Αγίου Νεκταρίου
Οι δοκιμασίες οδηγούν σε τελειότητα. Άνθρωπος που δεν δοκιμάζεται, δεν ευδοκιμεί. Άνθρωπος που δεν δοκιμάζεται, δεν υψώνεται πάνω από το γήινο έδαφος, εκεί όπου στηρίζεται η κλίμακα των αρετών που φτάνει μέχρι τον ουρανό. Οι δοκιμασίες σε όσους αγαπούν τον Θεό, αποβαίνουν παιδαγωγίες που εκπαιδεύουν την ψυχή στην αγάπη προς την φιλοσοφία, στην αγάπη προς την αλήθεια.
Ο χριστιανισμός χειραγωγεί προς την αληθινή φιλοσοφία, για την οποία ο χριστιανός θα ’πρεπε να αγωνίζεται, καθότι ο αφιλοσόφητος, αυτός δηλαδή που δεν έχει αγάπη προς την αλήθεια, δεν φτάνει στο μέτρο της τελειότητας στο οποίο οφείλει να φτάσει.
Αν όλοι οι χριστιανοί έχουν υποχρέωση να γίνουν φίλοι της θείας γνώσης, ώστε να αποβούν τέλειοι σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου, πόσω μάλλον όσοι την αγάπησαν και αφοσιώθηκαν σ’ αυτήν. Εάν, λοιπόν, οι δοκιμασίες είναι παιδαγωγοί προς την φιλοσοφία, η δε φιλοσοφία προάγει στη χριστιανική τελειότητα, συμπεραίνουμε ότι είναι αναγκαίες οι δοκιμασίες.
Οι δοκιμασίες που παιδαγωγούν στη φιλοσοφία, παιδαγωγούν και στην υπομονή, επειδή η υπομονή είναι εκ φύσεως αδελφή της φιλοσοφίας. Γι’ αυτό, κανείς αληθινός φιλόσοφος δεν είναι ανυπόμονος, ούτε ο ανυπόμονος μπορεί να γίνει φιλόσοφος. Οι δοκιμασίες πράγματι δοκιμάζουν τον θεμέλιο λίθο των αρετών, που είναι η υπομονή. Η υπομονή είναι αυτή που μας εισάγει στη σωτηρία.
Για τον λόγο αυτό, ο χριστιανός που αγαπά την αλήθεια, όχι μόνο δεν αποθαρρύνεται, αλλά έχει θάρρος, υπομένει και χαίρεται. Όντως χαίρεται αληθινά καθώς διαπιστώνουμε στον Απόστολο ότι «καυχάται εν ταίς θλίψεσιν» κατανοώντας «ότι η θλίψη κατορθώνει την υπομονή, η υπομονή την δοκιμασία, η δοκιμασία την ελπίδα, η δε ελπίδα δεν ντροπιάζει, αφού η αγάπη του Θεού διαχέεται μέσα στην καρδιά του».