Αν πιστέψεις συγκεκριμένους δημοσκόπους ή τους φέροντες κομματικές παρωπίδες, τότε ο αρχηγός εκάστου κόμματος, είτε θα είναι ο επόμενος Πρωθυπουργός ή θα καθορίσει τον επόμενο κυβερνητικό συνασπισμό.
Όπως όμως στη ζωή, έτσι και στην πολιτική, τίποτα δεν μπορείς να έχεις δεδομένο. Γι’ αυτό και θα αναλύσω τα σενάρια που κυκλοφορούν για το πώς θα μπορούσαν να είναι οι σχέσεις της Εκκλησίας με την επόμενη κυβέρνηση, πάντοτε σε σχέση με τον επόμενο Πρωθυπουργό.
Κρίνω με βάση τι έχει δείξει στο παρελθόν του, πώς κινείται στο παρόν και πώς βλέπει το πολιτικό του μέλλον ο κάθε υποψήφιος… Πρωθυπουργός.
Αν η επόμενη κυβέρνηση έχει επικεφαλής τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τότε η Εκκλησία θα πορευτεί στα γνωστά μονοπάτια. Άνετη συνεννόηση με τους υπουργούς, παροχές και διευκολύνσεις σε πρωτοβουλίες της Εκκλησίας που έχουν αναπτυξιακό πρόσημο και τήρηση μίας στάσης «μακριά και αγαπημένοι».
Να συνεννοούμαστε με λίγα λόγια, αλλά δε θα συγκυβερνούμε κιόλας, θα είναι η επόμενη κυβερνητική θητεία του Κ. Μητσοτάκη, αν ο λαός τον επιλέξει να κόψει πρώτος το νήμα. Περιπτώσεις στις οποίες νέρωσε το κρασί του ή έκανε υποχωρήσεις και δημόσιους συμβιβασμούς με την Εκκλησία είναι δύσκολο να υπάρξουν.
Στην περίπτωση που ο Αλέξης Τσίπρας κόψει το νήμα πρώτος ή βρεθεί σε απόσταση αναπνοής από τη ΝΔ και καταφέρει να σχηματίσει κυβέρνηση με τα μικρότερα κόμματα, τότε η Εκκλησία θα έχει πάλι εύκολο δρόμο.
Διευκολύνσεις, παροχές και απευθείας επικοινωνία και διευθέτηση των προβλημάτων που θα ανακύπτουν με τον Πρωθυπουργό Αλ. Τσίπρα και τους προκαθημένους. Η συμπάθεια του Ιερωνύμου στον Αλέξη Τσίπρα δεν κρύβεται και τούμπαλιν.
Μόνη εξαίρεση η προοδευτική ατζέντα που θα θελήσει να εφαρμόσει μία κυβέρνηση με κεντρική συνισταμένη τον ΣΥΡΙΖΑ, που προσκρούει στις βασικές αρχές της Εκκλησίας (γάμος ομόφυλων ζευγαριών, υιοθεσία από άτομα του ιδίου φύλου κ.λπ.).
Μικροί και συγκυβέρνηση
Με τους αρχηγούς των υπόλοιπων κομμάτων η Εκκλησία έχει καλές και σίγουρα λειτουργικές σχέσεις. Ο Ν. Ανδρουλάκης προωθεί ένα πιο προοδευτικό ευρωπαϊκό προφίλ. Δε θέλει πολλά πολλά με την Εκκλησία, όμως δε μπορεί να μην έχει και σχέσεις σεβασμού και διακριτών ρόλων.
Ο Κ. Βελόπουλος μπορεί ιδεολογικά να είναι ταυτισμένος με την Εκκλησία, όμως οι πολύ στενοί δεσμοί με τη Ρωσική Εκκλησία έχει δημιουργήσει μια απόσταση με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Εκκλησία της Ελλάδος που στην πολιτική συνήθως, Φανάρι και Αθήνα ομονοούν.
Περίοδο μέλιτος θα περάσει η Εκκλησία στην περίπτωση που ηγηθεί της επόμενης κυβέρνησης πολιτική προσωπικότητα από το παρελθόν (Κ. Καραμανλής, Ευ. Βενιζέλος κ.ά.), ενώ θα υπάρξουν μεγάλες δυσκολίες αν προκύψει κυβέρνηση τεχνοκρατών με επικεφαλής κάποια προσωπικότητα που δεν έχει καλές ή καθόλου αναφορές στην Εκκλησία, όπως για παράδειγμα η περίπτωση του συνταγματολόγου Ν. Αλιβιζάτου.
“Μελχισεδέκ”
*Αναδημοσίευση από την εφημερίδα “Ορθόδοξη Αλήθεια”