Πανηγύρισε η Ιερά Μονή Αγίων Πάντων Βεροίας

Την Κυριακή των Αγίων Πάντων ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο Λόγο στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή Αγίων Πάντων Βεροίας, στα Πιέρια Όρη.

Στην ομιλία του ο Μητροπολίτης τόνισε: Και ούτοι πάντες μαρτυρηθέντες διά της πίστεως ουκ εκομίσαντο την επαγγελίαν … ίνα μη χωρίς ημών τελειωθώσιν».

Στον ιερό κατάλογο των μαρτυ­ρηθέντων διά της πίστεως, τον οποίο συμπεριέλαβε ο ουρανο­βάμων απόστολος Παύλος στην επι­στολή του προς τους εξ Εβραίων χριστιανούς, προσετέθησαν δύο χι­λιά­δες χρόνια τώρα εκατομμύρια μαρτύρων και οσίων, αγίων και θεοφόρων πατέρων και μητέρων, που έζησαν «εν πάση τη δεσποτεία Κυρίου», αλλά με την ίδια πίστη και με την ίδια αγάπη προς τον Χριστό, με τον ίδιο ζήλο και την ίδια προσδοκία, αυτή της αιωνίου ζωής.

Όλους αυτούς τους τιμούμε ση­με­ρα, Κυριακή των αγίων Πάντων, Κυριακή των αγίων της Εκκλησίας μας, που διέλαμψαν και διέλυσαν με το φως του Χριστού και της χα­ρι­τος του το σκότος του κόσμου και των ψυχών των ανθρώπων, που απέδειξαν με τα έργα τους την αλή­θεια του Ευαγγελίου, που επι­βεβαιώνουν με τα θαύματά τους τη δύναμη την οποία δίδει διά της πίστεως ο Χριστός στους μαθητές του κάθε εποχής.

Τους τιμούμε ιδιαιτέρως στην Ιερά αυτή Μονή, η οποία είναι ανατεθειμένη στη χάρη των Αγίων Πάντων, οι οποίοι «ως νέφος περι­κείμενον» σκέπουν τις ασκούμενες εδώ ευλαβείς μοναχές και τις προ­στατεύουν από τον καύσωνα των πολυτρόπων πειρασμών.

Τους τιμούμε, διότι οι Άγιοι Πάντες αποτελούν για όλους μας πρότυπα της κατά Θεόν βιοτής, αποτελούν οδοδείκτες της εν Χρι­στω πορείας μας, αποτελούν ελπί­δα και καταφυγή στις ώρες της δυσκολίας και της δοκιμασίας, απο­τελούν άγρυπνους και στοργι­κούς πρεσβευτές στον Θεό για τις αδυναμίες μας, βοηθούς και συνα­ντιλήπτορες της προσπαθείας μας να ολοκληρώσουμε κατά Θεόν τη ζωή μας.

Τους τιμούμε όμως και για κάτι ακόμη. Τους τιμούμε, διότι η πολ­λη τους αγάπη προς τους αγω­νι­ζο­μενους εν τω κόσμω χριστιανούς, όπως μας διαβεβαιοί ο πρωτοκορυ­φαίος απόστολος Παύλος, τους κάνει να μας αναμένουν, προκει­με­νου να απολαύσουμε όλοι μαζί τη μακαριότητα την οποία επιφυ­λασ­σει ο Θεός στους εκλεκτούς του. Μας αναμένουν, «ίνα μη χω­ρις ημών τελειωθώσι».

Και μπορεί αυτό βεβαίως να ανή­κει στο σχέδιο του Θεού, ώστε και οι πρώτοι και οι έσχατοι να λάβουν την ίδια ανταπόδοση μέσα στο πλαί­σιο της θείας δικαιοσύνης και κρίσεως, αν όμως σκεφθούμε πόσο εύκολα διαμαρτυρόμεθα και γογ­γυ­­ζουμε εμείς, όταν δεν λαμβά­νου­με εγκαίρως τον μισθό των κόπων μας, τότε μπορούμε να κατανοή­σου­με πόσο μεγάλη είναι η αγάπη και το ενδιαφέρον των αγίων Πάντων για τη δική μας πορεία και για τη δική μας πρόοδο στην κατά Χριστόν ζωή, ώστε να αναμένουν για χάρη μας ή ακόμη και να λε­γουν αυτό που έλεγε ο σύγχρο­νος άγιος της Εκκλησίας μας, ο άγιος Αμφιλόχιος της Πάτμου: «παρά­δει­σο χωρίς εσάς, παιδιά μου, δεν τον θέλω».

Γι᾽ αυτό και επεμβαίνουν στη ζωή μας με θαύματα, με τη μεσιτεία τους στον Χριστό για μας, με την παρηγορία που χαρίζουν στην ψυ­χη μας, όταν επικαλούμεθα τη βοήθειά τους, με την ενίσχυσή τους στην ώρα του πειρασμού και της δοκιμασίας, της απογοητεύσεως και της πτώσεως.

«Και ούτοι πάντες μαρτυρηθέντες διά της πίστεως ουκ εκομίσαντο την επαγγελίαν … ίνα μη χωρίς ημών τελειωθώσιν».

Είναι, λοιπόν, ανάγκη να συνει­δη­τοποιή­σου­με ότι οι άγιοι Πάντες μας περιμένουν να πλησιάσουμε και εμείς τον Χριστό, περιμένουν να ανταποκρινόμεθα στον λόγο του, να αγωνιζόμεθα να ζούμε συμ­φωνα με το θέλημά του, να αγωνιζόμεθα, όπως είπαμε και χθες, όχι μόνο να ζούμε εν Χριστώ, αλλά να είναι ο Χριστός που θα ζει μέσα στην ψυχή μας, να είναι ο Χρι­στος αυτός που θα κινεί την ύπαρ­ξη μας προς Εκείνον και προς την αγάπη του.

Αν συνειδητοποιήσουμε πόσο με­γα­λη είναι η τιμή και η ευλογία να παρακολουθούν οι άγιοι Πάντες την προσπάθειά μας και τους αγώ­νες μας και να πρεσβεύουν για την επιτυχία μας, τότε δεν μπορεί παρά να παρακινηθούμε και εμείς για να προσπαθούμε ακόμη περισσότερο και να αγωνιζόμεθα με μεγαλύ­τε­ρο ζήλο για να βαδίσουμε στα ίχνη τους.

Ας μην τους απογοητεύσουμε, ας μην τους αφήσουμε να μας αναμέ­νουν άσκοπα, επιτρέποντας στην αμέλεια, στην αδιαφορία, στη ραθυμία και στη νωθρότητά μας να μας καθυστερούν και να μας απο­μακρύνουν από τον στόχο μας που είναι η ένωσή μας με τον Θεό.

Ας μην αφήνουμε τον εγωισμό, το θέλημα, τη γνώμη μας, ακόμη και εάν νομίζουμε ότι είναι ορθή και κατά Θεόν, να επηρεάζουν την πνευματική μας πορεία, αλλά ας τρέχουμε «δι᾽ υπομονής», όπως ακούσαμε να λέει και πάλι σήμερα ο απόστολος Παύλος, «τον προκεί­μενον ημίν αγώνα, αφορώντες εις τον της πίστεως αρχηγόν και τε­λει­ωτήν Ιησούν», ώστε να φθα­σουμε στο ποθητό τέρμα, να φθα­σουμε εκεί όπου οι άγιοι Πάντες μας αναμένουν, «ίνα μη χωρίς ημών τελειωθώσι».

Και αυτό μπορούμε να το επιτύ­χουμε με τη χάρη του Θεού μόνο όταν είμεθα προσηλωμένοι και εξαρ­­τώμεθα απολύτως από τον Χριστό, ο οποίος εκφράζεται και ερμηνεύεται μόνο από την κοινή πίστη και πράξη της Εκκλησίας, διότι κάθε άλλο και κάθε άλλος, εκούσια ή ακούσια, αποσπούν την προσοχή μας από τον Χριστό, και μας κάνουν να χάνουμε τον προσα­νατολισμό μας και τον σκοπό μας.

Γι᾽ αυτό ας μην αφήνουμε τον εαυ­το μας να εξαπατάται, αλλά προ­σηλωμένοι στον Χριστό, που είναι ο σκοπός της εν Χριστώ ζωής και το μέσον της σωτηρίας μας, εύχο­μαι να αξιωθούμε όλοι να φθάσουμε εκεί όπου μας περιμέ­νουν οι άγιοι Πάντες, πρεσβεύ­ο­ντες υπέρ ημών, «ίνα μη χωρίς ημών τελειωθώσι».