Ο Μητροπολίτης Γρεβενών μιλά για τον εθνοϊερομάρτυρα Ιεράρχη που θυσίασε τη ζωή του για την πίστη και την πατρίδα και τις εκδηλώσεις στη μνήμη του. «Οι χριστιανοί τον θεωρούν ήδη Άγιο» τονίζει.
Από τον ΣΩΤΗΡΗ ΛΕΤΣΙΟ
«Σκοπεύουμε να κινήσουμε-πρώτα ο Θεός με το καλό-την διαδικασία αγιοκατάταξης του εθνοϊερομάρτυρα Αιμιλιανού. Να ευχόμεθα και να προσευχόμεθα να πάνε όλα κατ΄ευχήν και να είναι όσο το δυνατόν συντομότερα». Σε αυτή την δήλωση προβαίνει μιλώντας αποκλειστικά στην «Ορθόδοξη Αλήθεια» ο μητροπολίτης Γρεβενών κ.Δαβίδ με αφορμή τις επετειακές και λατρευτικές εκδηλώσεις, οι οποίες διοργανώθηκαν προσφάτως με πρωτοβουλία της Μητρόπολης Γρεβενών και με σκοπό να τιμηθεί η μνήμη του εθνοιερομάρτυρος Μητροπολίτη Γρεβενών Αιμιλιάνου Λαζαρίδη.
«Είναι πολύ αναγκαία σήμερα η αναφορά στο έργο του καθώς και τώρα-όπως και τότε-αντιμετωπίζουμε εθνικές κρίσεις. Η θυσία και η προσφορά του Αιμιλιανού αποτελεί οδοδείκτη για τον καθένα από εμάς, έτσι ώστε να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τις κάθε είδους κρίσεις»τονίζει ο σεβασμιότατος κ.Δαβίδ αναφερόμενος στην προσωπικότητα του Δαβίδ:«Τότε παντού στην Μακεδονία υπήρχε η προπαγάνδα από πλευράς Βουλγάρων και Ρουμάνων, ενώ οι Έλληνες σε όλη την Μακεδονία στέναζαν και εξ΄ αιτίας του τουρκικού ζυγού. Αξίζει να θυμηθούμε ότι την περίοδο εκείνη εκτός από τον Αιμιλιανό τους ορθοδόξους χριστιανούς συμπαραστέκονταν και άλλοι μητροπολίτες όπως ήταν ο Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέλης, ο Φώτιος στην Κορυτσά και στην Δράμα ο μετέπειτα εθνομάρτυρας Σμύρνης Χρυσόστομος. Αυτοί συνέβαλαν για να μην απωλέσουν την πίστη τους οι Έλληνες και να τονωθεί το εθνικό τους φρόνημα, ώστε να συνεχίσουν τον αγώνα τους» σημειώνει ο μητροπολίτης κ.Δαβίδ και συμπληρώνει:«Ο Αιμιλιανός διακρινόταν για την μεγάλη του αγάπη προς την πατρίδα,την θρησκεία και την Εκκλησία. Πάντοτε προέτασσε το εθνικό συμφέρον και το συμφέρον της Εκκλησίας. Και αυτό το απέδειξε θυσιάζοντας την ίδια του την ζωή. Δεν υπολόγισε την ζωή του μπροστά στην ιδέα της πατρίδας» υπογραμμίζει ο σεβασμιότατος.
Οι παραινέσεις των δικών του ανθρώπων για να μην ξεκινήσει την περιοδεία,επειδή ακριβώς κινδύνευε η ζωή του δεν εισακούστηκαν από τον Αιμιλιανό:«Στις προειδοποιήσεις αυτές ο Αιμιλιανός απαντούσε ως εξής:”Για αυτό με έστειλε εδώ η Εκκλησία. Για αυτούς τους πονεμένους ανθρώπους”» αναφέρει ο μητροπολίτης κ.Δαβίδ και προσθέτει: «Έτσι λοιπόν αναχώρησε από το χωριό Γκριντάδες, που σήμερα ονομάζεται προς τιμήν του Αιμιλιανός,για να πάει στο Σνίχοβο -που και αυτό προς τιμήν του ονομάζεται σήμερα Δεσπότης. Έπεσε όμως στην ενέδρα που του είχαν στήσει από κοινού οι Βούλγαροι του Κομιτάτου με τους Τούρκους. Μαζί με αυτόν βρήκαν τον θάνατο τόσο ο Δημήτριος,ο διάκονός του, όσο και ο Αθανάσιος που ήταν ο αγωγιάτης-οδηγός του. Μαρτύρησαν την 1η Οκτωβρίου 1911 και τα λείψανά τους βρέθηκαν στις 6 Οκτωβρίου,επειδή οι τουρκικές αρχές δεν έδιναν άδεια για την αναζήτησή τους. Παρόλο όμως ότι είχαν περάσει έξι ημέρες από τον θάνατό τους, τα λείψανα τους δεν είχαν πειραχτεί από τα άγρια ζώα του δάσους. Το δε λείψανο του δεσπότη ευωδίαζε όταν το μετέφεραν στα Γρεβενά για την ταφή του! Και αυτό δεν το λέω εγώ, αλλά αποτελεί μαρτυρία του δημοσιογράφου που έγραψε τότε την είδηση σε τοπική εφημερίδα των Ιωαννίνων» υπενθυμίζει ο κ.Δαβίδ.
Επισημαίνει ακόμη ότι ο Αιμιλιάνος συμβούλευε όλους να μην σταματήσουν και να συνεχίσουν τον αγώνα για του Χριστού την πίστη και για την ελευθερία της πατρίδας: «Αυτές ήταν οι δύο μεγάλες του αγάπες και εμπνεόταν από αυτές. Επίσης τον ενέπνεε ο βίος και τα έργα του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, ο οποίος και αυτός είχε περάσει και είχε διδάξει από τα Γρεβενά και άφησε ως παρακαταθήκη την εξής φράση:”Δύο αγάπες να έχετε: Τον Χριστό και την Ελλάδα”. Παρ΄όλο ότι έχει περάσει πάνω από ένας αιώνας από την θυσία του, ο κόσμος στην περιοχή μας συνεχίζει να τον έχει στις καρδιές του. Η μνήμη του παραμένει παντοτινή αλλά και καθημερινή. Από τότε που αναρτήθηκε η φωτογραφία του Αιμιλιανού εντός των ναών-λίγο πριν από την δεκαετία του 1930-δεν έχει κατεβεί ούτε για ένα λεπτό! Επίσης,πάρα πολλοί χριστιανοί έχουν τοποθετήσει την φωτογραφία του Αιμιλιανού στο εικονοστάσι δίπλα στις αγίους. Αυτό το έχω δει με τα μάτια μου σε πολλά σπίτια όχι μόνο στα Γρεβενά, αλλά και στην Καστοριά. Από τότε τον θεωρούν άγιο και είναι άγιος! Το 1956 ο προκάτοχος μου ο Φίλιππος, ο μετέπειτα μητροπολίτης Δράμας, με χρήματα της μακαριστής αδελφής του Αιμιλιανού έχτισε στον τόπο του μαρτυρίου ναό προς τιμήν μεν του αγίου Αιμιλιανού, αλλά στην ουσία ο ναός αυτός ανεγέρθη προς τιμήν του εθνοϊερομάρτυρα Αιμιλιανού» καταλήγει ο μητροπολίτης Γρεβενών.
ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗΚΕ ΤΗΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ
Ο Αιμιλιανός Λαζαρίδης γεννήθηκε το 1877 στα Πέρματα, μια κωμόπολη στην επαρχία Ικονίου της Μικράς Ασίας όπου εκεί κατοικούσαν τουρκόφωνοι ορθόδοξοι Έλληνες.Σπούδασε στην Θεολογική Σχολή της Χάλκης.Μετά την αποφοίτησή του υπηρέτησε ως εφημέριος στην Ιερά Μητρόπολη Κυζίκου και αργότερα ως πρωτοσύγκελος στην Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, όπου προσέφερε σημαντικές υπηρεσίες στον Μακεδονικό Αγώνα συνεργαζόμενος με τον πρόξενο Λάμπρο Κορομηλά και τον Μακεδονομάχο Αθανάσιο Σουλιώτη. Στη συνέχεια κλήθηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην Κωνσταντινούπολη και τοποθετήθηκε ως εφημέριος και ιεροκύρηκας στον ιερό ναό της Αγίας Τριάδας στο Πέραν-στη συνοικία Σταυροδρομίου-όπου διακρίθηκε για την καλοσύνη και την ευσέβειά του. Ακολούθως χειροτονήθηκε βοηθός επίσκοπος του Μητροπολίτη Πελαγονίας Ιωακείμ Φοροπούλου (με έδρα το Μοναστήρι της Άνω Μακεδονίας) υπό τον τίτλο του επισκόπου Πέτρας.Tον Μάρτιο του 1910 εξελέγη Μητροπολίτης Γρεβενών. Από την πρώτη στιγμή ανάληψης των καθηκόντων του υπερασπίστηκε την ταυτότητα των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής των Γρεβενών και συνέβαλε για την ίδρυση και τη συντήρηση ελληνικών σχολείων και ορθόδοξων ναών.Βρήκε μαρτυρικό θάνατο την 1η Οκτωβρίου 1911 και κηδεύτηκε την Κυριακή 8 Οκτωβρίου 1911 στα Γρεβενά.
*Αναδημοσίευση από την εφημερίδα “Ορθόδοξη Αλήθεια”