Την βαθύτατη θλίψη του για την εκδημία του αοιδίμου Πατριάρχου Σερβίας κυρού Ειρηναίου, αλλά και την συμπαράσταση, την αγάπη και τις εγκάρδιες ευχές του για ταχεία ανάρρωση προς τους ασθενούντες Αρχιεπισκόπους Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο και Αλβανίας κ. Αναστάσιο, εξέφρασε ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, στην ομιλία του, μετά την Θεία Λειτουργία, στην οποία προεξήρχε, για την εορτή των Εισοδίων της Υπεραγίας Θεοτόκου, σήμερα, Σάββατο, 21 Νοεμβρίου 2020, στον πανηγυρίζοντα φερώνυμο Ι. Καθεδρικό Ναό της Αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως, στην μεγαλώνυμο Κοινότητα Σταυροδρομίου.
Με τον Παναγιώτατο συλλειτούργησαν οι Μητροπολίτες Σάρδεων κ. Ευάγγελος και Ίμβρου και Τενέδου κ. Κύριλλος.
Στη Θεία Λειτουργία παρέστησαν συμπροσευχόμενοι οι Μητροπολίτες Γέρων Δέρκων κ. Απόστολος, Φιλαδελφείας κ. Μελίτων, Μύρων κ. Χρυσόστομος, Καλλιουπόλεως και Μαδύτου κ. Στέφανος και Σηλυβρίας κ. Μάξιμος, ο Θεοφιλ. Επίσκοπος Τράλλεων κ. Βενιαμίν, Άρχοντες Οφφικιάλιοι του Οικουμενικού Θρόνου, η Ευγεν. κ. Γεωργία Σουλτανοπούλου, Γενική Πρόξενος της Ελλάδος στην Πόλη, και ικανός αριθμός πιστών, τηρουμένων των μέτρων προστασίας και αποστάσεων που προβλέπονται για τον περιορισμό της πανδημίας.
Κατά τη διάρκειά της Θ. Λειτουργίας, ο Παναγιώτατος χειροτόνησε στον βαθμό του Πρεσβυτέρου τον διάκονο κ. Νικόδημο Σαϊδάμ για την Κοινότητα Σταυροδρομίου, και ακολούθως στο βαθμό του διακόνου τον υποδιάκονο κ. Αλέξιο Torrance, διακεκριμένο θεολόγο και Καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Notre Dame των ΗΠΑ.
Στην ομιλία του, πριν από τη χειροτονία του νέου Πρεσβυτέρου, ο Οικουμενικός Πατριάρχης του έδωσε πατρικές συμβουλές για τη νέα αποστολή του στην Εκκλησία.
«Είναι μεγάλη ευλογία διά σε να καταστής ιερεύς του Υψίστου και μάλιστα ως μέλος του ιερού κλήρου του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Το πνεύμα, το ήθος, τας παραδόσεις της Μεγάλης Εκκλησίας οφείλεις να εκφράζης αμετακίνητος, ανύστακτος, αφιερωμένος ψυχή τε και σώματι εις την αποστολήν σου.
Ο Παναγιώτατος απευθυνόμενος στον π.Νικόδημο υπενθύμισε ότι στην Πόλη οι Χριστιανοί συμβιώνουν με ανθρώπους που ανήκουν σε άλλη θρησκεία.
«Δι᾿ ημάς τους Χριστιανούς όλοι οι άνθρωποι είναι αδελφοί. Ο Χριστός εσαρκώθη, εσταυρώθη και ανέστη δι᾿ όλον το ανθρώπινον γένος. Η Εκκλησία μας κηρύττει την αγάπην προς τον πλησίον, η οποία είναι πάντοτε συγκεκριμένη. Δεν αγαπώμεν γενικώς και αορίστως τον «άνθρωπον», αλλά πρόσωπα, τα οποία συναντώμεν εις την καθημερινήν μας ζωήν. Όπως έγραψε σύγχρονος σοφός καθηγητής, «αδελφός» ημών των Χριστιανών είναι πάντοτε «ο συγκεκριμένος άνθρωπος, με τον οποίο συναναστρεφόμεθα, συνομιλούμεν και συνεργαζόμεθα, και όχι η αφηρημένη έννοια του ανθρώπου ή της ανθρωπότητας» (Γ. Μαντζαρίδη, Ορθόδοξη πνευματική ζωή, εκδ. Πουρναρά, Θεσσαλονίκη 1986, σ. 72). Εδώ ανοίγεται εις σε, αγαπητέ πάτερ Νικόδημε, ευρύτατον πεδίον δράσεως και προσφοράς.
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο Οικουμενικός Πατριάρχης υπογράμμισε ότι παρά το ολιγάριθμο εκκλησίασμα στους Ναούς της Πόλεως το καθήκον του Ιερού της Κλήρου είναι πάντοτε μέγα και υψηλό.
«Εις τας μεγάλας πόλεις της εκκοσμικευμένης Δυτικής Ευρώπης, το εκκλησίασμα είναι κατά κανόνα μικρόν, δεν υπερβαίνει τας δύο ή τρεις δεκάδας πιστών. Και ημείς εδώ, δι᾿ άλλους λόγους, έχομεν εις τους ναούς μας μικρόν αριθμόν πιστών. Το καθήκον μας όμως είναι πάντοτε μέγα και υψηλόν: να είμεθα διάκονοι Χριστού και οικονόμοι των μυστηρίων του Θεού διά τον κάθε πιστόν, ανεξαρτήτως ποσοτικών μεγεθών. «Ψυχής γαρ απώλεια μιάς, τοσαύτην έχει ζημίαν, όσην ουδείς παραστήσαι δύναται λόγος», μας υπενθυμίζει και πάλιν ο Χρυσορρήμων «προφήτης της φιλανθρωπίας» (PG 60, 40)».
Στην αντιφώνισή του ο π.Νικόδημος με συγκίνηση εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του προς τον Παναγιώτατο, ο οποίος είχε τελέσει την βάπτισή του, καθώς και προς τον γέροντά του, Σεβ. Μητροπολίτη Τρανουπόλεως κ. Γερμανό, χαρακτηρίζοντας τη διακονία κοντά του σαν ένα «μεγάλο σχολείο».
Στη συνέχεια τον Παναγιώτατο προσφώνησαν ο Μητροπολίτης Τρανουπόλεως κ. Γερμανός, Αρχιερατικώς Προϊστάμενος της Κοινότητος, και ο Εντιμ. κ. Γεώργιος Παπαλιάρης, Πρόεδρος της Εφοροεπιτροπής, ο οποίος αναφέρθηκε στις δράσεις της Κοινότητας, με πιο σημαντική την αναλυτική καταγραφή της περιουσίας της.
Στην αντιφώνησή του ο Παναγιώτατος, ευχήθηκε σε όλους τα χρόνια πολλά, επικαλούμενος την χάρη, την μεσιτεία και την προστασία της Υπεραγίας Θεοτόκου, της οποίας την είσοδο εις τα Άγια των Αγίων εορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας. Εξέφρασε δε τις ευχαριστίες του προς τον Θεό για τον εφετινό εορτασμό στον Ι. Καθεδρικό Ναό της Αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως, παρά τις δυσκολίες που προκαλεί η Πανδημία.
Ευχαρίστησε όλως ιδιαιτέρως τον Μητροπολίτη Τρανουπόλεως για τους θερμούς λόγους και τις ευχές του για την είσοδό του Παναγιωτάτου στο 30ο έτος της Πατριαρχείας του. «Πάντοτε, αυτά τα τριάντα χρόνια, υπήρξατε εις το πλευρό του Πατριάρχου, πιστός συνεργάτης, γεμάτος καλοσύνη, όχι μόνο προς τον ομιλούντα, αλλά προς πάντας ανεξαιρέτως, και αυτό είναι που σας διακρίνει και σας κάνει αναντικατάστατο εδώ εις το Πέραν», είπε ο Πατριάρχης και ευχήθηκε στον Μητροπολίτη κ. Γερμανό να συνεχίζει το σημαντικό έργο που επιτελεί, σε συνεργασία με την Εφοροεπιτροπή, υπέρ της Μεγαλωνύμου Κοινότητος Σταυροδρομίου. Επίσης, συνεχάρη τον Πρόεδρο και τα μέλη της Εφοροεπιτροπής της Κοινότητος για την χρηστή, διαφανή και έντιμη διαχείριση των κοινοτικών πραγμάτων και για τις αδιάκοπες προσπάθειές τους να προστατεύσουν και να αξιοποιήσουν σωστά την περιουσία που κληροδότησαν οι πρόγονοί μας στην Κοινότητα Σταυροδρομίου.
Στο τέλος της ομιλίας του ο Παναγιώτατος αναφέρθηκε στην εκδημία του Μακαριστού Πατριάρχου Σερβίας, ενός σεβάσμιου Προκαθημένου, όπως είπε, που έχασε την μάχη με τον Κορωνοϊό.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης εξήγησε ότι οι περιορισμοί της πανδημίας τον εμποδίζουν να μεταβεί στην Σερβία για την εξόδιο Ακολουθία του μακαριστού Πατριάρχου Ειρηναίου, όπως είχε πράξει στις εξοδίους Ακολουθίες άλλων Προκαθημένων, και για τον λόγο αυτό ζήτησε από τον Μητροπολίτη Δαμπροβοσνίας κ. Χρυσόστομο, Τοποτηρητή του Πατριαρχικού Θρόνου της Εκκλησίας της Σερβίας, να εκπροσωπήσει και το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Στη συνέχεια, εξέφρασε την συμπαράστασή του και τις εγκάρδιες ευχές του προς τους Μακ. Αρχιεπισκόπους Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο και Αλβανίας κ. Αναστάσιο, οι οποίοι αμφότεροι νοσηλεύονται στο Νοσοκομείο «Ο Ευαγγελισμός», στην Αθήνα. «Τους ευχόμεθα να παρέλθει σύντομα η δοκιμασία τους και να επανέλθουν αμφότεροι εις τα Πρωθιεραρχικά των καθήκοντα.
Είναι αμφότεροι προσφιλείς αδελφοί, έχουμε συνεργασθεί πλειστάκις κατά το παρελθόν, και μέσα εις τα πλαίσια των διμερών μας σχέσεων και μέσα εις τα πλαίσια των Πανορθοδόξων σχέσεων. Με είχαν συνοδεύσει πριν από περίπου δώδεκα χρόνια στην Ουκρανία, όταν άλλοι Προκαθήμενοι εφοβήθησαν να έρθουν, εφοβήθησαν τας απειλάς τας οποίας εξετόξευε η Εκκλησία της Ρωσίας, εκείνοι, ο Αθηνών και ο Αλβανίας, ήταν στο πλευρό μου και λειτουργήσαμε μαζί εις το Κίεβο. Και εις την Αγία και Μεγάλην Σύνοδο της Κρήτης ήσαν πολύτιμοι συνεργάται του Οικουμενικού Πατριαρχείου και όλοι μαζί γράψαμε μία χρυσή σελίδα στην εκκλησιαστική ιστορία των κάτω χρόνων. Ας είναι καλά και γρήγορα να είναι πάλι επί του Θρόνου των».
