Στους Αγίους Θεόδωρους στην Ίμβρο βρέθηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης την Ανάσταση, απευθύνοντας σε όλα τα τέκνα της Μητρός Εκκλησίας ανά την Οικουμένη, από την αιγαιοπελαγίτικη και ανθοστόλιστη Ίμβρο, πασχάλιο χαιρετισμό αγάπης και χαρμοσύνης.
Ο Πατριάρχης, συλλειτούργησε στην τελετή της Αναστάσεως με τον Μητροπολίτη Ίμβρου κ. Κύριλλο, τον Μητροπολίτη Μοσχονησίων κ. Κύριλλο και τον Μητροπολίτη Μύρων κ. Χρυσόστομος.
Διαβάστε την ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχη
Λαέ του Θεού ευλογημένε,
Με το φως του Αναστάντος Χριστού να γεμίζη τον ουρανό, τη γη και τα καταχθόνια και να καταυγάζη τις καρδιές όλων μας, απευθύνουμε προς τα εγγύς και τα ανά την οικουμένη τέκνα της Μητρός Εκκλησίας, από τη γενέτειρά μας, την αιγαιοπελαγίτικη και ανθοστόλιστη Ίμβρο, πασχάλιο χαιρετισμό αγάπης και χαρμοσύνης.
Το Πάσχα είναι η νίκη της Ζωής πάνω στον θάνατο, είναι η εορτή της ελπίδος, η πανήγυρις της χαράς. Ανάσταση είναι η αποκάλυψη της αλήθειας και της ομορφιάς των πραγμάτων, είναι η οριστική φανέρωση του περιεχομένου και της κατεύθυνσης της ελευθερίας μας. Όλη η ζωή της Εκκλησίας είναι μια πασχάλια εμπειρία. Το «Χριστός Ανέστη!» είναι η σύνοψη του Ευαγγελίου.
Εμπερικλείει το «είπεν ο Θεός» και το «είδεν ο Θεός ότι καλόν» της δημιουργίας, το «Ποιήσωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημετέραν και καθ’ ομοίωσιν» του εν Τριάδι Θεού (Γεν. α’), μέχρι και το του Αναστάντος Χριστού «πορευθέντες εις τον κόσμον άπαντα κηρύξατε το ευαγγέλιον πάση τη κτίσει» (Μαρκ. ις’, 15) και το «και ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος» (Ματθ. κη’, 20). Όλα αυτά είναι η Ανάσταση!
Η ζωή εν Εκκλησία είναι καθημερινό Πάσχα. Στα βάθη της ψυχής μας ζη αυτή η ευλογημένη βεβαιότης, ότι συνετρίβη το κέντρον του θανάτου. Αυτό το αιώνιο πασχάλιο βίωμα συνδέει το Γένος μας άμεσα, οργανικά, οντολογικά με την Εκκλησία, που είναι «βιωμένη Ανάσταση».
Αυτό το αναστάσιμο πνεύμα, πνεύμα αλληλεγγύης που ανήκει στον πυρήνα του πολιτισμού μας, σφράγισε την ταυτότητά μας και εγγυάται για το μέλλον μας. Το «ζην κατά τον τρόπον της Αναστάσεως», την πίστη στον νικητή του Άδη και Αρχηγό της ζωής, την δυναμένην και «όρη μεθιστάνειν» πίστη, την «ου ζητούσαν τα εαυτής» και «αεί μένουσαν» αγάπη, και την «ου καταισχύνουσαν» ελπίδα, καλούμαστε να μετατρέπουμε σε ζωή, μαρτυρία, κοινωνία και σε αληθινή ελευθερία.
Απευθυνόμαστε ιδιαιτέρως στους νέους και στις νέες μας, που θα είναι, και οφείλουν να είναι, οι συνεχιστές, οι εκφραστές και οι υπερασπιστές του αναστασίμου παλμού του πολιτισμού μας. Ο Αναστάς Κύριος της δόξης θα κρατύνη τις δυνάμεις τους και θα οδηγή τα διαβήματά τους εις την «οδόν της αληθείας».
Αυτόν τον πολιτισμό διαφυλάξαμε, και χάρη σε αυτόν διασώσαμε την οντότητα και την ταυτότητά μας και εμείς οι Ίμβριοι. Σηκώσαμε βαρύ σταυρό, αλλά ως αναστάσιμο γένος, γνωρίζουμε ότι αυτός είναι η οδός προς την Ανάσταση. Αυτή η βαθειά πίστη και η ελπίδα μας έσωσαν και φθάσαμε σήμερα σε όλα τα θαυμαστά γεγονότα που ζούμε στο νησί μας, τα οποία ευωδιάζουν Ανάσταση.
Ανάσταση είναι η ίδια η επιβίωσή μας ως κοινότητα. Είναι τα ανοικτά σχολεία μετά από σιγή πέντε δεκαετιών. Είναι τα ανακαινισμένα ξωκκλήσια μας, ο ήχος της καμπάνας. Είναι τα σπίτια μας που ξαναζωντάνεψαν και οι γεμάτες λουλούδια αυλές. Είναι η Ιμβριακή νεολαία που μπορεί να γεννήθηκε και να μεγάλωσε μακριά από την μικρή πατρίδα, αλλά ανακάλυψε και αγάπησε την προγονική γη.
Όλα αυτά και άλλα πολλά είναι ένα θαύμα, ένα θείο δώρο. Είναι όμως και μία πρόκληση προς όλους μας να συνεχίσουμε την προσπάθεια, να διατηρήσουμε την αισιοδοξία και την εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού.
Ήδη όσα κατώρθωσαν οι Ίμβριοι, στα πέτρινα χρόνια και το πως το πέτυχαν, ο σταυροαναστάσιμος τρόπος του βίου και το δέσιμο με τον τόπο τους, έχουν πολλά και πολύτιμα να διδάξουν για τη δύναμη της πίστης στην Ανάσταση του Χριστού και στις αναστάσεις και τα θαύματα που αυτή χαρίζει.
Οι Ίμβριοι ξέρουμε καλά τι θα πη σταυρός και πως αυτός κυοφορεί την Ανάσταση. Γι’ αυτό και γιορτάζουμε το Πάσχα τόσο αυθεντικά, ως «το μέγα θαύμα», τη χαρά της σωτηρίας και τη σωτηρία ως χαρά, που «ήλθε διά του Σταυρού». «Ιδού γαρ ήλθε διά του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω»!
Με αυτά τα αισθήματα, δοξάζοντες τον ανατείλαντα πάσι την ζωήν Κύριον της δόξης και ευχαριστούντες για τα ουράνια δωρήματα Αυτού, στρέφουμε την σκέψι μας κατά την ιερή και κοσμοχαρμόσυνη αυτή στιγμή σε όλους τους εν ανάγκαις και στενοχωρίαις αδελφούς μας, δεόμενοι του Σωτήρος Χριστού να τους σκέπη και να τους παραμυθή, ιδιαιτέρως δε τους βασανιζομένους αδελφούς μας στην Ουκρανία, οι οποίοι, δυστυχώς, για δεύτερη χρονιά θα ψάλλουν το «Χριστός Ανέστη» υπό τον ήχο και την απειλή των πολυβόλων.
Δεν ξεχνούμε, όμως, και τα θύματα των προσφάτων καταστρεπτικών σεισμών εδώ στην Τουρκία, αλλά και στη Συρία, καθώς και όλες τις αδικοχαμένες ψυχές κατά το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, στη γειτονική μας Ελλάδα, υπέρ αναπαύσεως των οποίων εν Χώρα Ζώντων προσευχόμαστε εντόνως απόψε, αλλά και υπέρ ενισχύσεως των συγγενών και των οικείων τους, προς τους οποίους και επιθυμούμε να απευθυνθούμε, καθώς κατακλείουμε το πασχάλιο αυτό μήνυμά μας.
Αγαπητοί πονεμένοι αδελφοί μας, κατά την αναστάσιμη αυτή βραδιά, έχετε μια ξεχωριστή θέσι στην καρδιά μας και τούτη την ώρα θέλουμε από την πονεμένη Ίμβρο να σας διαβεβαιώσουμε ότι το «Χριστός Ανέστη» αφορά εξ ίσου και εσάς, εάν όχι ακόμη περισσότερο εσάς.
Συμμετέχουμε στο πένθος σας και πονούμε μαζί σας, γι᾽ αυτό και αισθανόμαστε έντονη την ανάγκη να σας καταστήσουμε κοινωνούς του αποψινού πανσωστικού γεγονότος, το οποίον αναιρεί την κυριαρχία του θανάτου και μας χαρίζει νέα προοπτική και προορισμό στη ζωή μας, μαζί με το κουράγιο και τη δύναμη να αντέξουμε την απώλεια των αγαπημένων μας.
Χριστός Ανέστη!
Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!
Φωτό: Νίκος Παπαχρήστου / Οικουμενικό Πατριαρχείο
