες και προβλήματα και ασθέ­νειες που μας δυσκολεύουν, που μας στενοχωρούν, που μας απο­γοη­τεύουν και που μας φέρνουν κάποτε και σε αδιέξοδο. Μπορεί να είναι θέματα και προβλήματα προ­σω­πικά ή να αφορούν την οικο­γένεια ή τους οικείους μας, τον επαγγελματικό ή τον κοινωνικό μας περίγυρο, να δυσκολεύουν τη ζωή μας, χωρίς να μπορούμε να απαλλαγούμε από αυτά.

Και καλούμεθα να τα αντιμετωπίσουμε και συχνά να συμβιώσουμε μαζί τους. Πολλά από αυτά, όσο και αν είναι δυσάρεστα, όσο και αν μας δυσκολεύουν, δεν πρέπει να ξε­χνού­με ότι τα επιτρέπει ο Θεός. Και ο Θεός δεν έχει σκοπό να μας δυ­σκολεύσει ή να μας ταλαιπωρήσει, αλλά τα χρησιμοποιεί όλα αυτά για την πνευματική μας ωφέλεια, για να μας βοηθήσει να αισθανθούμε την αδυναμία μας, να νικήσουμε τον εγωισμό μας, να ταπεινωθούμε, να διδαχθούμε την εγκράτεια, αλ­λά προπάντων να μάθουμε το με­γάλο μάθημα της υπομονής.

Αυτή τη μεγάλη αρετή μας σύστη­σε σήμερα και ο απόστολος Παύλος. Πολλοί ίσως αγνοούμε ότι είναι αρετή, αγνοούμε τη σημασία της και τη σπουδαιότητά της. Είναι όμως απαραίτητη για κάθε προσπάθεια που κάνουμε, για τον πνευ­ματικό μας αγώνα και τη ζωή μας. Γιατί η υπομονή μας βοηθά να επιμένουμε στον αγώνα μας χωρίς να απογοητευόμαστε, να επιμένου­με στην προσευχή και στη νηστεία χωρίς να κουραζόμαστε, να ελέγ­χου­με τον θυμό και τη γλώσσα μας, όταν οι άνθρωποι μας αδικούν, μας υποτιμούν ή μας συκοφαντούν, ώστε να κάνουμε τελικά πράξη αυ­τό που μας είπε σήμερα ο πρωτοκο­ρυφαίος απόστολος Παύλος και να κερδίσουμε την αιώνια ζωή.

Και αυτή ακριβώς η μεγάλη αντα­μοιβή, την οποία υπόσχεται ο Θεός για όσους υπομένουν, αποδεικνύει και τη μεγάλη σημασία και αξία της υπομονής. «Υπομονής γαρ έχε­τε χρείαν, ίνα το θέλημα του Θεού ποιήσαντες κομίσησθε την επαγγελίαν», μας λέγει ο απόστο­λος Παύλος, επαναλαμβάνοντας με τον δικό του τρόπο αυτό που μας είπε και ο Χριστός: «ο υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται». Αυτός που θα υπομείνει μέχρι τέλους αυτός θα σωθεί.

Αυτήν την αρετή, την αρετή της υπο­μονής καλλιέργησε στη ζωή του και μακαριστός εφημέριος της ενο­ρίας σας, ο αείμνηστος π. Δημή­τριος. Αγωνίσθηκε σε όλη του τη ζωή με υπομονή και με αγάπη προς τον Θεό να διακονήσει την Εκκλη­σία και τους ανθρώπους, να είναι συνεπής στα καθήκοντά του και τις υποχρεώσεις του, να προσφέρει την αγάπη του προς όλους, να τους διδάσκει με το παράδειγμα της ζωής του. Απλός, ταπεινός, υπά­κου­ος στην Εκκλησία, συνεργά­σθη­κε αρμονικά και πάντοτε με σεβασμό προς τον Επίσκοπό του. Σήκωσε με υπομονή τον σταυρό της ιερωσύνης και το τελευταίο διάστημα της ζωής του και της ασθε­νείας, έχοντας πάντοτε τη συμ­παράσταση και των οικείων του. Και έτσι ελπίζουμε και ευχό­μεθα, τελώντας και το τεσσαρα­κον­θήμερο μνημόσυνό του, να απολαμβάνει τώρα την αμοιβή της υπομονής του κοντά στον Θεό, και Εκείνος ως δικαιοκρίτης να τον αναπαύει στη χαρά της βασιλείας του και να στηρίζει και να ενισχύει τους οικείους του με την αγάπη και την παρηγορία του.