Ηταν στις 22 Απριλίου του 2013, πριν από εννέα χρόνια, όταν ο Ελληνορθόδοξος Μητροπολίτης, κατά κόσμον Ράμι Γιαζίγκι, απήχθη μαζί με τον Συροϊακωβίτη επίσκοπο Γρηγόριο Υohanna Ibrahim από τζιχαντιστές και έκτοτε αγνοούνται
«Δεν δέχτηκε να είναι απλά ένας περαστικός ή μια ακόμη χαμένη φωνή μέσα στη φασαρία της πόλης»
Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΖΑΝΝΗ
Απρίλιος 2013. Ο πόλεμος στη Συρία μαίνεται. Οι τζιχαντιστές έχουν καταλάβει σημαντικό τμήμα της χώρας και έχουν εγκαθιδρύσει το χαλιφάτο τους. Εικόνες απίστευτης θηριωδίας μεταδίδονται σε ολόκληρο τον κόσμο –χωρίς εν τούτοις να συγκινήσουν ιδιαίτερα τους εμπόρους των εθνών που προκάλεσαν και συντηρούσαν την ανείπωτη εκείνη φρίκη. Εκείνοι που θα πληρώσουν το βαρύτερο τίμημα, είναι οι Χριστιανοί.
Στις 22 Απριλίου, τα ειδησεογραφικά πρακτορεία θα μεταδώσουν μιαν ακόμα είδηση, που θα είναι γροθιά στο στομάχι του «πολιτισμένου» κόσμου: Ο Ελληνορθόδοξος Μητροπολίτης Χαλεπίου Παύλος, μαζί με τον Συροϊακωβίτη επίσκοπο Γρηγόριο Υohanna Ibrahim, απήχθησαν από μαχητές της σουνιτικής ισλαμιστικής ομάδας Nur ad-Din al-Zenki. Οι δύο ιερωμένοι επρόκειτο να μεταβούν σε κάποια τοποθεσία για να διαπραγματευτούν την απελευθέρωση δύο κληρικών που είχαν απαχθεί από τους τζιχαντιστές. Ωστόσο, δεν έφτασαν ποτέ στον προορισμό τους. Επεσαν και οι ίδιοι θύματα απαγωγής από τους τρομοκράτες.
ΣΠΟΥΔΕΣ
Ο Μητροπολίτης Παύλος, ο κατά κόσμον Ράμι Γιαζίγκι (Rami Yazigi), γόνος ευσεβούς Ρωμαίικης Ορθόδοξης οικογένειας, γεννήθηκε στη Λαοδικεία της Συρίας το 1959. Σπούδασε αρχικά στο Πολυτεχνείο του Πανεπιστημίου Τιρσίν της Λαοδικείας (Λαττάκειας). Το 1985 χειροτονείται Διάκονος από τον Μητροπολίτη Λαοδικείας Ιωάννη. Εγγράφηκε στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, απ’ όπου αποφοίτησε το 1991. Το 1992 έλαβε το μεταπτυχιακό και το διδακτορικό του από την ίδια σχολή, υποβάλλοντας στην ελληνική γλώσσα διατριβή με θέμα: «Εσχατολογία και Ηθική – Η θεμελίωση της εν Χριστώ ζωής κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο». Στη Θεσσαλονίκη έλαβε και πτυχίο βυζαντινής μουσικής, ενώ στο Άγιον Όρος διδάχθηκε και την βυζαντινή εικονογραφία.
Το 1992 ο Μητροπολίτης Λαοδικείας θα τον χειροτονήσει Ιερομόναχο και την ίδια χρονιά αρχίζει την διακονία του ως καθηγητής στο Θεολογικό Ινστιτούτο του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού του Πανεπιστήμιου του Μπαλαμάντ στο Λίβανο, όπου δίδαξε Πατρολογία, Χριστιανική Ηθική και Ομιλητική.
Το 1994 έλαβε το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτη, ενώ την ίδια χρονιά αναδεικνύεται πρύτανης στο Πανεπιστήμιο του Μπαλαμάντ. Παρέμεινε στη θέση αυτή ως το 2000.
ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΜΑΣ!
Ο Γέρων του Βατοπαιδινού Κελλίου Αγίου Προκοπίου Αρχιμανδρίτης Κύριλλος Ομπέιντ, πνευματικό του τέκνο και μαθητής του στο Μπαλαμάντ, θυμάται με συγκίνηση: «Ηταν ο δάσκαλός μας στην εν Χριστώ αγάπη, στην υπομονή και στη ταπεινοφροσύνη. Αυτό το διαπιστώναμε κάθε φορά που τον βλέπαμε να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες με ηρεμία και ειρήνη και κάθε φόρα που δεν μας επέτρεπε “να βάζουμε δικαιολογίαν”, δηλαδή να υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας ή ακόμα και τον ίδιο, καθώς πάντα μας επαναλάμβανε τη γνωστή του φράση: “Καλύτερα να παρατηρείτε τους εαυτούς σας για να εντοπίζετε τις προσωπικές σας ελλείψεις, τις αδυναμίες και τα πάθη σας.
Φροντίστε πάντοτε να διορθώνετε τους εαυτούς σας, και μην σπαταλάτε μάταια τον πολύτιμο χρόνο που σας έδωσε ο Θεός με την αργολογία και την δικαιολογία”. Συνέχιζε, λέγοντάς μας ότι ως χριστιανοί οφείλουμε “να αγαπάμε αλλήλους”, “πάντα να σεβόμαστε την εικόνα του Θεού μέσα στον κάθε άνθρωπο και πάντα να μένουμε μόνο με τα θετικά του στοιχεία”. Ολοκλήρωνε λέγοντάς μας: “Ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να μιλά, εσείς όμως να μην σκεφτείτε ποτέ τα λόγια του καθενός, σκεφτείτε μόνο τον λόγο του Θεού και να έχετε πάντα στο νου και την καρδιά σας τον Κύριό μας τον Εσταυρωμένο. Αυτός είναι ο στόχος μας, γιατί μετά τα Πάθη και τη Σταύρωση έρχεται η Ανάσταση. Απαρνηθείτε τους εαυτούς σας, κουβαλήστε τον σταυρό σας και ακολουθήστε τον Κύριό μας τον Παντοκράτορα”. Έτσι μας δίδασκε όλα εκείνα τα χρόνια και παρόλο που οι δοκιμασίες πλήθαιναν, η αγάπη του αύξανε διαρκώς. Ήταν συνετός, σοφός και υπομονετικός με όλους ανεξαιρέτως – από τα πνευματικά του παιδιά μέχρι και τον κάθε άνθρωπο που θα συναντούσε».
ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ
Στις 2 Οκτωβρίου του 2000 εκλέγεται παμψηφεί από την Ιερά Σύνοδο του Πατριαρχείου Αντιοχείας Μητροπολίτης Χαλεπίου, Βεροίας και Αλεξανδρέττας. Στις 20 του ιδίου μηνός χειροτονείται από τον τότε Πατριάρχη Αντιοχείας Ιγνάτιο Δ΄ παρουσία πολλών αρχιερέων και στις 22, στον Μητροπολιτικό Ναό του Προφήτη Ηλία στο Χαλέπι τελείται η ενθρόνισή του. Είχε να διανύσει έναν κακοτράχαλο και ανηφορικό δρόμο, που θα τον βάδιζε μέχρι το τέλος, χωρίς να λογαριάσει τις δυσκολίες.
Η περιοχή που ανήκει εκκλησιαστικά στη Μητρόπολη Χαλεπίου, είναι μοιρασμένη ανάμεσα στη Συρία και την Τουρκία. Όπως αναφέρει ο Αρχιμανδρίτης Κύριλλος Ομπέιντ «Η ίδια η ιστορία του ανθρώπινου γένους, μαρτυρεί το πέρασμα δισεκατομμυρίων ανθρώπων πάνω στη γη, που όμως δεν άφησαν πίσω τους κανένα ίχνος η αποτύπωμα, ήταν απλά περαστικοί από αυτή τη ζωή. Ο Μητροπολίτης Παύλος δεν δέχτηκε να είναι απλά ένας περαστικός ή μια ακόμη χαμένη φωνή μέσα στη φασαρία της πόλης. Η φωνή του έφθανε σε μας ως μία δροσερή αύρα που γλύκαινε και ανέπαυε τις ψυχές μας, ηρεμούσε την πόλη και σταματούσε τη φασαρία της, καθώς μιλούσε το Άγιο Πνεύμα μέσα του και διαμέσου αυτού, με λόγο τέτοιο που θα τον θυμούνται όλες οι γενιές της Αντιόχειας κάθε φορά που θα ευαγγελίζονται το Λόγο του Θεού…».
Το πλούσιο έργο του, η κοινωνική πρόνοια, η στήριξη της παιδείας και η ίδρυση της Μονής Ευαγγελιστρίας
Ο π. Κύριλλος αναφέρει επίσης ότι ο Ιεράρχης αναζωογόνησε την Εκκλησία του Χαλεπίου και της Αλεξανδρέττας. Ξεκίνησε σιωπηρά και σοφά και όσο περνούσαν τα χρόνια, ακόμη κι όσοι στην αρχή δεν τον καταλάβαιναν, άρχισαν να θαμπώνονται από την επιτυχία της Ορθόδοξης Εκκλησίας στο Χαλέπι και στην Αλεξανδρέττα, την αναβίωση και την τακτοποίησή της. Ιδρυσε το γυναικείο μοναστήρι της Ευαγγελίστριας και χειροτόνησε πολλούς ιερείς καταρτισμένους επιστημονικά και θεολογικά και με ποιμαντικές ικανότητες. Αρκετοί έγιναν στη συνέχεια μητροπολίτες και ηγούμενοι μοναστηριών.
ΚΟΙΝΩΦΕΛΗ ΙΔΡΥΜΑΤΑ
Αλλά και στο θέμα της κοινωνικής πρόνοιας δεν υστέρησε καθόλου. Ιδρυσε στο Χαλέπι πολλά κοινωνικά ιδρύματα προς αρωγή των φτωχών, των αναπήρων, των εμπερίστατων. Σημαντική είναι και η συνεισφορά του στον τομέα της Παιδείας: Με τη βοήθεια της Ελλαδικής Εκκλησίας ίδρυσε το ιδιωτικό σχολείο «Ανατολή», που έγινε ένας φάρος της επιστήμης. Πέραν της σχολικής ύλης της Συρίας που γινόταν στα αραβικά, η διδασκαλία γινόταν στα ελληνικά, καθώς και στα αγγλικά και τα γαλλικά.
Πλούσιο ήταν επίσης το συγγραφικό και το κηρυγματικό του έργο. Ο Μητροπολίτης Ιωάννης Μανσούρ τον αποκαλούσε «νέο Χρυσόστομο».
Το 2011 φύσηξαν και στη Συρία οι άνεμοι της λεγόμενης «Αραβικής Άνοιξης», που έφερε έναν χειμώνα δίχως τέλος στους λαούς της Μέσης Ανατολής, ιδιαίτερα στους Χριστιανούς. Μέσα στα δίσεχτα εκείνα χρόνια, ο αδελφός του Παύλου Ιωάννης εκλέγεται Πατριάρχης Αντιοχείας, στις 17 Δεκεμβρίου του 2012, για να ενθρονιστεί στον θρόνο του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου στις 10 Φεβρουαρίου του 2013. Μόλις δύο μήνες πριν την απαγωγή του αδελφού του.
ΜΟΙΡΑΙΟ ΠΡΩΙΝΟ
Λίγο πριν το μοιραίο εκείνο πρωινό της 22ης Απριλίου, ο Μητροπολίτης Παύλος είχε έλθει στην Ελλάδα με τις πνευματικές του θυγατέρες από τη Μονή του Ευαγγελισμού. Ο κίνδυνος γι’ αυτές ήταν μεγάλος αν παρέμεναν στη Συρία. Αφού τις εξασφάλισε, επέστρεψε στη Μητρόπολή του, κοντά στο χειμαζόμενο ποίμνιό του, ως το μοιραίο εκείνο πρωινό.
Οι τζιχαντιστές τον απήγαγαν μαζί με τον Συροϊακωβίτη επίσκοπο Γρηγόριο Υohanna Ibrahim. Επισήμως έκτοτε θεωρούνται αγνοούμενοι. Ομως υπάρχουν πληροφορίες από δημοσιογραφικές πηγές που αναφέρουν ότι οι δύο ιερωμένοι, μετά από μεγάλες δοκιμασίες και μαρτύρια, εν τέλει αποκεφαλίστηκαν από τους ακραίους ισλαμιστές τον Δεκέμβριο του 2016. Μάλιστα, κάποιος Τούρκος αυτοεξόριστος δημοσιογράφος σε άρθρο του στις 13/4/2017 κατονομάζει τους δολοφόνους του και τις μυστικές υπηρεσίες με τις οποίες είχαν συνεργαστεί.
«ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΝΑΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ, ΕΙΤΕ ΕΙΝΑΙ ΕΝ ΖΩΗ ΕΙΤΕ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ»
Ο Μητροπολίτης Παύλος θεωρούμε πως είναι πραγματικά ένας Μάρτυρας. Είτε είναι εν ζωή, είτε βρίσκεται στη Βασιλεία του Θεού.
Τον Μάιο του 2016 διοργανώθηκε στο Πολεμικό Μουσείο από το ηλεκτρονικό περιοδικό «Πεμπτουσία», σε συνεργασία με την Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Μπαλαμάντ, μια εκδήλωση για τον απαχθέντα Μητροπολίτη Παύλο. Είχαν συμπληρωθεί τότε τρία χρόνια από την απαγωγή του. Η εκδήλωση είχε τον χαρακτηριστικό τίτλο: «Κόντρα στη Λήθη».
Παρευρέθηκαν Επίσκοποι της Ελλαδικής Εκκλησίας και του Πατριαρχείου Αντιοχείας, ιερείς από διάφορες Μητροπόλεις, μοναχές και μοναχοί από διάφορα μοναστήρια της Ελλάδος και του εξωτερικού, μεταξύ των οποίων οι Ηγούμενοι των Αγιορείτικων Μονών, Βατοπαιδίου Αρχιμανδρίτης Εφραίμ και Σιμωνόπετρας Αρχιμανδρίτης Ελισαίος, στον οποίον ο Μητροπολίτης Παύλος είχε προλάβει να στείλει το τελευταίο του μήνυμα πριν την απαγωγή του.
Στην εκδήλωση αυτή, στην κατάμεστη αίθουσα του αμφιθεάτρου του Πολεμικού Μουσείου, μίλησε και ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος, με θέμα: «Διωγμός και μαρτύριο, η δόξα της Εκκλησίας». Μεταξύ άλλων, τόνισε: «Δεν μπορούμε να πούμε ότι ο Μητροπολίτης Παύλος ήταν θύμα, διότι δεν έγινε κάτι από λάθος ή από αδυναμία. Ο Μητροπολίτης Παύλος θεωρούμε πως είναι πραγματικά ένας Μάρτυρας. Είτε είναι εν ζωή, είτε βρίσκεται στη Βασιλεία του Θεού. Και αυτό διότι, ό,τι υπέστη ήταν αποτέλεσμα της κοινωνίας αγάπης που είχε προς τον Θεό και την Εκκλησία… Ο Παύλος είναι σίγουρα ο διωκόμενος Επίσκοπός μας. Μπορεί όμως και να είναι ο Μάρτυρας της εποχής μας. Αν ζει, του προσφέρουμε τις προσευχές μας. Αν βρίσκεται στην Βασιλεία των Ουρανών, ζητάμε τις πρεσβείες του».
Εμείς ωστόσο, είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι ότι, σε κάθε περίπτωση, ο Μητροπολίτης Χαλεπίου Παύλος ΖΕΙ. Και την ακλόνητη αυτή πεποίθησή μας δεν την βασίζουμε στις πληροφορίες των ειδησεογραφικών πρακτορείων, ούτε σε ανθρώπινες εκτιμήσεις. Την στηρίζουμε στον αψευδή λόγο του Ίδιου του Θεού και Σωτήρος Χριστού, ο Οποίος μας διαβεβαιώνει: «Ἐγὼ εἰμὶ ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή. Ὁ πιστεύων εἰς Ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς Ἐμέ, οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα».