του Πρωτοπρεσβύτερου Δρ. Γεωργίου Λέκκα, κληρικού της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου
Το αίτημα των υιών Ζεβεδαίου για πρωτοκαθεδρία στη Δόξα του Χριστού απορρίφθηκε από τον Κύριο γιατί ήταν αίτημα για πρωτοκαθεδρία στη Δόξα Του χωρίς ανάλογη θυσία.
Ο πειρασμός των υιών Ζεβεδαίου αποτελεί προτύπωση του πειρασμού όλων των μαθητών του Χριστού στην ιστορία της εν χρόνω Εκκλησίας Του μέχρι τα έσχατα.
Στην Ανατολή και την Δύση η θυσία του Θεανθρώπου αδικείται και ο Χριστιανισμός υποχωρεί παντού στις ορατές του εκφάνσεις γιατί οι μαθητές του Χριστού υποκύπτουμε μαζικά στον πειρασμό των υιών του Ζεβεδαίου.
Χρειάζεται ασφαλώς ποιητικό βλέμμα Αγιοπνευματικής εμπνεύσεως για να δει και να βρει κανείς το μεγάλο στο μικρό, το ένδοξο στο ταπεινό, την ομορφιά στην ασχήμια, τη χαρά στη στεναχώρια και τη δύναμη μες την απόλυτη εξουθένωση. Ο Χριστός ενήργησε πρώτος και εξακολουθεί να ενεργεί μέσα μας εν Αγίω Πνεύματι υπέρ αυτής της απόλυτης ποιητικής ανατροπής.
Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι οι περισσότεροι από εμάς μαθητές του Ιησού, κληρικοί και λαϊκοί, αντιστεκόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις στην πρόσκληση που μας απευθύνει ο Κύριος. Αντί να συναγωνιζόμαστε ποιος θα είναι τελευταίος, διαγκωνίζουμε ο ένας τον άλλον ποιος θα είναι αν όχι πρώτος, πάντως ανάμεσα στους πρώτους! Ενεργούμε, έτσι, αν και συνήθως άθελά μας, για την αποκατάσταση της εγκόσμιας τάξης που ο Χριστός γκρέμισε με την σταυρική Του θυσία.
Ο Χριστός είναι ο Μεγάλος Αδικημένος όχι μόνο γιατί υπέστη άδικο θάνατο από το ίδιο το πλάσμα Του, αλλά γιατί συνεχίζει να βλέπει να αδικείται η θυσία Του από τους ίδιους τους μαθητές Του όσο εμείς αποτυγχάνουμε να διακονούμε αυτοθυσιαστικά ο ένας τον άλλον.
Το πνεύμα της αυτοθυσιαστικής αγάπης που έφερε ο Χριστός στον κόσμο ενεργεί μέσα μας στον βαθμό που αυτοπαραιτούμαστε χωρίς ιδιοτέλεια, χωρίς γογγυσμό, χωρίς κρατούμενα. Ο Χριστός ενεργεί μέσα μας προκειμένου πρώτα να αναδημιουργηθεί το πνευματικό κυκλοφοριακό μας σύστημα και μετά στέλνει νέο πνευματικό αίμα σε αυτό.
Προκειμένου να αναγεννηθούμε πνευματικά, η άπειρη αγάπη Του αποδέχεται για μας ακόμα και την αυτοπαραίτηση που μάς επιβάλλεται έξωθεν (όπως στην περίπτωση μιας ασθένειας, ενός πένθους ή και μιας ακόμα επαγγελματικής αποτυχίας), η οποία όμως συμβάλλει ενεργητικά στη σωτηρία μας μόνο από τη στιγμή που αρχίσουμε να την υποδεχόμαστε ευχαριστιακά σαν να μας ήταν απόλυτα εκούσια.
Αληθινός μαθητής του Χριστού είναι, έτσι, όποιος εμπράκτως επιθυμεί την έσχατη διάνοιξη της υπάρξεώς του ώστε η ζωή του Χριστού να γίνει η μόνη ζωή του. Ο Χριστός συχνά μάς γλυκαίνει ώστε να νιώσουμε ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από την αγάπη Του, μεγαλύτερη λατρεία από την λατρεία Του, μεγαλύτερη χαρά από τη χαρά της συνάντησης μαζί Του όπως την ώρα της ειλικρινούς μας μετάνοιας.
Όμως, η μεγαλύτερη δυνατή διάνοιξή μας προς Αυτόν προϋποθέτει την τέλεια αυτοπαραίτησή μας ώστε να αξιωθούμε να Τον προσκυνήσουμε ώς και στο ασημότερο των δημιουργημάτων Του – πόσο μάλλον σε όλους ανεξαιρέτως τους αδελφούς μας. Ο γνήσιος μαθητής του Χριστού με το να επιλέγει για τον εαυτό του τη θέση του τελευταίου έχει την ευκαιρία να προσκυνά τον Χριστό σε όλους. Γιατί και σ’ έναν άνθρωπο να αποτύχουμε να προσκυνήσουμε τον Χριστό, σ’ όλη τη Γη τον αδικήσαμε!
30.3.2023.
ΠΗΓΗ: antifono.gr
Ο π. Γεώργιος Λέκκας είναι κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου. Σπούδασε Νομικά, Φιλοσοφία και Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διδάκτωρ Ελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (Παρίσι 4) και μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών Γαλλίας (2000-2005), δίδαξε ελληνική φιλοσοφία στην ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση (2005-2017). Η τελευταία ποιητική συλλογή του με τον τίτλο ΠΡΟΣΕΧΩΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ εκδόθηκε από Το Κοινόν των Ωραίων Τεχνών (Αθήνα, 2021, σσ.79), ενώ το δοκίμιό του με τον τίτλο: Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ. ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ ΚΑΙ ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ κυκλοφορήθηκε πρόσφατα από τις εκδόσεις Εκάτη (Αθήνα, 2022, σσ. 171).