Κατά το χρονικό διάστημα από 28 Φεβρουαρίου μέχρι και 3 Μαρτίου η Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας διοργάνωσε 5νθήμερη προσκυνηματική εκδρομή στην Κύπρο.
Της εκδρομής προΐστατο ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων και συμμετείχαν 54 κληρικοί και λαϊκοί.
Ο Μητροπολίτης και οι προσκυνητές έγιναν δεκτοί στην Αρχιεπισκοπή Κύπρου από τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Κύπρου κ. Γεώργιο, ο οποίος μίλησε για τους εθνικούς αγώνες της Κύπρου και για τον ρόλο που διαδραμάτισε η Εκκλησία. Ακολούθησε επίσκεψη στα «Φυλακισμένα μνήματα» όπου τελέστηκε τρισάγιο για τους πεσόντες και απαγχονισθέντες ήρωες.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στην Κύπρο έγιναν επίσης δεκτοί από τον Πανιερώτατο Μητροπολίτη Λεμεσού κ. Αθανάσιο ο οποίος μίλησε για πνευματικά θέματα και δεξιώθηκε τους προσκυνητές.
Πραγματοποιήθηκαν επισκέψεις στην Ιερά Μονή Παναγίας Κίκκου, στην Ι. Μονή Τιμίου Σταυρού στο Όμοδος, στην Ι. Μονή Παναγίας Τρικουκιώτισσας, στην Ι. Μονή Τιμίου Προδρόμου Μέσα Ποταμού, στην Ι. Μονή Αγίου Νεοφύτου στην Πάφο, στην Ιερά Μονή Μαχαιρά, στην Αγία Νάπα, στον Τάφο του Αγίου Λαζάρου, στην Ενορία Αγίας Θέκλας, όπου έγινε προσκύνηση της Τιμίας Ζώνης, στον Ι. Ναό Παναγίας Αγγελόκτιστης και πολλά άλλα ιερά και σεβάσματα της Μεγαλονήσου.
Την Κυριακή του Ασώτου έγινε εκκλησιασμός στον Ιερό Ναό Αρχαγγέλου Μιχαήλ στην Παρεκκλησιά. Τον θείο Λόγο κήρυξε ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων ο οποίος τόνισε:
«Ιδού τοσαύτα έτη δουλεύω σοι και ουδέποτε εντολήν σου παρήλθον, και εμοί ουδέποτε έδωκας έριφον ίνα μετά των φίλων μου ευφρανθώ».
Δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου και το πρόσωπο που πρωταγωνιστεί, θα λέγαμε, στο ευαγγελικό ανάγνωσμα είναι ο νεώτερος υιός ενός αγαθού πατέρα, ο οποίος με την άσωτη ζωή του ονοματίζει τόσο την ευαγγελική παραβολή που ακούσαμε όσο και τη σημερινή Κυριακή του Ασώτου.
Αν όμως ο άσωτος υιός είναι πρωταγωνιστής της σημερινής παραβολής, δεν είναι ασφαλώς ο μόνος. Υπάρχει και ένας τουλάχιστον ακόμη. Και αυτός είναι ο μεγαλύτερος αδελφός του.
Τα γεγονότα της παραβολής είναι γνωστά σε όλους μας. Ο μικρός αδελφός, αφού κατασπαταλήσει το μερίδιο της πατρικής περιουσίας σε χώρα μακρινή και φθάσει στο έσχατο όριο της εξαθλιώσεως, «έρχεται εις εαυτόν» και γίνεται παράδειγμα ειλικρινούς μετανοίας. Γίνεται η απόδειξη της απέραντης αγάπης και συγχωρητικότητος του πατέρα αλλά και της σωστικής δυνάμεως της μετανοίας.
Γίνεται οδηγός για όλους εμάς που συχνά παίρνουμε τον δικό του δρόμο. Επαναστατούμε και χωριζόμαστε από τον Θεό-Πατέρα μας και στη συνέχεια δυσκολευόμαστε να βρούμε τον δρόμο της μετανοίας και της επιστροφής.
Ο δεύτερος πρωταγωνιστής είναι ο πρεσβύτερος υιός, ο ευπειθής, ο υπάκουος, αυτός που τηρεί τις εντολές του πατέρα του, χωρίς να έχει απαιτήσεις. Θα μπορούσε να πεί κανείς ότι είναι το δικό του παράδειγμα αυτό που θα πρέπει να ακολουθήσουμε. Αρκεί όμως η επιστροφή του ασώτου αδελφού του, για να δείξει ο πρεσβύτερος αδελφός ποιος πραγματικά είναι.
Αν ακούσει κανείς τι λέει στον πατέρα του, ο οποίος χαίρεται και εορτάζει για την επιστροφή του μικρότερου παιδιού του, τότε θα διαπιστώσει πόσο μας θυμίζει τον φαρισαίο της παραβολής της περασμένης Κυριακής.
Τι λέει; «Ιδού τοσαύτα έτη δουλεύω σοι και ουδέποτε εντολήν σου παρήλθον, και εμοί ουδέποτε έδωκας έριφον ίνα μετά των φίλων μου ευφρανθώ». Τόσα χρόνια δουλεύω για σένα υπάκουα και ποτέ δεν μου έδωσες ένα ερίφιο, για να ευχαριστηθώ και εγώ με τους φίλους μου.
Και δεν περιορίζεται σε αυτά μόνο τα λόγια. Συνεχίζει ο πρεσβύτερος υιός, κατηγορώντας τον αδελφό του για τη ζωή του αλλά και τον πατέρα του για τη ανεκτικότητά του απέναντι στον άσωτο. Σκοπός του είναι να αναδείξει τον εαυτό του, τις αρετές και τα χαρίσματά του και να αποδείξει ότι αυτός αξίζει τον έπαινο του πατέρα και προς τιμήν του θα έπρεπε να είχε ετοιμασθεί η εορτή.
Πόσο ομοιάζει ο πρεσβύτερος αδελφός με τον Φαρισαίο! Ο ένας, ο Φαρισαίος, είναι καλύτερος από τον τελώνη με τον οποίο συμπροσεύχεται. Ο άλλος, ο πρεσβύτερος αδελφός, καλύτερος από τον ίδιο τον αδελφό του που μόλις επέστρεψε και πάλι στην πατρική οικία. Και οι δύο καυχώνται ότι είναι καλύτεροι από όλους τους άλλους ανθρώπους που είναι άσωτοι, άδικοι, αμαρτωλοί, και μόνο αυτοί δικαιούνται να απολαύσουν την ανταμοιβή του Θεού για τις αρετές τους.
Και οι δύο ξεχνούν ότι αυτοί, τους οποίους τόσο σκληρά και τόσο εγωιστικά κατακρίνουν και κατηγορούν υπερέχουν από αυτούς, γιατί αποδεικνύουν με τη στάση τους ότι διαθέτουν την υψοποιό αρετή της ταπεινοφροσύνης και βαδίζουν με σταθερά βήματα τον δρόμο της μετανοίας, που είναι ο μόνος ασφαλής δρόμος για τη δικαίωση από τον Θεό και τη σωτηρία.
Ξεχνούν ακόμη ότι σε αντίθεση με την ταπείνωση ο εγωισμός και η υπεροψία σκορπίζει τους όποιους καρπούς της αρετής και ωθεί τον υψηλόφρονα στον ολισθηρό δρόμο της απωλείας.
Και εάν ο τελώνης και πολύ περισσότερο ο άσωτος υιός είναι για όλους μας πρότυπα μετανοίας, ο φαρισαίος και ο πρεσβύτερος υιός με τη δική τους στάση κρούουν σε όλους μας τον κώδωνα του κινδύνου. Και ο κίνδυνος είναι να παρασυρθούμε από τον λογισμό της υπερηφανείας. Να πιστεύσουμε, δηλαδή, ότι είμαστε ασφαλείς καθώς έχουμε σχέση με την Εκκλησία, καθώς προσπαθούμε να ζούμε σύμφωνα με τις εντολές και το θέλημα του Θεού, καθώς αγωνιζόμαστε να είμαστε συνεπείς στα πνευματικά μας καθήκοντα, και έτσι να σχηματίσουμε για τον εαυτό μας την ιδέα ότι ο Θεός μας οφείλει τη χάρη του, μας οφείλει την ευλογία του, μας οφείλει τη σωτηρία μας. Και ακόμη περισσότερο, να πιστεύσουμε ότι έχουμε το δικαίωμα να αναλαμβάνουμε και τον ρόλο του Θεού και να κρίνουμε τους αδελφούς μας για τη ζωή τους και να τους καταδικάζουμε.
Ας προσέξουμε και ας διδαχθούμε από τα παραδείγματα αυτά, γιατί ο Χριστός μας βεβαιώνει ότι ο τελώνης και ο άσωτος δικαιώθηκαν, δεν μας διευκρινίζει όμως τι έγινε με τον φαρισαίο και τον πρεσβύτερο υιό της σημερινής παραβολής, αφήνοντάς τους στην κρίση του δικαιοκρίτου Θεού. Ας μην διακινδυνεύσουμε τη σωτηρία μας, αλλά ας ακολουθήσουμε τον ασφαλή δρόμο της ταπεινώσεως και της μετανοίας του τελώνου και του ασώτου, για να βρούμε και εμείς το έλεος του Θεού.