Λένε πως η νίκη έχει πολλούς πατεράδες. Στην περίπτωση της επιτυχίας του Ιερωνύμου να κάνει στα 83 του χρόνια το «πέντε στα πέντε» και να εκλέξει τα πρόσωπα της αρεσκείας του στις Μητροπόλεις Λαγκαδά, Καστοριάς, Θήρας, Περιστερίου και Κιλκισίου, τότε η νίκη πιστώνεται στον μοναδικό «πατέρα», τον Αρχιεπίσκοπο.
Κατάφερε να καταρρίψει τα όποια προγνωστικά και σχέδια «δελφίνων» και ηγετών αντιπολίτευσης. Αν μιλούσαμε με ποδοσφαιρικούς όρους, θα λέγαμε πως ο Ιερώνυμος «εξαφάνισε τη μπάλα».
Πάλεψε ο Καισαριανής, έδωσε μάχη ο Κοζάνης, κι όμως. Έπεσαν αμαχητί. Από έναν Ιερώνυμο που λόγω γήρατος ίσως σωματικά να έχει κόπωση, όμως το μυαλό το αρβανίτικο δουλεύει με ταχύτητες φωτός.
Εξέλεξε με άνεση τα πρόσωπα που είχε επιλέξει. Πρόσωπα που, όπως όλα δείχνουν, θα καταγράψουν θετική διαδρομή στις περιοχές που τους έστειλε η ιεραρχία να διακονήσουν.
Αλλαγές ισορροπιών
Οι αναλύσεις έχουν γίνει προ πολλού και από πολλούς του χώρου. Για το ότι ο Ιερώνυμος εξαφάνισε την – όποια- αντιπολίτευση και μπορεί ια να εκλέγει όποιον και όπου θέλει, τα έχουν πει άλλοι και καλύτερα. Οι αριθμητικές ισορροπίες και μόνο (φτάνει κοντά στις 45 εκλογές Μητροπολιτών!) αρκούν. Αυτά αφορούν στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο που δεν είχε και μεγάλη ανάγκη πέντε ακόμη ψήφων για να «επιβληθεί» εντός της Εκκλησίας.
Δεν θα σταθώ εκεί. Θα σταθώ μόνο στην αλλαγή της ισορροπίας για τη μελλοντική διαδοχή. Αν κέρδισε ο Ιερώνυμος, αυτός που -λέει η ιεραρχία- έχασε σίγουρα, ήταν ένας από τους τρεις αρχιερείς που φέρονταν να διεκδικεί τον αρχιεπισκοπικό θρόνο με αξιώσεις.
Βεβαίως στην μελλοντική κούρσα ποτέ δεν ξέρει κανείς το σκεπτικό και που δίνει ο κάθε αρχιερέας την τιμία ψήφο του. Με τα σημερινά όμως δεδομένα, υπάρχει η βεβαιότητα ότι τέσσερις στους πέντε δεν τρέφουν ιδιαίτερη αδυναμία στον συγκεκριμένο «δελφίνο».
Με αέρα
Με τέτοια επιτυχία δεν τίθεται φυσικά θέμα διαδοχής του Αρχιεπισκόπου. Ούτε ποτέ είχε τεθεί στην πραγματικότητα.
Ο Ιερώνυμος τώρα όμως αισθάνεται πιο άνετος. Φάνηκε από τον τρόπο που έκρουσε τα «καμπανάκια» για Κυθήρων και Αιτωλοακαρνανίας μιλώντας για «αποτείχιση» όσων δεν θέλουν να ακολουθήσουν τη γραμμή της Εκκλησίας.
Έναν αέρα και μια υποστήριξη που ο Ιερώνυμος πιθανότατα να χρειαστεί, αν ανοίξει κάποιο (νέο) μέτωπο με το Οικουμενικό Πατριαρχείο ή με την κυβέρνηση σε περίπτωση που δεν περάσουν κάποια από τα πάγια αιτήματα που έχει θέσει τα τελευταία δύο χρόνια που έχει εκλεγεί και δεν έχουν υλοποιηθεί.
Και το κυριότερο: μία τάση του Αρχιεπισκόπου να ανανεώσει το έμψυχο υλικό της ιεραρχίας με πιο φρέσκα μυαλά και πιο «ορεξάτους» ιεράρχες.
“Μελχισεδέκ”