Στην κουβέντα για τα πόσα κουταλάκια θα δίνουμε την Θεία Κοινωνία ή με το πόσοι πιστοί θα μπουν την Μεγάλη Παρασκευή στο Ναό έχει μείνει, δυστυχώς, η Εκκλησία. Καλές και αυτές οι κουβέντες και πρέπει να γίνονται, καμία αντίρρηση. Δεν είναι όμως αυτά που περιμένει να ακούσει ο κόσμος όταν με το καλό επιστρέψει στους ναούς.
Πρέπει να πάει λίγο πιο κάτω από το σημερινό αφήγημά της αν θέλει να έχει ενεργό ρόλο στην Ελλάδα του αύριο. Οι σχέσεις των γάμων δοκιμάζονται, τα διαζύγια έχουν εκτιναχθεί, και φημολογείται πως μετά την πανδημία η επόμενη μέρα θα βρει τον κόσμο με μία πιο χαλαρή «ηθική». Αν η Εκκλησία «κουνήσει το δάχτυλο» στον κόσμο που δεδομένα έχει απηυδήσει από την πίεση το πιο πιθανό είναι να απομακρυνθεί από κοντά της.
Στην ελληνική κοινωνία οι προκλήσεις στην μετα-κορονοϊού εποχή θα είναι τεράστιες. Η κοινωνία εξελίσσεται, προχωρά με ταχύτητες ιλιγγιώδεις. Το προς ποια κατεύθυνση κινείται δεν είναι της παρούσης να το πούμε. Πάντως στο DNA της ελληνικής κοινωνίας γίνεται ένα χοντρό ανακάτεμα και η Εκκλησία φαίνεται – προς το παρόν- να έχει χάσει το τρένο. Μέχρι στιγμής δεν έχει απαντήσεις σε ένα σωρό καίρια θέματα που προκύπτουν.
Τι γίνεται με τις νέες τεχνολογίες και την βιοηθική; Πόσο ανεκτικοί είμαστε στη σύγχρονη ιατρική και το εμβόλιο και τα παιχνίδια με το RNA; Αυτά σε επίπεδο βιοηθικής. Πώς κρίνει ένα παιδί που έχει γεννηθεί και μεγαλώνει από ομόφυλα ζευγάρια; Τι θα κάνει αν η Πολιτεία αναγνωρίσει το δικαίωμα της νομικής επιμέλειας από ομόφυλους γονείς; Θα τα αγκαλιάσει συγχωρητικά ή θα «καταδικάσει» τους γονείς; Πως θα διαχειριστεί τους νέους μετανάστες που επιθυμούν την ενσωμάτωση τους στην ελληνική κοινωνία, αλλά να διατηρήσουν τα έθιμα και ήθη της πατρίδας τους; Ποια θέση θα πάρει σε αυτές τις κοσμογονικές αλλαγές που συντελούνται σε παγκόσμιο επίπεδο και όχι μόνο στην Ελλάδα.
Αυτά θα έπρεπε να προβληματίζουν τους αρχιερείς μας και όχι ποιος θα γίνει Καστορίας ή Λαγκαδά. Όταν με το καλό συγκληθεί η ιεραρχία καλό θα ήταν να συζητήσουν και να πάρουν θέση για όσα θα έρθουν τα επόμενα χρόνια. Διότι αν δεν δώσουν απαντήσεις σε αυτά που θα συντελεστούν στην ελληνική κοινωνία, πολύ φοβάμαι ότι θα χάσουν το τρένο και θα μείνουν να τα συζητάνε μεταξύ τους. Χωρίς πιστούς.
“Μελχισεδέκ”