Την Τρίτη 20 Ιουλίου το πρωί ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Προφήτου Ηλιού στο Άνω Ζερβοχώρι.
O Μητροπολίτης Βεροίας στην ομιλία του κατά την Θεία Λειτουργία ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ιδού μακαρίζομεν τους υπομένοντας· την υπομονήν Ιώβ ηκούσατε και το τέλος Κυρίου οίδατε».
Τιμά σήμερα η Εκκλησία μας τον μεγάλο προφήτη της Παλαιάς Διαθήκης Ηλία. Τιμά έναν προφήτη, ο οποίος, αν και έζησε δέκα σχεδόν αιώνες πριν από την έλευση του Χριστού, τον συναντούμε και στην Καινή Διαθήκη, τον συναντούμε κατά τη Μεταμόρφωση του Κυρίου στο όρος Θαβώρ.
Και καθώς ο Χριστός δήλωσε κατηγορηματικά ότι δεν ήλθε για να καταλύσει τους νόμους ή τους προφήτες, αλλά για να τους συμπληρώσει, η Εκκλησία μας τιμά και προβάλλει τους προφήτες, ως πρότυπα μακροθυμίας και υπομονής, όπως ακούσαμε προ ολίγου στο αποστολικό ανάγνωσμα από την επιστολή του αγίου Ιακώβου του αδελφοθέου.
Ένα τέτοιο παράδειγμα υπομονής μας δίδει με τη ζωή του και ο προφήτης Ηλίας, ο οποίος υπέμεινε τους διωγμούς του ασεβούς βασιλέως Αχαάβ και της συζύγου του Ιεζάβελ, λόγω της πίστεώς του στον αληθινό Θεό, αλλά και την τριετή απόλυτη μόνωση σε μία σπηλιά στην έρημο του Ιορδάνη κατά την περίοδο της ξηρασίας του Ισραήλ.
Μπορεί όμως κάποιος να διερωτηθεί γιατί είναι τόσο σπουδαία αρετή η υπομονή, ώστε να προβάλλεται και να εγκωμιάζεται ο προφήτης Ηλίας γι’ αυτήν και όχι για κάποια άλλη αρετή, από αυτές που εμείς θεωρούμε ίσως σπουδαίες.
Η απορία είναι εύλογη, αλλά και η απάντηση είναι απλή και σαφής. Η υπομονή είναι όντως μεγάλη και σπουδαία αρετή, γιατί προϋποθέτει και πολλές άλλες αρετές. Προϋποθέτει την ταπείνωση, προϋποθέτει την πίστη και την ελπίδα στον Θεό, προϋποθέτει την πραότητα και τη μακροθυμία, προϋποθέτει την αγάπη. Ο εγωιστής δεν μπορεί να υπομείνει το παραμικρό, γιατί πιστεύει ότι αδικείται, ότι υποτιμάται, ότι αυτό που του συμβαίνει δεν ταιριάζει με τη δήθεν αξία της προσωπικότητός του.
Όποιος δεν έχει πίστη και ελπίδα στον Θεό, δεν μπορεί να υπομένει, γιατί δεν βρίσκει λόγο για τον οποίο πρέπει να υπομένει, γιατί δεν μπορεί να κατανοήσει ότι τα πάντα στη ζωή μας είναι μέσα στο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία μας, και ότι αυτά που μας φαίνονται δυσάρεστα ή καμιά φορά επώδυνα ή και λυπηρά, μπορεί να είναι αιτία μεγάλης πνευματικής ωφελείας.
Όποιος δεν είναι πράος, εκνευρίζεται και οργίζεται με την πρώτη δυσκολία, αντιδρά και δεν θέλει να περιμένει, όπως και εκείνος που δεν έχει αγάπη προς τους ανθρώπους, οργίζεται εναντίον τους για όποιο πρόβλημα προκύψει και τους θεωρεί υπεύθυνους.
Αντίθετα, όποιος υπομένει στις δυσκολίες και τις αντιξοότητες που συναντά, έχει διπλό όφελος: αφενός ασκείται σε όλες τις αρετές που προαναφέραμε και προάγεται πνευματικά και αφετέρου λαμβάνει από τον Θεό και τον μισθό της υπομονής του, που δεν είναι άλλος από τη σωτηρία της ψυχής του. Διότι η σωτηρία δεν είναι κάτι που επιτυγχάνεται από τη μία ημέρα στην άλλη, δεν είναι κάτι που μπορεί να το κατακτήσει ο άνθρωπος χωρίς προσπάθεια και χωρίς κόπο. Η σωτηρία της ψυχής μας, αλλά και αυτή ακόμη η καθημερινότητά μας απαιτεί διαρκή προσπάθεια και αγώνα· και προσπάθεια και αγώνας χωρίς υπομονή δεν υπάρχει, διότι διαφορετικά σύντομα ο άνθρωπος τον εγκαταλείπει, χωρίς να φθάσει στο τέλος και να επιτύχει τον σκοπό του.
Αντίθετα, όποιος μπορεί να υπομένει, φθάνει και στο τέλος του δρόμου που έχει χαράξει. Γι’ αυτό και ο ίδιος ο Χριστός μας διαβεβαιώνει ότι «εν τη υπομονή υμών κτήσασθαι τας ψυχάς υμών». Με την υπομονή σας θα κερδίσετε τις ψυχές σας, θα κερδίσετε τη σωτηρία σας.
Με αυτή την υπομονή, την υπομονή του προφήτου Ηλιού, την υπομονή των αγίων της Εκκλησίας μας, ας προσπαθήσουμε και εμείς να πορευθούμε στη ζωή μας, και την εγκόσμια και την πνευματική, όπως μας συστήνει και ο απόστολος Παύλος λέγοντας, «δι’ υπομονής τρέχωμεν τον προκείμενον ημίν αγώνα αφορώντες εις τον της πίστεως αρχηγόν και τελειώτην Ιησούν», υπομένοντας, δηλαδή, όποια δυσκολία, θλίψη, πειρασμό, αδικία ή αντιξοότητα συναντήσουμε στη ζωή μας με τη βεβαιότητα ότι όλα αυτά μας βοηθούν να αυξήσουμε την υπομονή μας και μέσω αυτής την πίστη και την ελπίδα μας στον Θεό, για να αξιωθούμε και του βραβείου της υπομονής μας, δηλαδή τη σωτηρία της ψυχής μας, διά πρεσβειών και του τιμωμένου αγίου ενδόξου προφήτου Ηλιού.
Ιδιαίτερα η περίοδος αυτή είναι μία περίοδος κατά την οποία όλοι μας πρέπει να δείξουμε υπομονή. Έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα μεγάλο πειρασμό και αυτός είναι ο κορωνοιός. Εάν δεν δείξουμε υπομονή και εάν δεν τηρήσουμε όλα αυτά τα οποία μας προφυλάσσουν από τον πειρασμό αυτό, από τον κορωνοιό, δυστυχώς, τα αποτελέσματα τα ζούμε, και βλέπουμε καθημερινά πόσοι άνθρωποι αρρωσταίνουν και πεθαίνουν. Αλλά και γενικά στη ζωή μας, όλοι εμείς που κατέχουμε μία θέση, εάν δεν έχουμε υπομονή, δεν μπορούμε να κάνουμε πρωτίστως το καθήκον μας, προκειμένου να βοηθήσουμε και τον εαυτό μας και πάνω από όλα τους άλλους. Για φανταστείτε ένας επίσκοπος να μην έχει υπομονή και να τα βάζει καθημερινά με τους ιερείς, με τον κόσμο και με όλα τα προβλήματα που, θέλουμε δεν θέλουμε, θα έχουμε καθημερινά στη ζωή μας.
Όλοι πρέπει να έχουμε υπομονή, διότι διά της υπομονής, λέγει ο Χριστός, «κτήσασθαι τας ψυχάς υμών». Επομένως, χωρίς υπομονή καταστρέφουμε το έργο που ίσως έχουμε κάνει. Χρειάζεται υπομονή σε όλα τα στάδια και σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Και στην οικογένεια και στην Εκκλησία και στον Δήμο και στην πολιτεία. Πάντα χρειάζεται η μεγάλη αυτή αρετή της υπομονής. Αυτή μας αγιάζει, όπως και τον προφήτη Ηλία, όπως όλους τους αγίους, οι οποίοι με υπομονή δέχθηκαν και κρίσεις και κατακρίσεις και διωγμούς και μαρτύρια ακόμη. Επομένως, αυτά που υφιστάμεθα εμείς είναι τίποτε μπροστά στην υπομονή που έδειξαν οι άγιοί μας. Γι᾽ αυτό πρωτίστως εγώ και μετά όλοι σας πρέπει να δείχνουμε υπομονή, για να κατορθώσουμε στη ζωή μας αυτά που σκεφτόμαστε, αυτά που έχουμε προγραμματίσει, και κυρίως το πρώτιστο που δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι είναι η σωτηρία της ψυχής μας. Και αυτή θα την επιτύχουμε μόνο διά της υπομονής.