Σειρά Χριστουγεννιάτικων Ακολουθιών για την εορτή των Χριστουγέννων τέλεσε ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος από το βράδυ της 6ης Ιανουαρίου προς τις 7 Ιανουαρίου, στον Καθεδρικό Ναό του Σωτήρος Χριστού στη Μόσχα.
Στο μήνυμά του για τα Χριστούγεννα, ο Πατριάρχης Κύριλλος αναφέρει ότι “το αίσθημα της ασφάλειας, της προστασίας και της ησυχίας λείπει πολύ από εμάς σήμερα, με τη φονική λοίμωξη να εισάγει ακόμη μεταβολές στη ζωή μας, ενώ είναι δύσκολο να προγραμματίζουμε και να σχεδιάζουμε, και η ανασφάλεια για την αυριανή ημέρα μας κρατά σε ένταση και προκαλεί ανησυχία”.
Ο Πατριάρχης Μόσχας επισημαίνει ακόμη ότι “ο Βασιλευς των Ουρανών, έπραξε ήδη το παν για τη δική μας σωτηρία. Μας μένει μόνο να δεχθούμε την αγάπη του και να ανταποκριθούμε σε αυτή με τις πράξεις μας, διότι μέσω της ζωής κατά τις εντολές και τα έργα, μέσω της ισχυρής πίστης και της επιθυμίας να είμαστε με τον Θεό, με ελπίδα και εμπιστοσύνη σε Αυτόν, μπορούμε να υπερκεράσουμε αυτές ή άλλες δυσκολίες”.
Διαβάστε το μήνυμα του Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλου:
Μήνυμα επί τη εορτή των Χριστουγέννων
τού Πατριάρχου Μόσχας καί Πασών των Ρωσσιών κ.κ. Κυρίλλου
Επί τη μεγάλη εορτή της τού Χριστού Γεννήσεως προσφέρω πάσιν υμίν τας εγκαρδίους μου ευχάς καί προσρήσεις.
Κατ᾽ αυτήν την λαμπράν νύκτα πάσα η κτίσις αγαλλιά, άλλως τε εγγίζει ήκει νυν ο Κύριος, προσδοκία Εθνών, καί σωτηρία κόσμου (Κανών α´, Ωδή δ´, Προεόρτιος των Χριστουγέννων, Ήχος πλ. β´). Την έλευσιν τού Σωτήρος επί πολλά έτη προσεδόκουν οι άνθρωποι, οι απoλέσαντες μετά την εκδίωξιν εκ τού Παραδείσου την επικοινωνίαν μετά τού Δημιουργού αυτών, οι λησμονήσαντες πόσον χαροποιόν είναι να αισθάνηταί τις καθ᾽ εκάστην την παρουσίαν τού Θεού καί ακούη λίαν εγγύς την φωνήν Αυτού, έχη την δυνατότητα όπως απευθύνηται προς Αυτόν καί αυτίκα λαμβάνη την απόκρισιν, ειδώς τον εαυτόν σου εν πλήρει ασφαλεία, διότι ο Κύριος είναι εγγύς σου.
Αυτό ακριβώς το αίσθημα ασφαλείας, προστασίας καί ησυχίας λείπει πολύ από ημάς σήμερον, ότε η φονική λοίμωξις εισάγει ακόμη μεταβολάς εις την ζωήν μας, ενώ είναι δύσκολον να προγραμματίζωμεν καί σχεδιάζωμεν, ότε η ανασφάλεια διά την αύριον ημέραν κρατεί συνεχώς εις έντασιν καί προκαλεί ανησυχίαν. Καίτοι εν αυταίς ταίς ουχί ευκόλοις περιστάσεσι, μετά ιδιαιτέρας οξύτητος ησθόμεθα το εύθραυστον της ανθρωπίνης υπάρξεως, συνειδητοποιήσαμεν ότι οφείλομεν να εκτιμώμεν ως μεγίστην δωρεάν τού Θεού την εκάστην νέαν ημέραν, αντελαβόμεθα πόσον μέγα βάρος καθίσταται η εξηναγκασμένη απομόνωσις καί πόσον σπουδαίον είναι να έχωμεν την δυνατότητα τακτικής διά ζώσης κοινωνίας μετά των συγγενών καί οικείων.
Ατενίζοντες το κείμενον εν τη Φάτνη Βρέφος Χριστόν, την Πανάχραντον Μητέρα Αυτού καί Ιωσήφ τον Μνήστορα, αντιλαμβανόμεθα ότι μόνον η αγάπη προς τον Θεόν καί τούς ανθρώπους είναι εις θέσιν να ενδυναμώνη ημάς εις τας διαφόρους δοκιμασίας, έξω βάλλη τον φόβον από των καρδιών ημών καί παράσχη δυνάμεις προς αγαθοεργίαν.
Άλλως τε η Υπεραγία Θεοτόκος εις μίαν εκ των σπουδαιοτέρων στιγμών της ζωής Αυτής καί Αυτή ευρίσκετο εις στενοχώρους περιστάσεις, εν ξένη πόλει, εν ερήμω τόπω, εν σπηλαίω των κτηνών. Εν τούτοις, ως τερπνόν παλάτιον το ταπεινόν Σπήλαιον, Αυτή εδείκνυτο (Απολυτίκιον, Ήχος δ´, εν τω εσπερινώ της 24ης Δεκεμβρίου), διότι η αγάπη διά τον Υιόν καί Θεόν επλημμύρισε την καρδίαν Αυτής· η αγάπη αυτή μετεμόρφωνε τα πάντα πέριξ Αυτής καί η Παρθένος δεν παρετήρει ούτε δυσχερείας, αλλά ούτε καί την εσχάτην πενίαν τού σπηλαίου. Η ευγνωμοσύνη προς τον Δημιουργόν καί η στοργή προς το νεογέννητον Βρέφος επέτρεπεν εις Αυτήν ως ουδέν να ηγήται τας δυσκολίας καί βλέπη την αγαθήν Πρόνοιαν τού Θεού εις πάσας τας περιστάσεις, ας κατέπεμπεν Αυτή ο Κύριος. Πόσον διαφέρει τούτο από την ημετέραν αντίληψιν των υπό τού Θεού δοκιμασιών, όταν λ.χ. εις καιρόν της απομονώσεως ακόμη καί την οικίαν αυτών πολλοί αντεμετώπιζον ως φυλακήν, πίπτοντες εις ακηδίαν καί βλέποντες τα πάντα εν χρώματι μέλανι.
Νοερώς παριστάμενοι σήμερον τη Φάτνη τού Σωτήρος, παρά τη οποία πλησίον τού Δημιουργού ευρίσκεται πάσα κτίσις – καί άνθρωποι, καί ζώα, καί άγγελοι, μύσται της απλής καί τρισηλίου αίγλης (Κανών των Ασωμάτων, Ωδή η´, Ήχος πλ. α´, ῎Ορθρος Δευτέρας), ας αισθανθώμεν τούς εαυτούς μας περιβεβλημένους την αγάπην τού Θεού καί ηνωμένους πέριξ τού Χριστού. Ας ρίψωμεν από της ψυχής ημών τα δεσμά τού φόβου καί της ελλείψεως εμπιστοσύνης, ανησυχίας καί απελπισίας, ας ακούσωμεν την φωνήν τού Υιού τού Θεού, Όστις έρχεται επί της αμαρτωλού γης καί καλεί εις Εαυτόν πάντας τούς κοπιώντας καί πεφορτισμένους, υπισχνούμενος αυτοίς την ανάπαυσιν (Ματθ. 11, 28). Έρχεται καί διδάσκει ημάς ίνα ζήσωμεν ούτως, ώστε η απολεσθείσα μακαριότης τού Παραδείσου γίνη αύθις πραγματικότης η έτι πλείονα, ώστε ο άνθρωπος δυνηθή ίνα ενούται ακαταλήπτως καί μυστηριακώς μετά τού Κυρίου.
Ο γεννηθείς επί της γης Βασιλεύς των Ουρανών (στιχηρά της εορτής) έπραξεν ήδη το παν διά την ημετέραν σωτηρίαν. Μας μένει μόνον ίνα δεχθώμεν την αγάπην Αυτού καί ανταποκριθώμεν εις αυτήν διά των πράξεων ημών, δηλονότι διά της ζωής κατά τας εντολάς καί των έργων τού ελέους, διά της ισχυράς πίστεως καί της επιθυμίας ίνα ώμεν μετά τού Θεού, διά της προθυμίας ουχί μόνον να δεχώμεθα εκ των Πατρικών χειρών Αυτού πλουσίους οικτιρμούς, αλλά καί μετά στερράς ελπίδος καί εμπιστοσύνης εις Αυτόν να υπερκεράσωμεν αυτάς η άλλας δυσκολίας.
Αγαπητοί μου, έτι καί έτι συγχαίρω υμίν επί τη Γεννήσει τού Χριστού. «Ουδείς είναι αφωρισμένος της κοινωνίας αυτής της αγαλλιάσεως, επιβεβαιοί ο άγιος Λέων ο Μέγας, άλλως τε η αφορμή της χαράς είναι κοινή διά πάντας. Είθε να χορεύση ο άγιος, διότι εγγίζει τη δόξη. Είθε να χαίρη ο αμαρτωλός, διότι συγχώρησις δίδεται εις αυτόν» (Λόγος Α´ εις την Γέννησιν τού Χριστού). Ο Κύριος ας πέμψη πάσιν υμίν ψυχικήν καί σωματικήν υγείαν, ανεξάντλητον χαράν καί ευθυμίαν, ενδυναμώνη εις τα τελούμενα υφ’ υμών έργα καί την περαιτέρω πορείαν εις τον στίβον της σωτηρίας. Αμήν.
