Το εσπέρας της Παρασκευής της Α´ Εβδομάδος των Νηστειών, 19ης Μαρτίου 2021, έλαβε χώρα στον Πανίερον Ναόν της Αναστάσεως η ακολουθία των Χαιρετισμών της Υπεραγίας ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας.
Κατ᾽ αυτήν ανεγνώσθη το Μικρόν Απόδειπνον, εψάλη ο Κανών του Ακαθίστου Ύμνου «Ανοίξω το Στόμα μου» υπό του Ιεροδιακόνου Συμεών δεξιά και υπό του κ. Βασιλείου Γκοτσοπούλου αριστερά και απηγγέλθησαν οι Οίκοι της Α´ Στάσεως των Χαιρετισμών του Ακαθίστου Ύμνου από Α΄ έως Ζ΄, ήτοι “Άγγελος Πρωτοστάτης…”, “Βλέπουσα η Αγία…”, “Γνώσιν άγνωστον γνώναι…”, “Δύναμις του Υψίστου…”, “Έχουσα Θεοδόχον η Παρθένος την μήτραν…”, “Ζάλην ένδοθεν έχων λογισμών αμφιβόλων…” υπό του προεξάρξαντος της τελετής Μακαριωτάτου Πατρός ημών και Πατριάρχου Ιεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, του και ομιλήσαντος προς τους πιστούς διά της κάτωθι προσφωνήσεως Αυτού:
«Εξέστη τα σύμπαντα επί τη θεία δόξη σου, συ γαρ απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα τον επί πάντων Θεόν, και τέτοκας άχρονον Υιόν πάσι τοις υμνούσι σε σωτηρίαν βραβεύοντα». Και απλούστερον: Τα σύμπαντα έμειναν εκστατικά, εξαιτίας της θεικής δόξης σου, διότι συ, Παρθένε, η οποία δεν έχει εμπειρίαν γάμου, συνέλαβες εις την μήτραν σου τον Θεόν, ο Οποίος εξουσιάζει τα πάντα και έτεκες τον άχρονον Υιόν, ο Οποίος δίδει ως βραβείον την σωτηρίαν εις όλους εκείνους, οι οποίοι σε υμνούν», αναφωνεί ο υμνωδός της Θεοτόκου, Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
ευλαβείς Χριστιανοί,
Οι θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας μας εθέσπισαν, όπως καθ᾽ εκάστην εβδομάδα των Νηστειών της Αγίας Τεσσαρακοστής αναμέλπωμεν το “Χαίρε του Αγγέλου Γαβριήλ”, δηλονότι τους Χαιρετισμούς εις την Θεοτόκον και Μητέρα του Θεού Λόγου, την υπερευλογημένην και αειπάρθενον Μαρίαν.
Εν τω αγίω προσώπω της Παναγίας Μαρίας, της εκ Ναζαρέτ, αινούμεν, ευλογούμεν και δοξολογούμεν το μήνυμα του αφράστου μυστηρίου της θείας Οικονομίας, δηλονότι της ενσαρκώσεως και ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. «Τούτο της προς ανθρώπους θείας καταλλαγής (Ρωμ. 5,10) το μυστήριον, λέγει ο άγιος Ανδρέας Κρήτης, τούτο πανηγυρίζομεν, την του Θεού προς ανθρώπους συνάφειαν, την του προσλήμματος θέωσιν, την της εικόνος ημών αναμόρφωσιν, την εις το κρείττον αλλοίωσιν, την εις τους ουρανούς ύψωσιν και ανάβασιν». [Αυτό πανηγυρίζομεν σήμερον, την ένωσιν του Θεού με τους ανθρώπους, την θέωσιν της ανθρωπίνης φύσεως, την αναμόρφωσιν της εικόνος μας, την μεταβολήν μας προς το καλύτερον, την ανύψωσιν και ανάβασίν μας εις τον ουρανόν].
Ιδού διά τι ο υμνωδός διά στόματος του Αρχαγγέλου Γαβριήλ αναφωνεί τη Θεοτόκω: “Χαίρε, δι᾽ ης η χαρά εκλάμψει. Χαίρε δι᾽ ης η αρά εκλείψει. Χαίρε του πεσόντος Αδάμ η ανάκλησις. Χαίρε των δακρύων της Εύας η λύτρωσις”. Και ιδού πάλιν διά τι “εξέστη τα σύμπαντα επί τη θεία δόξη της απειρογάμου Παρθένου”.
Η Υπεραγία Θεοτόκος και Παρθένος Μαρία είναι αύτη, η οποία διά της υπακοής αυτής εις το θέλημα του Θεού, “ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμά σου”, (Λουκ. 1,38), ηλευθέρωσε εκ της αράς / της κατάρας τον μεν πεσόντα Αδάμ διά της ανακλήσεως αυτού, την δε Εύαν διά της των δακρύων λυτρώσεως αυτής.
Με άλλα λόγια, η κατάρα ως συνέπεια της πτώσεως και παρακοής του Αδάμ, εισήγαγεν εις το ανθρώπινον γένος τον θάνατον της αμαρτίας, ως λέγει ο θείος Παύλος: «ώσπερ δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εις τον κόσμον εισήλθε και διά της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτως εις πάντας ανθρώπους ο θάνατος διήλθεν, εφ’ ω πάντες ήμαρτον», (Ρωμ. 5,12)· «εκείνου [του Αδάμ] πεσόντος», λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος, «και οι μη φαγόντες από του ξύλου [της ζωής] γεγόνασι εξ εκείνου πάντες θνητοί».
Η Θεοτόκος και αειπάρθενος Μαρία διά της εκ των αγνών αιμάτων αυτής εν Πνεύματι Αγίω Γεννήσεως του Θεού Λόγου, Κυρίου δε ημών Ιησού Χριστού, ανεδείχθη Μήτηρ της Ζωής, η δε Ζωή ην ο Χριστός. «Εγώ ειμι η Ανάστασις και η ζωή. Ο πιστεύων εις εμέ καν αποθάνη, ζήσεται, και πας ο ζων και πιστεύων εις εμέ, ου μη αποθάνη εις τον αιώνα», (Ιωάν. 11,26), λέγει Κύριος. Ιδού λοιπόν διά τι ο υμνωδός βοά και λέγει: «Συ γαρ, απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα τον επί πάντων Θεόν και τέτοκας άχρονον Υιόν πάσι τοις υμνούσι σε σωτηρίαν βραβεύοντα».
Επειδή ακριβώς ο άχρονος Υιός και Λόγος του Θεού ανέλαβε την ημετέραν ανθρωπίνην ουσίαν εκ της Παρθένου Μαρίας και ανεμόρφωσεν αυτήν εις Εαυτόν, διά τούτο Ούτος ο Χριστός βραβεύει (παρέχει) την σωτηρίαν εις πάντας τους υμνούντας και τιμώντας την Θεοτόκον και Μητέρα Αυτού. «Η μήτρά σου Θεόν ημίν έτεκε, μεμορφωμένον καθ᾽ ημάς· αλλ᾽ ως Κτίστην πάντων, δυσώπει Θεοτόκε, ίνα ταίς πρεσβείαις ταίς σαίς δικαιωθώμεν», αναφωνεί υμνολογικώς και ο Άγιος Ανδρέας Κρήτης.
Όντως, αγαπητοί μου αδελφοί, τα σύμπαντα, η έλλογος και άλογος φύσις, εξίστανται και ίστανται ενώπιον του μεγαλειώδους και ακατανοήτου μυστηρίου της αειπαρθένου Θεοτόκου Μαρίας. Διό και ο υμνωδός σπεύδει κραυγάζων: «Χαίρε βουλής απορρήτου μύστις. Χαίρε σιγής δεομένων πίστις». Με άλλα λόγια, η Θεοτόκος εγένετο συμμέτοχος «της απορρήτου βουλής του Θεού» αφ᾽ ενός και πρότυπον υπακοής εις την πίστιν αφ ετέρου. «Υπακοής η πίστις δείται μόνης, ου πολυπραγμοσύνης. Και όταν ο Θεός επιτάττη πείθεσθαι, ου περιεργάζεσθαι δεί», λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός.
Εις τούτο και ημείς καλούμεθα εις την υπακοήν της Ορθοδόξου ημών πίστεως και την διά νηστείας και μετανοίας συμμετοχήν ημών εις το Άγιον Πάσχα. Μετά δε του υμνωδού δεηθώμεν της Υπερευλογημένης Θεοτόκου και Μητρός του Θεού και είπωμεν: «Απώλεσα, το πρωτόκτιστον κάλλος, και την ευπρέπειάν μου· και άρτι κείμαι γυμνός, και καταισχύνομαι… Θεοτόκε η ελπίς, και προστασία των σε υμνούντων, άρον τον κλοιόν, απ’ εμού τον βαρύν, τον της αμαρτίας, και ως Δέσποινα αγνή, μετανοούντα δέξαι με». Αμήν. Και ευλογημένον το στάδιον της Αγίας νηστείας.
Εν οις και ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος εις τα Ιεροσόλυμα κ. Ευάγγελος Βλιώρας μετά προσωπικού του Προξενείου και της οικογενείας αυτού.
Πηγή: Πατριαρχείο Ιεροσολύμων