του Πρωτοπρεσβύτερου Δρ. Γεωργίου Λέκκα, κληρικού της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου
Δύο ακόμη θαύματα του Κυρίου Ιησού Χριστού, οφειλόμενα εν μέρει στην πίστη των ακροατών του, μάς αφηγείται η σημερινή Ευαγγελική περικοπή. Το πρώτο στην πίστη της πασχούσης γυναικός και το άλλο στην πίστη του πατέρα της.
Στην πρώτη περίπτωση, η αιμορροούσα άσκησε κατά κάποιο τρόπο πνευματική βία πάνω στον Θεάνθρωπο Ιησού, καθώς η πίστη της Του απέσπασε το θαύμα προτού καν της χορηγηθεί η άδεια να Τον αγγίξει θεραπευτικά.
Σε αντίθεση, δηλαδή, με τις άλλες θεραπείες ή και νεκραναστάσεις που πραγματοποιήθηκαν με άγγιγμα ή και μόνο με τον λόγο του Κυρίου, η θεραπεία της αιμορροούσας έγινε με μόνο το άγγιγμα της πασχούσης γυναικός στα ενδύματά Του.
Η γυναίκα αυτή πλησίασε τον Κύριο και Τον άγγιξε μέσα στο πλήθος με την ακράδαντη βεβαιότητα ότι έφτανε και μόνο να αγγίξει τα ενδύματά Του για να της γίνει το θαύμα. Το άγγιγμα της αιμορροούσας αποτελεί έμπρακτη εκδήλωση της πίστης της στον Θεάνθρωπο Ιησού προτού καν Αυτός την δει να Τον πλησιάζει με τα αισθητά Του μάτια.
Κοινό σημείο και των δύο θαυμάτων της περικοπής είναι η έμπονη πίστη των πασχόντων. Ο πατέρας πονά καθώς βλέπει την κόρη του να χάνει τη μάχη με τη ζωή και η αιμορροούσα πονά για την πολυετή αδιάκοπη και βασανιστική της αιμορραγία. Ο πόνος της αιμορροούσας την κάνει να «κλέβει» τρόπο τινά την θεραπεία της από τον Χριστό και ο πόνος του αρχισυνάγωγου τον κάνει να πέφτει ταπεινά στα πόδια του Κυρίου.
Και οι δύο ξεπερνούν, λόγω του πόνου τους, τα όρια που τους επέβαλε ο κοινωνικός καθωσπρεπισμός προκειμένου να συναντηθούν με τον Κύριο και να Του αποσπάσουν την Θεανδρική θεραπευτική Του ενέργεια. Η μια ξεπερνά τα όρια του καθωσπρεπισμού με την τόλμη της και ο άλλος με την ταπείνωσή του.
Τα δύο αυτά θαύματα του Κυρίου, όπως άλλωστε και όλα του τα θαύματα, αποδεικνύουν περίτρανα ότι για την σωτήρια συνάντησή μας με τον Χριστό χρειάζεται πάντοτε να εξέλθουμε των ορίων μας. Εξερχόμενοι των ορίων μας και με έμπονη πίστη στον Χριστό, ο Χριστός «αδυνατεί» να μάς αρνηθεί το θαύμα.
Ως πιστοί σε κάθε Θεία Λειτουργία έχουμε τη δυνατότητα όχι απλώς να αγγίξουμε το θεωμένο Σώμα του Κυρίου Ιησού αλλά και να Το γευτούμε και να Το δεξιωθούμε μέσα μας ως Σάρκα μες στην σάρκα μας. Αν δεν ζούμε θαύμα σε κάθε Θεία Μετάληψη, αυτό αποδεικνύει ότι πάμε σε συνάντηση με τον Χριστό χωρίς να έχουμε προηγουμένως εξέλθει των ορίων μας όπως και δίχως έμπονη και ακράδαντη πίστη σε Αυτόν.
Ο πόνος δεν οδηγεί αναγκαστικά σε έξοδο από τα όρια μας και είσοδο μας στη Θεανδρική και σωτηριώδη περιοχή του Κυρίου Ιησού. Συχνά ο πόνος αντί να μάς ανοίξει στην Πηγή του θεϊκού Ελέους, μάς κλείνει μέσα μας, αν δεν μας κάνει να Τον αρνηθούμε κιόλας.
Μακάριος όποιος μες στον πόνο του ξεπερνάει τα όρια της αυτονομίας του και ρίχνεται με ακράδαντη πίστη στην αγκαλιά του Χριστού. Αυτός που μες στον πόνο του θα ζήσει το χαρά της συνάντησης με τον Κύριο, στο εξής θα ευχαριστεί τον Κύριο ακόμα και για τον πόνο του. Αμήν.
Ο π. Γεώργιος Λέκκας είναι κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου. Σπούδασε Νομικά, Φιλοσοφία και Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διδάκτωρ Ελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (Παρίσι 4) και μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών Γαλλίας (2000-2005), δίδαξε ελληνική φιλοσοφία στην ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση (2005-2017). Η τελευταία ποιητική συλλογή του με τον τίτλο ΠΡΟΣΕΧΩΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ εκδόθηκε από Το Κοινόν των Ωραίων Τεχνών (Αθήνα, 2021, σσ.79), ενώ το δοκίμιό του με τον τίτλο: Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ. ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ ΚΑΙ ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ κυκλοφορήθηκε πολύ πρόσφατα από τις εκδόσεις Εκάτη (Αθήνα, 2022, σσ. 171).