Πρόταση που είχε υποβάλλει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συνδέσμων στην αρμόδια Συνοδική Επιτροπή έκανε αποδεκτή η Δ. Ιερά Σύνοδος
Προστάτης των Ελλήνων Εφέδρων Αξιωματικών ανακηρύχθηκε κατά την τελευταία συνεδρίαση της ΔΙΣ της Εκκλησίας της Ελλάδος ο Άγιος Νικήτας ο μεγαλομάρτυρας. Την πρόταση έκανε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συνδέσμων Εφέδρων Αξιωματικών στην Συνοδική Επιτροπή επί της Θείας Λατρείας και του Ποιμαντικού Έργου, η οποία με την σειρά της την κατέθεσε στην ΔΙΣ και την περασμένη Πέμπτη έγινε δεκτή.
Μιλώντας με ανθρώπους της Ομοσπονδίας εξέφρασαν την ικανοποίησή τους, αλλά και την συγκίνησή τους που πλέον ο Άγιος Νικήτας είναι και επίσημα προστάτης τους. Εξάλλου, τα τελευταία χρόνια κάθε 15 Σεπτεμβρίου, ανήμερα της εορτής του αγίου, οι κατά τόπους Σύνδεσμοι Εφέδρων Αξιωματικών της χώρας διοργανώνουν διάφορες εκδηλώσεις για να τιμήσουν τον προστάτη τους. Λέγεται μάλιστα, ότι ο άγιος υπήρξε κάτι αντίστοιχο με τους σημερινούς έφεδρους Αξιωματικούς.
Ο Δρ Φίλιππος Γρηγ. Κωσταράς ως Πρόεδρος του 25μελούς Κ.Δ.Σ και της 7μελούς Ε.Ε του Ν.Π.Δ.Δ «Ανωτάτη Πανελλήνιος Ομοσπονδία Εφέδρων Αξιωματικών» που εκπροσωπεί τους 57 Συνδέσμους Εφέδρων Αξιωματικών όλης της χώρας και τους χιλιάδες Εφέδρους Αξιωματικούς της πατρίδος εκφράζει μέσω της «Ορθόδοξης Αλήθειας» τις ευχαριστίες και το σεβασμό του στην απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου «με την οποία», όπως τονίζει, «αναγνωρίζεται επισήμως ο Μεγαλομάρτυρας Άγιος Νικήτας ο Γότθος ως προστάτης των Ελλήνων Εφέδρων Αξιωματικών, απόφαση η οποία συμβάλλει στην περαιτέρω εξύψωση του φρονήματος των Εφέδρων Αξιωματικών και ενδυναμώνει το ήδη στιβαρού ορθόδοξου θρησκευτικού τους συναισθήματος».
Ο Άγιος Νικήτας -ο προστάτης ενός θεσμού με τεράστια προσφορά στους εθνικούς αγώνες της πατρίδος και το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο- γεννήθηκε πριν από περίπου χίλια επτακόσια χρόνια, από γονείς ευγενείς και πλούσιους. Από πολύ μικρός διδάχτηκε τη χριστιανική πίστη από τον επίσκοπο Θεόφιλο. Ήταν αυτή, άλλωστε, που τον βοήθησε να διαμορφώσει σταθερή και ολοκληρωμένη προσωπικότητα, με σωφροσύνη, αλλά και υπακοή στο θέλημα του Θεού, όπως βιώνεται μέσα στο Ιερό Ευαγγέλιο και τη ζωή της Εκκλησίας.
Ο Άγιος Νικήτας ανέπτυξε πλούσια πνευματική δράση και διέδωσε με πολύ ζήλο και διάκριση τη διδασκαλία του αναστημένου Ιησού Χριστού. Μεγαλώνοντας λοιπόν, κήρυττε τη χριστιανική πίστη στρεφόμενος με παρρησία κατά του αλλόθρησκου άρχοντα Αθανάριχου. Γι’ αυτή του τη δράση, ο Αθανάριχος τον συνέλαβε και προσπάθησε να τον πείσει να απαρνηθεί τον Χριστό. Όμως, ο άρχοντας σκόνταψε εμπρός στο άκαμπτο φρόνημα του Αγίου.
Ο ηγεμόνας προσπάθησε με πολύ σκληρούς και βάναυσους τρόπους να τον κάνει να αρνηθεί την πίστη του στον αληθινό Τριαδικό Θεό. Ο Άγιος Νικήτας, όμως, δε φοβήθηκε στιγμή να ομολογήσει ότι ήταν χριστιανός, αφού μέσα του ήταν πεπληρωμένος από την παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Τότε, ο ηγεμόνας εξαγριώθηκε και, με αλαζονεία και εγωισμό, διέταξε να τον βασανίσουν με ποικίλους τρόπους.
ΤΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
Ο Άγιος υπέστη σκληρά μαρτύρια τα οποία υπέμενε με καρτερία και με το θάρρος που του έδινε η πίστη του. Στο τέλος, ο Αθανάριχος, μην υποφέροντας άλλο την επιμονή του, διέταξε να τον ρίξουν στην πυρά, μαζί με άλλους μάρτυρες και βρήκε το θάνατο στις 15 Σεπτεμβρίου του έτους 372 μ.Χ.
Το αξιοθαύμαστο γεγονός, όμως, είναι ότι το σώμα του έμεινε ανέπαφο από τις φλόγες. Ένας ευσεβής χριστιανός και στενός φίλος του, ονομαζόμενος Μαριάνος, διαφύλαξε το λείψανο, -με επίγνωση ότι ο άνθρωπος εξαγιάζεται ως ψυχοσωματική οντότητα, γιατί το σώμα μας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος- το μετέφερε στη πόλη Μοψουεστία της Κιλικίας (στη σημερινή Αρμενία), όπου και χτίστηκε ιερός ναός στη μνήμη του. Από τότε, στο φερώνυμο ναό, εορτάζεται με μεγάλη ευλάβεια και φιλοφροσύνη την ημέρα του θανάτου του, στις 15 Σεπτεμβρίου κάθε έτους.
ΠΥΡΟΦΟΡΟΣ ΚΑΙ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ
Η αγαθή και ενσυνείδητη διάθεση του ανθρώπου, η διακριτική σχέση με την Εκκλησία και τον κόσμο, καθώς και η θυσιαστική πορεία της επίγειας ζωής του, με αγάπη και κατανόηση προς το συνάνθρωπο, ανταμείβεται από το Θεό με τρόπο θαυμαστό και ωφέλιμο πέρα από τα όρια του πεπερασμένου ανθρώπου.
Ο Αγιος Νικήτας ανήκει σ’ εκείνους τους μάρτυρες που μπορούν να χαρακτηριστούν «πυροφόροι – νικηφόροι», δεδομένου ότι τελειώθηκε, όπως λέει το συναξάρι του, μέσα από τη φωτιά. Είχε την ίδια εμπειρία με τους αγίους τρεις παίδες της Παλαιάς Διαθήκης, την ίδια εμπειρία με τον άγιο Πολύκαρπο Σμύρνης και με πλήθος άλλων αγίων μαρτύρων, με τη διαφορά ότι ο Θεός μέσα στις ανεξερεύνητες βουλές Του δεν τον έσωσε από αυτήν, αλλά επέτρεψε η φωτιά να γίνει το μέσον της τελείωσής του και μέσω αυτής να οδηγηθεί στο δροσισμό του Παραδείσου.
Απόστολος Σπύρου
*Αναδημοσίευση από την εφημερίδα “Ορθόδοξη Αλήθεια”