Τις ευχές του προς τους ανά την οικουμένη Μουσουλμάνους, με αφορμή το τέλος του Ραμαζανιού, εκφράζει ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος.
Στο μήνυμά του, ο Παναγιώτατος σημειώνει αρχικά ότι η νηστεία αποτελεί μια ιερά και κοινή πρακτική σε όλες τις Αβρααμικές θρησκείες, ως υπενθύμιση της απολύτου εξαρτήσεώς μας από τον Θεό, ενώ στη συνέχεια εστιάζει στο ζωτικό στοιχείο της τροφής, παρατηρώντας πως αυτή “ενώνει τους ανθρώπους ανεξαρτήτως θρησκευτικών πεποιθήσεων, διότι ενώπιον του Θεού δεν υφίστανται διακρίσεις μεταξύ των ανθρώπων”.
Επισημαίνει δε ότι πέραν της τροφής και της νηστείας “υπάρχουν και άλλοι τομείς εις τους οποίους δυνάμεθα και είμεθα υποχρεωμένοι να εύρωμεν κοινάς παραμέτρους και αγαθάς εκφάνσεις της ανθρωπίνης ημών φύσεως”, προσθέτοντας πως η αγάπη, η φιλανθρωπία-ελεημοσύνη και η δικαιοσύνη “αποτελούν έδαφος κάρπιμον δια την ειρηνικήν συνύπαρξιν και πολιτισμικήν συνεργασίαν ημών πάντων”.
Το μήνυμα του Παναγιωτάτου κλείνει με την ευχή: “Είθε ο αυτός Θεός να επιδαψιλεύη ειρήνην εις όλους τους λαούς και ευημερίαν εις τον κόσμον”.
Ακολουθεί Μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου για το τέλος του Ραμαζανίου:
Τοις ανά την οικουμένην Μουσουλμάνοις αδελφοίς ημών.
Απευθυνόμεθα υμίν εκ του Κέντρου της Ορθοδόξου Χριστιανοσύνης, του Οικουμενικού Πατριαρχείου, το οποίον ευρίσκεται εν Κωνσταντινουπόλει εδώ και σχεδόν δύο χιλιετίας. Εξ αυτού του ιερού και ιστορικού τόπου, λαμβάνομεν αφορμήν εκ της ολοκληρώσεως του μηνός της νηστείας του Ραμαζανίου διά να εκφράσωμεν τας ενθέρμους ευλογίας και τας ειλικρινείς ευχάς μας προς τους ανά την οικουμένην Μουσουλμάνους αδελφούς μας, καθώς εορτάζετε το τέλος της νηστείας εν μέσω χαράς, αγάπης και ελπίδος.
Όπως ακριβώς η νηστεία, εις εκ των Πέντε μεγάλων Στύλων του Ισλάμ, αποτελεί ιεράν και κοινήν πρακτικήν εις όλας τας Αβρααμικάς θρησκείας, ως υπενθύμισις της απολύτου εξαρτήσεώς μας από τον Θεόν, ούτω και το εορτάζειν αποτελεί σεβασμίαν παράδοσιν όλων των θρησκειών, ως αναγνώρισις της αναφορικότητος του ενός προς τον άλλον.
Πόσον υπέροχον είναι το γεγονός ότι το ζωτικόν στοιχείον της τροφής φέρει άπαντας επί το αυτό εις την ευλογημένην πράξιν της συμμετοχής εις την κοινήν τράπεζαν.
Η τροφή καθίσταται αφορμή εορτασμού και πηγή πνευματικότητος. Μας φέρει εγγύτερον κατ᾽ άνθρωπον μετά των Μουσουλμάνων αδελφών εις κάθε χώραν και εις κάθε ήπειρον. Μας συνδέει, ως θρησκευτικούς ηγέτας και ως ευλαβείς πιστούς, ως άνδρας και γυναίκας, ως νέους και πρεσβυτέρους. Εν τοις πράγμασιν, η τροφή είναι βασική ανάγκη δι᾽ όλους ανεξαιρέτως, συμπεριλαμβανομένων των πλουσίων και των πτωχών, των χορτασμένων και των πεινώντων, των εχόντων σταθεράν διαμονήν και των προσφύγων.
Η τροφή είναι εξ ίσου ουσιαστική δι’ όσους είναι ασφαλείς και δι’ όσους υποφέρουν, διά τους χαίροντας και διά τους πενθούντας. Πρωτίστως δε, ενώνει τους ανθρώπους ανεξαρτήτως θρησκευτικών πεποιθήσεων, διότι ενώπιον του Θεού δεν υφίστανται διακρίσεις μεταξύ των ανθρώπων.
Πέραν, όμως, της τροφής και της νηστείας, υπάρχουν και άλλοι τομείς εις τους οποίους δυνάμεθα και είμεθα υποχρεωμένοι να εύρωμεν κοινάς παραμέτρους και αγαθάς εκφάνσεις της ανθρωπίνης ημών φύσεως.
Η αγάπη, η φιλανθρωπία-ελεημοσύνη και η δικαιοσύνη αποτελούν έδαφος κάρπιμον διά την ειρηνικήν συνύπαρξιν και πολιτισμικήν συνεργασίαν ημών πάντων. Ενθυμούμεθα ζωηρώς το της Παλαιάς Διαθήκης: «έλεος και αλήθεια συνήντησαν, δικαιοσύνη και ειρήνη κατεφίλησαν·» (Ψαλμ. πδ΄, 11), και διαπιστούμεν εκ νέου πόσον αναγκαίαι είναι αι έννοιαι αύται εις τον σύγχρονον κόσμον μας.
Το μέγεθος της πραγματικότητος ταύτης και η μεγαλοπρέπεια της αγάπης του Θεού μας καλούν να μοιρασθώμεν μαζί σας την εόρτιον ευφροσύνην και να σας συγχαρώμεν διά την νηστείαν και διά την εορτήν του Ραμαζανίου. Είθε ο αυτός Θεός να επιδαψιλεύη ειρήνην εις όλους τους λαούς και ευημερίαν εις τον κόσμον.