Έκαναν και οι δύο την υπέρβαση. Με τη στόφα του ηγέτη που τους χαρακτηρίζει, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος δεν στάθηκαν σε όσα τους χωρίζουν. Επικεντρώθηκαν σε όσα τους ενώνουν.
Η επίσκεψη του Πατριάρχη Βαρθολομαίου στην Αθήνα είχε ωριμότητα. Τα περιβάλλοντα και από τις δύο πλευρές σιώπησαν. Αυτή ήταν η εντολή από τους ηγέτες. Γιατί μπορεί το Πατριαρχείο να είναι η Μητέρα Εκκλησία που πρέπει να σεβόμαστε. Η Εκκλησία της Ελλάδος παραμένει ο ζωντανός οργανισμός, η τροφοδότης της Ορθόδοξης ζωής, στην οποία πάντοτε το Πατριαρχείο απευθυνόταν όταν υπήρχε ανάγκη.
Όταν είχε θέματα με την αναγνώριση της Ουκρανίας ή όταν έβαζε στήριγμα για την Οικουμενική Σύνοδο στην Κρήτη. Προς τιμήν του ο Πατριάρχης τα αναγνώρισε όλα αυτά. Και έβαλε στην άκρη όσα του έλεγαν οι παρατρεχάμενοι για Νέες Χώρες, σταυροπήγια και περιπτώσεις τύπου Προμπονά.
Τόσο ο Πατριάρχης όσο και ο Αρχιεπίσκοπος έδειξαν πως δεν υπάρχει η πολυτέλεια για εχθρούς και φαντάσματα. Με χαμηλούς τόνους και καλές προθέσεις όλα μπορούν να ξεπεραστούν.
Είναι το ηγετικό τους DNA, είναι που και οι δύο διανύουν την ένατη δεκαετία της ζωής τους και θέλουν να αφήσουν άλλη σφραγίδα πίσω τους και άλλους συμβολισμούς. Αυτό κρατώ από την επίσκεψη του Πατριάρχη στην Αθήνα.
Και κάτι άλλο: έχω την αίσθηση πως μετά την επίσκεψη του Πατριάρχη στο Μέγαρο Μαξίμου «κλείδωσε» και ο νέος Αρχιεπίσκοπος Κρήτης. Οι διαδικασίες θα ξεκινήσουν προσεχώς και σύντομα θα υπάρξει διάδοχος του αξιοσέβαστου Αρχιεπισκόπου Ειρηναίου.
“Μελχισεδέκ”